Μου είπαν ότι όλοι ζούμε παράλληλες ζωές. Δεν το κατάλαβα τότε αλλά το αντιλαμβάνομαι τώρα. Είναι αστείο πόσα μπορείς να μάθεις στο σχολείο και όμως να κάνεις τα στραβά μάτια, θεωρώντας ότι δεν σε διδάσκουν τίποτα. Πώς πήγαινε ο ορισμός;! Δυο ευθείες ε1 και ε2 που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και δεν έχουν κοινό σημείο λέγονται παράλληλες ευθείες. Η φράση κλειδί είναι ”δεν έχουν κοινό σημείο”. Φαινομενικά βρισκόμαστε όλοι στο ”ίδιο επίπεδο” αλλά πρακτικά δεν έχουμε ”κοινό σημείο”. Νομίζω πρώτη φορά το αντιλήφθηκα με την φίλη μου την Κατερίνα.
Μεγαλωμένη σε ένα όχι και τόσο παραδοσιακό σπίτι – αλλά ταυτόχρονα παραδοσιακό στα δικά μου μάτια – ήταν η κοπέλα που ήθελε να τους έχει όλους ευχαριστημένους. Βοηθούσε την μαμά της στις δουλειές του σπιτιού και όταν ήταν να καρφώσει ένα καρφί για να βάλει το αγαπημένο της κάδρο, φώναζε τον μπαμπά της. Είχε μεγάλη αδυναμία στον μικρό της αδερφό και προσπαθούσε, όταν η μητέρα της δεν είχε χρόνο, να του τα έχει όλα έτοιμα. Η Κατερίνα είναι μια πολύ καλή κοπέλα. Κοινωνική και αρκετά δραστήρια, φρόντιζε τους πάντες και τα πάντα. Η Κατερίνα είναι και πολύ όμορφη ή μάλλον όπως υποστήριζε ”δεν με λες και κούκλα αλλά βλέπομαι”. Υπήρχαν μέρες που ένιωθε πανέμορφη και μέρες που ένιωθε άσχημη. Πάντα της άρεσε να έχει πολλές ασχολίες οπότε μοίραζε το χρόνο της αναλόγως. Όλα αυτά μέχρι που γνώρισε τον Κώστα.
Ο Κώστας είναι πολύ καλό παιδί. Το δεύτερο από τα τρία αδέρφια της οικογένειας. Ως ο μόνος άντρας, απολάμβανε την αδυναμία που του έδειχναν οι γονείς του. Ήταν εργατικός και τίμιος. Μπορούσε σε δευτερόλεπτα να καταλάβει τι πρόβλημα έχει το πλυντήριο σου και να στο φτιάξει. Είναι αστείος, σοβαρός και δυναμικός. Στο πρόσωπο της Κατερίνας βρήκε το άλλο του μισό. Στο πρόσωπο της Κατερίνας βρήκε την γυναίκα που θα τον φρόντιζε. Η σχέση τους πήγαινε πολύ καλά τα 2 πρώτα χρόνια. Μέχρι που μπήκαν στην μέση άλλα αγκάθια. Ας πούμε ότι όπως λέει και ο φίλος μου ο Σωκράτης, αυτός που δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που έχει, δεν θα είναι ευχαριστημένος ακόμη και με με ό,τι θα ήθελε να έχει.
Ο Κώστας είχε μάθει να τα έχει όλα έτοιμα μέσα στο σπίτι και ήταν λογικό αφού είχε τρείς γυναίκες να τον φροντίζουν. Η Κατερίνα όμως είχε τόσες ασχολίες που δεν προλάβαινε να του παρέχει τα πάντα. Αντιστοίχως, η Κατερίνα ήθελε δίπλα της έναν άντρα που να μπορεί να στηριχθεί οικονομικά. Ο Κώστας όμως έκανε δουλειές του ποδαριού και δεν έλεγε να κατασταλάξει σε κάτι μόνιμο. Αυτά και πολλά άλλα οδήγησαν στον χωρισμό τους.
Μια μικρή ιστορία μέσα στα στερεότυπα. Μια μικρή ιστορία που είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Αν με ρωτάτε για αυτά τα δυο παιδιά θα σας πω ότι μόνοι τους ήταν φοβεροί άνθρωποι αλλά μαζί μια καταστροφή. Όπως λένε το ψάρι μυρίζει από το κεφάλι. Ο φερόμενος 21 αιώνας δεν είναι η αλλαγή που όλοι περιμένετε. Είναι το μεταίχμιο ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο. Δεν είμαστε η αλλαγή. Ζούμε την αλλαγή και αυτό είναι κάτι που θα κρατήσει για πολύ καιρό ακόμα.
Ποιος είσαι εσύ η εγώ που θα κρίνουμε τι είναι λάθος ή σωστό; άσε τους άλλους να ζήσουν την ζωή τους όπως θέλουν και μην κρίνεις για να μην κριθείς. Η αλήθεια πάντα ήταν κάπου στην μέση και αυτό είναι κάτι που δύσκολα δέχονται οι περισσότεροι. Στο τέλος της ημέρας είμαστε όλοι άνθρωποι με λάθη , πάθη και πολλά όνειρα. Ζούμε σε παράλληλες ζωές που είναι τόσο παρόμοιες που όταν βλέπουμε στον καθρέφτη νομίζουμε ότι είμαστε όλοι το ίδιο. Στην πραγματικότητα τα στερεότυπα μας ακολουθούν και γελάνε με την άγνοια μας γιατί ακόμα δεν τα έχουμε ξεπεράσει.σ
