Έχουμε ακούσει γι’ αυτούς τους “άλλους” πολλές φορές. Γιατί να βοηθήσουμε αυτούς τους άλλους; Τι θα πουν αυτοί οι άλλοι; Ευτυχώς που δεν είμαστε σαν κάποιους από αυτούς τους άλλους. Εναλλακτικά, ευτυχώς που μοιάζει ως ένα βαθμό η ζωή μας με αυτές των άλλων. Οι άλλοι φταίνε… Έχεις σκεφτεί όμως, τι κι αν εν τέλει αυτοί οι άλλοι είμαστε εμείς;
Ποιοι είναι αυτοί οι “άλλοι”;
Πραγματικά, έχω κουραστεί με όλα αυτά τα λόγια σχετικά με τους γύρω, τον κόσμο, τους άλλους. Είναι πολύ εύκολο να χρησιμοποιούμε τη λέξη “άλλοι” αντί για το “εμείς”. Μα είναι φυσικό, πολύ από εμάς δυσκολεύονται να μιλήσουν για τους εαυτούς τους, τις πραγματικές πτυχές της ζωής τους, τα λάθη και τα σφάλματα τους. Είναι τρομακτικό, μάλιστα, να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό το αυστηρό εμείς, πρέπει να αντικρίσεις στην περίπτωση αυτή τη ψυχή σου γυμνή, να δεις τον εαυτό σου με γυμνό μάτι, χωρίς φίλτρα.
Αν κοιτάξουμε καλά τότε, θα δούμε πως αυτοί οι “άλλοι” είμαστε “εμείς”, μα δε το γνωρίζουμε ακόμη. Ο άλλος που δε θέλεις να βοηθήσεις είναι ο εαυτός σου που θέλει απεγνωσμένα ένα χέρι βοηθείας. Η γνώμη του άλλου είναι το τι πιστεύεις κατά βάθος εσύ για εσένα. Αυτοί που δεν θέλουμε να είμαστε, κατά βάθος αυτοί ακριβώς είμαστε και από την άλλη αυτοί που νομίζουμε πως είμαστε είναι κακά αντίγραφα μιας ξεπεσμένης κοινωνίας. Και φυσικά, όταν φταίνε απολύτως οι άλλοι κάπου έχουμε αφήσει κι εμείς ένα λάθος.
Εμείς και μόνο εμείς
Μας λείπει η ενσυναίσθηση. Μας λείπει η ανθρωπιά. Μας λείπει αυτό το κάτι που όταν μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως οι άλλοι είμαστε εμείς, θα αλλάξουμε, όλοι μας θα αλλάξουμε. Η συγγραφέας Αναΐς Νιν είχε γράψει, «Δε βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι, βλέπουμε τα πράγματα όπως είμαστε εμείς» και στην ουσία αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ζητάμε αλλαγή. Ζητάμε εξέλιξη. Ζητάμε κατανόηση. Αλλά ξεχνάμε το εμείς. Εμείς και μόνο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και τις ζωές μας. Εμείς πρώτα πρέπει να αλλάξουμε, για να αλλάξουν έπειτα και τα πράγματα.
Βοηθώντας τους άλλους να «σηκωθούν» μόνο έτσι θα «ανυψωθούμε», μόνο έτσι θα καταλάβουμε πως στη θέση τους θα θέλαμε κι εμείς τη βοήθεια που δώσαμε. Αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας δε θα μας ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι ή τι γνώμη θα έχουν για εμάς. Εφόσον εσύ θα νιώθεις σίγουρος για εσένα, το τι πιστεύουν οι άλλοι δεν θα έχει πλέον σημασία, δε θα σε ενδιαφέρει καν να το μάθεις. Αυτό που σκεφτόμαστε εμείς για τον εαυτό μας είναι αυτό που βλέπουν πάντοτε οι άλλοι. Μπορεί να χαιρόμαστε που δεν είμαστε στη θέση κάποιων ανθρώπων αλλά δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο, δεν ξέρουμε πού θα βρεθούμε, ας μη λέμε επομένως πολλά. Αντί να κοιτάμε να γίνουμε όλοι μια κακό-αντιγραμμένη μάζα, ας κρατήσουμε τη μοναδικότητα μας και ας αλλάξουμε καλύτερα τη νοοτροπία μας. Μόνο έτσι θα αλλάξει πραγματικά η ζωή μας.
Για κάποια λάθη, σφάλματα και εμπόδια φέρουμε κι εμείς ευθύνη. Μονάχα αν αναλάβουμε αυτήν την ευθύνη για τις δικές μας σκέψεις, τα δικά μας συναισθήματα και τις δικές μας πράξεις… θα πάμε μπροστά. Η αλλαγή είναι μεταδοτική και ξεκινά από τον καθένα μας, αναλαμβάνοντας προσωπική ευθύνη. Κάνε εσύ πρώτα το σωστό ακόμη κι αν οι “άλλοι” δε το κάνουν. Εφόσον οι άλλοι είμαστε εμείς και το αύριο θα έρθει όπως και να ‘χει εσύ ποιος πραγματικά θέλεις να είσαι;
