Χειμώνας …κάπου κοντά στον Νοέμβριο ενθουσιάζεσαι τόσο πολύ που αρχίζει και μπαίνει για τα καλά. Το γλυκό ακόμα κρύο, τα ζεστά καφέ, το τζάκι και η προσμονή των Χριστουγέννων σε κάνουν να τον ερωτεύεσαι. Δεκέμβριος επιτέλους Χριστούγεννα , διακοπές. Όλη αυτή τη μαγεία και καλοσύνη που θες στη ζωή σου , τώρα πια έχεις τη δικαιολογία να την επιδιώξεις . Κάποια χιόνια , εκδρομές σε βουνά , στρώσεις και στρώσεις ρούχων που σε ευχαριστούν γιατί μοιάζει σαν μια διαρκή αγκαλιά . Οι γιορτές φεύγουν και μπαίνει σιγά- σιγά ο Ιανουάριος ο οποίος αρχίζει να σου αποκαλύπτει την έντονη μελαγχολία του χειμώνα αυτή που σε κάνει να νοσταλγείς τη θάλασσα και ο οποίος εγκαταλείποντας σε βρίσκει σε δυσφορία. Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς πως έχεις ακόμα 2 μήνες σχεδόν χειμώνα και πως το καλοκαίρι αργεί.
Μακάρι ο χειμώνας να είχε λιγότερους μήνες . Ναι είναι όμορφος και ποιητικός .Το βαρύ κλίμα του σου βγάζει μία έντονη παραγωγική θλίψη όμως κάπου το βάρος μαζεύτηκε πολύ. Θέλεις να αισθανθείς πάλι την ανάλαφρη καλοκαιρινή αύρα. Αναπολείς τις διακοπές περασμένων καλοκαιριών και στεναχωριέσαι γιατί η ενέργειά τους ήταν μοναδική και γνωρίζεις πως δεν θα ζήσεις ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο. Παρόλα αυτά ανυπομονείς γιατί ξέρεις ότι το όμορφο έχει πολλές αποχρώσεις και θες να δεις με τι είδους όμορφο θα είναι ζωγραφισμένο το φετινό σου καλοκαίρι. Κατακλύζεις τις σκέψεις σου πριν από τον ύπνο με την αίσθηση της υγρή άμμου στα πόδια σου. Αισθάνεσαι το τσίμπημα του αλατιού μετά τις βουτιές . Ξαναζείς τα ηλιοβασιλέματα στην αμμουδιά και τα καλοκαιρινά μεθύσια. Ακούς τον ήχο των χαλικιών κάτω από τα κύματα. Ζεις για αυτές τις στιγμές και είναι σαν να λιώνεις μέσα τους.
Εντάξει το καλοκαίρι ίσως είναι λίγο μακριά ακόμη. Όμως η άνοιξη όχι τόσο . Πριν το καταλάβεις τα λεπτά υφάσματα θα τυλίγουν το σώμα σου και η ανατολή του ηλίου θα σε βρίσκει στα αγαπημένα σου εξωτερικά στέκια να συζητάς με την παρέα σου. Ο ήλιος που τόσο σου έλειψε το χειμώνα θα σε τραβά έξω από το σπίτι τα ζεστά μεσημέρια . Μαζί με τα φυτά ανθίζεις κι εσύ. Ερωτευόμαστε την άνοιξη γιατί οι άνθρωποι μεταμορφώνονται. Και φυσικά η αλλαγή μας φαίνεται τόσο δραστική μετά την καταχνιά του χειμώνα που τους βλέπουμε ακόμα πιο όμορφους από ότι είναι πραγματικά. Στον ήλιο γυαλίζουμε, τα χαμόγελα πλαταίνουν και τα γέλια αντηχούν δυνατότερα. Τα πάρτι αρχίζουν να μεταφέρονται έξω και τα πλήθη να μεγαλώνουν .
Μετά σε χτυπά η πραγματικότητα, η μελαγχολία δεν είναι του χειμώνα. Η δυσφορία πηγάζει από την στασιμότητα. Τον χειμώνα θέλεις καλοκαίρι και το καλοκαίρι χειμώνα. Το νερό της πρώτης καλοκαιρινής βουτιάς είναι σαν μία παρήγορη αγκαλιά μετά την ένταση του χειμώνα αλλά και το φθινοπωρινό αεράκι μοιάζει να σε βγάζει από τη μέθη του καλοκαιριού και να σε προετοιμάζει για την ίδια μα αγαπημένη καθημερινότητα. Στην αρχή δεν σε ενοχλεί γιατί το καινούριο είναι όμορφο όμως στην πορεία κουράζει . Η εναλλαγή όμως είναι μαγική, σχηματίζει έναν υπέροχο κύκλο και σε βάζει σε μία τροχεία από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις . Το αν αυτό τον κύκλο θα τον δεις ως φαύλο είναι δική σου υπόθεση.
