Φιλίες που δοκιμάζονται..
Το ανθρώπινο γένος, πάντοτε επιζητούσε τη συνύπαρξη. Παραπονιόμαστε συχνά ότι δεν έχουμε φίλους, παρέες και ερωτικούς συντρόφους στη ζωή μας κι αυτό μας λυπεί. Άλλοτε πάλι, παρόλο που συνάπτουμε σχέσεις με φίλους, νιώθουμε μόνοι, αβοήθητοι, απροστάτευτοι και περιθωριοποιημένοι. Ως αποτέλεσμα έχουμε πάλι τον αρνητισμό, το θυμό και τη στεναχώρια. «Περίεργες οι ανθρώπινες σχέσεις…» θα πει κανείς. «Δύσκολες…» θα απαντήσω εγώ. Ειδικότερα οι φιλίες εν όψει του κορωνοϊού δοκιμάζονται. Οι διαπροσωπικές συναναστροφές έχουν υποστεί κρίση και ρήξη. Μέσα σ’ αυτές ανήκουν φυσικά και οι φιλίες. «Που είναι οι παλιές εκείνες εποχές που βγαίναμε, διασκεδάζαμε, γλεντούσαμε μέχρι πρωίας…;» Ακούω διαρκώς να βγαίνει με πικρία σαν καραμέλα από κάθε στόμα. Σαφώς, οι δραστηριότητες μας έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό και δε μας δίνεται η ευκαιρία λόγω συνθηκών να συνεχίσουμε τη ζωή μας στο ρυθμό που πρωτύτερα βαδίζαμε.
Οι επιπτώσεις του κορωνοϊού στις φιλίες και στην επικοινωνία..
Τα μόνο καλό σε όλη την υπόθεση είναι και πάλι η τεχνολογία που με τα μαγικά της κόλπα, φέρνει τους ανθρώπους «κοντά». Μέσω διαφόρων εφαρμογών με το πάτημα ενός κουμπιού, βρίσκεσαι από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, μαζί με τους ανθρώπους που επιθυμείς. Προφανώς η επικοινωνία μαζί τους δεν έχει την αίσθηση της φυσικής επαφής, του πραγματικού αγγίγματος και της ζέστης αγκαλιάς, αλλά είναι ένα βοήθημα, εργαλείο που αποσκοπεί στη μη απομάκρυνση από τον άνθρωπο και στο να μη δοκιμάζονται οι φιλίες εν όψει του κορωνοϊού.
Αν το σκεφτείς λογικά, το γεγονός ότι μπορεί να είμαστε με μια παρέα, ανάμεσα σε τόσους «φίλους» δε μας εγγυάται πάντοτε ότι θα περάσουμε εξίσου καλά. Σημαντική ωστόσο, αποτελεί και η θέση σου στην εν λόγω παρέα. Και εννοώ στις περιπτώσεις των 3-4 ατόμων, λεγόμενες κλίκες, που πολλές φορές νιώθουμε περιθωριοποιημένοι σαν να μην «κολλάμε» μεταξύ τους. Σαν να είμαστε «κομπάρσοι» και όχι «κεντρικοί πρωταγωνιστές». Με άλλα λόγια, ως απλοί θεατές με κρίση ή όχι που δε λαμβάνει και την απαιτούμενη σημασία. Τις περισσότερες φορές προκειμένου να μην εκτεθούμε και χάσουμε την παρέα, προσαρμοζόμαστε ακόμη κι αν αδιαφορούμε ή νιώθουμε πλήξη.
Γίνε ο καλύτερος «φίλος» του εαυτού σου..
Στην περίοδο που βιώνουμε, κλεισμένοι ολημερίς και ολονυχτίς στο σπίτι, δίχως την ευκαιρία για συναναστροφή, με τον κορωνοϊο να κυκλοφορεί ανενόχλητο, επιζητούμε και πάλι τη συνύπαρξη. Βέβαια, εκείνο που έχω παρατηρήσει είναι πως ακόμα και οι φίλοι, έχουν κλειστεί στο δικό τους καβούκι, στο δικό τους μικρόκοσμο. Δεν επιζητούν τη συναναστροφή, την επικοινωνία, δεν τη χρειάζονται για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους. Οι φιλίες εν όψει του κορωνοϊού δοκιμάζονται. Γνωρίζουμε ότι αυτή τη δεδομένη στιγμή η ψυχολογία του κάθε ανθρώπου δοκιμάζεται και δε μπορείς με σιγουριά να γνωρίζεις τις μεταπτώσεις διάθεσης που βιώνουν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, το σεβόμαστε, το αποδεχόμαστε και προσπαθούμε οι ίδιοι να είμαστε «ο καλύτερος μας φίλος». Σπρώχνουμε τον εαυτό μας, τον ενεργοποιούμε τόσο πνευματικά ( βιβλία, μουσική, ταινίες, ζωγραφική κ.α.) όσο και σωματικά ( γυμναστική, χορός κ.α.) ώστε να κρατηθούμε ενεργοί.
Λέμε όχι στην αδράνεια! Προσπαθούμε να κάνουμε τον εαυτό μας χαρούμενο, τον προστατεύουμε στο βαθμό που πρέπει. Είναι μια αναγκαιότητα για την ψυχική μας υγεία. Ναι, υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε τη μοναξιά να μας χτυπά την πόρτα, στιγμές αδυναμίας που θέλουμε κάποιον άνθρωπο να μιλήσουμε, να αγκαλιάσουμε, να κλάψουμε. Επομένως, για το δικό μας καλό πρέπει να σεβόμαστε τις επιθυμίες και τις ανάγκες των άλλων, μα πάνω απ’ όλα τις δικές μας. Να προσέχουμε τον εαυτό μας, να μην τον μειώνουμε και να αποδεχόμαστε τη συντροφικότητα αλλά και τη μοναξιά όταν αυτή χρειάζεται. Δεν είναι εύκολο αυτή την κρίση που περνάμε να την αλλάξουμε. Μπορούμε όμως να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για εμάς τους ίδιους.
Τι είναι η μοναξιά ;
Μοναξιά είναι να κρατάς στα χέρια σου ένα λουλούδι και να μην έχεις που να το δώσεις…
Advertising
– Τάσος Λειβαδίτης
Για περισσότερα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη πατήστε εδώ.
