Ατελείωτες απαιτήσεις του “αύριο”. Τελικά η γενιά του σήμερα ποια κριτήρια πρέπει να πληροί για να εξασφαλίσει την “ιδανική” θέση εργασίας και την αυτονομία της; Όλοι μας διαβάζουμε και ψάχνουμε μανιωδώς στο διαδίκτυο, ακούμε τους μεγαλύτερους και εμπειρότερους, συμμετέχουμε σε διάφορες εκδηλώσεις με θέμα τα μεταπτυχιακά και τις απαιτήσεις του μέλλοντος. Φορτώνουμε το κεφάλι μας με δεκάδες διαφορετικές απόψεις και οπτικές, με απώτερο στόχο να καταλήξουμε στο τι “θέλουμε” να κάνουμε. Ή μήπως τελικά στο τι “πρέπει” και είναι πιο συμφέρον να κάνουμε;
Το άρθρο αυτό γράφω με αφορμή το “QS World Grad School Tour”, που έλαβε χώρα πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη (28 Φλεβάρη). Μια διεθνής έκθεση μεταπτυχιακών και πανεπιστημίων από όλο τον κόσμο. Εκεί ενημερώθηκα για πράγματα που δεν ήξερα, όμως παράλληλα προβληματίστηκα αρκετά. Τελικά πόσο μετράνε τα όνειρα που είχαμε κάποτε για το μέλλον μας; Ένα ερώτημα συχνά αναπάντητο σε μια κοινωνία και αγορά εργασίας συνεχώς μεταβαλλόμενη και εξελισσόμενη. Νέα δεδομένα και απαιτήσεις γεννιούνται. Είναι οι ατελείωτες απαιτήσεις του “αύριο”. Η αγορά και οι ανάγκες της δεν είναι πια οι ίδιες. Η καθημερινότητα μας συμπαρασύρεται από αυτές, αμέτοχη. Σίγουρα θα έχεις ακούσει πως η τεχνολογία καλπάζει και η ψηφιακή εποχή είναι το μέλλον μας. Επίσης, θα έχεις ακούσει πως πολλοί κλάδοι -ιδιαίτερα των ανθρωπιστικών επιστημών- θα πρέπει να συνενωθούν με αυτό τον τομέα που ακμάζει ραγδαία, αν θέλουν να διατηρηθούν στη “ζωή”.
Μετά τις σπουδές σου, λοιπόν, απελπίζεσαι και συνήθως αναζητάς απεγνωσμένα το μεταπτυχιακό που θα σου ανοίξει τις περισσότερες πόρτες, χωρίς να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς τι σου επιφυλάσσει η επιλογή αυτή στην μετέπειτα επαγγελματική σου πορεία, ούτε αν οι προοπτικές της αντανακλούν τις επιθυμίες και τις δυνατότητές σου. Δευτερεύον θέμα ίσως. Έπειτα σου λένε πως το πτυχίο αγγλικών που έχεις στα χέρια σου δεν αρκεί για να σου δώσει τη δίοδο προσέλευσης στο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, όπου έχεις καταλήξει να συνεχίσεις την εκπαίδευση σου. Σου λένε πως η ήδη υπάρχουσα πιστοποίηση που έχεις δεν αρκεί και πως πλέον προαπαιτούμενο είναι ένα νέο είδος πτυχίου. Βέβαια μετά από λίγα χρόνια δεν θα αρκεί ούτε το νέο πτυχίο, αφού θα χρειάζεται επανέλεγχος με την ίδια ή και νέα μορφή πιστοποίησης. Άλλωστε “επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως”, σωστά; Μετά, σου λένε πως μια δεύτερη ή τρίτη ξένη γλώσσα θα έλυνε το πρόβλημά σου κοκ. Στη συνέχεια, μαθαίνεις άξαφνα πως υπάρχουν τεστάκια που ελέγχουν τις γνώσεις και την οξύτητα του μυαλού σου, ώστε να αποδειχθεί η ικανότητα σου να αποκτήσεις τη θέση, σπουδών ή εργασίας, που οραματίζεσαι. Ψάχνεις να ασχοληθείς με την εξειδίκευση της εξειδίκευσης, με την ελπίδα ότι μέσα στο πλήθος θα προτιμηθείς και θα ξεχωρίσεις…και ίσως να έχεις και δίκιο. Ακόμη, καταφεύγεις σε εθελοντικές εργασίες, όχι γιατί είσαι φιλάνθρωπος και μεριμνάς για το κοινό καλό, αλλά για να χτίσεις το βιογραφικό σου. Ατελείωτες οι απαιτήσεις του “αύριο”. Τρέχεις, τρέχεις…μέχρι να έρθει η ώρα που θα σου πούνε “χρειαζόμαστε και κάτι άλλο”.
Ανησυχίες και άγχη κατακλύζουν το κεφάλι σου. Δεν ξέρεις ποια απαίτηση να θέσεις πρώτη μπροστά σου και ποιο “κενό” επείγει να καλύψεις. Απομακρύνεσαι, χάνεις το θάρρος σου, κλείνεσαι στο καβούκι σου και συνεχίζεις να ψάχνεις. Έχει γίνει μονόδρομος. Και ο ανταγωνισμός ολοένα και μεγαλώνει. Νιώθεις ότι ένα σύννεφο αιωρείται συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου, μα δεν μπορείς να το διώξεις. Εσύ τι κάνεις μέσα στον πανικό των ατελείωτων απαιτήσεων του “αύριο”; Βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα, ενώ είναι η εγγενής προτεραιότητά σου! Μια προτεραιότητα που απαγορεύεται να εγκαταλείψεις και που αν εξερευνήσεις λίγο παραπάνω, θα ανακαλύψεις δυνατότητες, τις οποίες δεν είχες το χρόνο ή ακόμα είχες ξεχάσει να αναζητήσεις. Προχώρα μπροστά με τον μοναδικό εαυτό σου και άφησε το τσουβάλι των απαιτήσεων ένα βήμα πίσω από το δικό σου. Άνοιξε το όταν το χρειαστείς, αλλά μην αφήσεις το περιεχόμενό του να διαμορφώσει μόνο του το μέλλον σου αντί για εσένα! Μάλλον είναι η ώρα να συστηθούμε ξανά με τον εαυτό μας και να κάνουμε μια ουσιαστικότερη γνωριμία. «Ό,τι μπορείς να κάνεις ή ονειρεύεσαι, μπορείς, ξεκίνα το. Η τόλμη χαρίζει ευφυΐα, μαγεία και δύναμη» Goethe (Γερμανός ποιητής και δραματουργός).
