Ήταν μια καθημερνή μέρα, είχαμε πάει για καφέ όλοι η παλιοπαρέα και καθόμασταν σε ένα μαγαζί αμπελοφιλοσοφώντας με αφορμή ένα καθημερινό γεγονός. Έπειτα από μία ώρα ήρθε η φίλη μας. Αργοπορημένη ως συνήθως με μια κόκκινη τσάντα στα χέρια της. Όταν την ρώτησα τι είχε μέσα μου είπε ότι επιτέλους δανείστηκε το βιβλίο που είχε βάλει στο μάτι εδώ και πολύ καιρό. Η ώρα περνούσε και ξαφνικά την βλέπω να ανοίγει το βιβλίο και να διαβάζει την τελευταία σελίδα. Παραξενεύτηκα με την κίνηση της. Ως εκείνη την στιγμή μου φαινόταν λογικό να κάνει κανείς spoiler για μια σειρά η μια ταινία, όχι όμως με ένα βιβλίο. Έκπληκτη καθώς ήμουν την ρώτησα γιατί διάβασε το τέλος του βιβλίου. Μου απάντησε ότι όταν παίρνει ένα βιβλίο το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να διαβάσει τις τελευταίες σελίδες για να δει αν θα της αρέσει το τέλος της ιστορίας.
Κάπου εδώ σας ρωτάω!
Aναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν άτομα εκεί έξω που τους αρέσουν τα spoiler; Τι είναι τόσο ωραίο στο να θες να ξέρεις το τέλος της ιστορίας την οποία μόλις ξεκίνησες; Ανέκαθεν ρωτούσαμε εάν η τάδε ταινία έχει καλό τέλος η όχι. Αν άξιζε το τελευταίο επεισόδιο μιας σειράς και ποιος κατέληξε με ποιον. Η αίσθηση της έκπληξης δεν υπάρχει πλέον, επομένως ποιο είναι το νόημα να συνεχίσεις να βλέπεις μια σειρά;
Αρχικά, spoiler έχουμε όταν μας δίνετε μια πληροφορία που αποκαλύπτει τι θα συμβεί στην πλοκή της ιστορίας. Αλλά ποιος είναι ο λόγος που ωθεί κάποιον να μάθει τι θα συμβεί στην αγαπημένη του σειρά η ταινία; Ίσως είναι η αίσθηση της παντοδυναμίας που νιώθει εκείνη την στιγμή. Σαν ένα άλλο είδος Θεού, γνωρίζει τι πρόκειται να γίνει προτού συμβεί. Ξέρει τι να περιμένει, αφού έχει μάθει το τέλος και μπορεί να ακούει με τις ώρες τις συζητήσεις όσων αγνοούν το μέλλον των χαρακτήρων και να γελάει με το πόσο έξω ή μέσα έχουν πέσει στις προβλέψεις τους.
Ίσως όμως αυτό ακριβώς είναι το νόημα για όσους κάνουν spoiler. Ξέρουν τι να περιμένουν κατά την πορεία της πλοκής και αυτό τους προκαλεί μια αίσθηση ανυπομονησίας και μπόλικης δόσης περιέργειας για να μάθουν τι ακριβώς έγινε και η ιστορία τελείωσε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Στην περίπτωση της σειράς, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο η πλοκή να έχει βαλτώσει. Να αναρωτιέσαι αν αξίζει η όχι να χαραμίσεις τον χρόνο σου για να δεις πότε θα φτιάξει το σενάριο. Από την άλλη, μπορεί να μην αντέχεις την αναμονή. Ο κανόνας είναι πότε να μην κάνεις σε άλλους spoiler, εκτός και αν θέλουν.
Άραγε πόσο σημαντικό είναι να ξέρεις τι θα γίνει;
Από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μάθουν το μέλλον τους. Μέσα από προφητείες, μαντείες και χρησμούς ήθελαν να δουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον αλλά και ποιος είναι ο προορισμός τους. Ένας από τους πιο γνωστούς μάντης είναι ο Κάλχας. Ο οποίος φημιζόταν για το πόσο ακριβής ήταν οι προβλέψεις του. Παρ’ όλα αυτά εικάζεται ότι πέθανε η αυτοκτόνησε όταν έκανε λάθος πρόβλεψη στην αναμέτρηση του με έναν άλλο Μάντη τον Μόψο. Μια άλλη ιστορία αναφέρει όμως ότι ο θάνατος του οφείλεται στον λάθος χρησμό που έκανε για τον βασιλεία της Λυκίας, στον οποίο είπε ότι θα νικούσε στην μάχη και εν τέλη έχασε.
Όσο και αν υπάρχει άρνηση στο αν είναι σωστό η όχι να κάνουμε spoiler, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η ανάγκη για πρόβλεψη υπάρχει! Ακόμα και σήμερα, ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί μέσα από τα Ταρώ, τις καφετζούδες και τα ζώδια, να μάθει τι πρόκειται να του συμβεί. Κάπου εδώ συλλογίζεσαι τι ακριβώς είναι αυτά που διαβάζεις. Μήπως είναι ένας τρόπος να σε πείσω να κάνεις spoiler; Όχι! Ο σκοπός δεν είναι αυτός. Προσπαθώ να σου καταδείξω γιατί κάνει κάποιος spoiler και ότι για κάποιους αυτό είναι μια μορφή ευχαρίστησης. Το έναυσμα που χρειάζονται για να συνεχίσουν μια ιστορία. Εξάλλου, κάτι παρόμοιο κάνει ορισμένες φορές και η λογοτεχνία. Ναι η λογοτεχνία κάνει spoiler! Μα φυσικά αναφέρομαι στην αφηγηματική τεχνική της προοικονομίας.
Για όσους δεν γνωρίζουν, κατά την αφηγηματική τεχνική της προοικονομίας
Ο ποιητής ηθελημένα μας προϊδεάζει για τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν ώστε να είμαστε ,λίγο ή πολύ, προετοιμασμένοι για αυτά. Εάν αυτό δεν είναι μια μορφή spoiler τότε τι είναι; Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, spoiler είναι η αποκάλυψη της πλοκής. Να γιατί έχουμε τα trailers! Αρκετοί (αν όχι όλοι) είναι εκείνοι που αν δεν παρακολουθήσουν το trailer μιας ταινίας δεν θα πάνε να την δούνε. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες βιομηχανίες της τηλεόρασης και του κινηματογράφου αφήνουν εσκεμμένα, από εδώ και από εκεί πληροφορίες και αποσπάσματα που μαρτυρούν την πλοκή του έργου και ύστερα ”θιγμένες” απορούν πως βρέθηκαν αυτές οι πληροφορίες στα χέρια του κοινού.
Εκεί όμως είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο “ξέρω όλη την πλοκή” από το “γνωρίζω μερικά στοιχεία”. Θα δώσουν τόσο όσο ώστε να σου εξάψουν την περιέργεια. Δεν νομίζω πως όσοι αγαπάνε τα spoiler θέλουν να τα ξέρουν όλα. Όπως αναφέρθηκε, φτάνει να έχουν την αίσθηση ότι γνωρίζουν. Έπειτα κρίνουν εάν αυτές οι πληροφορίες αρκούν ώστε συνεχίσουν να βλέπουν η όχι μια σειρά. Το εάν είναι σωστό η όχι να κάνουν spoiler στους εαυτούς τους είναι προσωπική υπόθεση του καθενός! Όταν όμως κάνουν στους άλλους, τότε έχουμε πρόβλημα!
