Πώς ήταν η καρδιά σου αυτήν τη χρονιά; Κάθε φορά που η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της, δεν κοιτάμε πίσω; Αναπολούμε τα καλά, τα κακά, οτιδήποτε συνέβη το οποίο περιμέναμε ή που πάλι δεν το περιμέναμε και τόσο είναι η αλήθεια. Λοιπόν, κοιτώντας πίσω αυτήν τη φορά, για ρίξε μια ματιά και στην καρδούλα σου. Πώς ήταν;
Να κοιτάς μέσα σου, να μην σε ξεχνάς και να μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου. Ζεις, μαθαίνεις, να σε συγχωρείς και να “μεγαλώνεις” μέσα από κάθε εμπειρία. Η ζωή αλλάζει στη στιγμή εκεί που δεν το περιμένεις, και κάθε εμπειρία μας κάνει πιο σκληρούς, μας κάνει να μάθουμε πολλά, δεν μας πετά όμως εκτός παιχνιδιού. Γι’ αυτό να μην είσαι τόσο αυστηρός. Να μην ραγίζεις ο ίδιος την καρδιά σου. Πριν φύγει η χρονιά, και κοιτώντας πίσω, θα ήθελα να σου υπενθυμίσω πως παρόλο που δεν το περίμενες (εκεί μετά τα δύσκολα) όλα άρχισαν να φτιάχνουν και η ανάσα σου έγινε πιο σταθερή, όπως και η ζωή σου. Όλα έγιναν πιο σταθερά. Κάποιες μέρες ξυπνήσαμε τη χρονιά αυτή και ήταν όλα λίγο πιο βαριά, αυτό που μας έκανε χαρούμενους δεν μας έκανε εκείνες τις ημέρες, μα ήρθαν μετέπειτα τα όνειρα που πραγματοποιήσαμε, τα ηλιοβασιλέματα που είδαμε, τα συναισθήματα που νιώσαμε για πρώτη φορά, οι άνθρωποι μας. Κι όλα άρχισαν σιγά σιγά να ευθυγραμμίζονται, να αλλάζουν, να παίρνουν μια άλλη σειρά ένα προς ένα…
Πριν φύγει η χρονιά ας κρατήσουμε για την επόμενη το μάθημα αυτό — στις καλές μέρες να βουτάμε ολόκληροι με σθένος, να τις ζούμε στο έπακρο. Να μας αφήνουμε να νιώθουμε ζωντανοί με όλη τη σημασία της λέξης. Να κουβαλάμε μαζί μας το φως πάντοτε, ακόμη και στα δύσκολα, έστω λίγο — μιας και η ζωή δεν είναι φτιαγμένη για να είναι τέλεια ούτε και κάθε χρονιά που περνά, είναι φτιαγμένη για είναι αληθινή. Να μην θεωρούμε τίποτε δεδομένο, μιας και ο χρόνος που έχουμε με τον οποιονδήποτε δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει, οπότε ας ζούμε το χρόνο αυτό στο φούλ. Πριν φύγει, επαναλαμβάνω, η χρονιά αυτή εύχομαι να σου συμβεί κάτι όμορφο, κάτι που θα σου δείξει πως ακόμη κι όταν θεωρούσες πως δεν έχουν νόημα πολλά, τελικά μπορεί να έρθει αυτό το κάτι που θα κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Μιας και γίνεται, μιας και μου συνέβη. Εύχομαι ολόψυχα να βρεις ηρεμία και ειρήνη εκεί που ένιωσες πιο heartbroken από ποτέ.
Άλλο ένα μάθημα που θα πρέπει να κρατήσουμε, είναι να κάνουμε που και που παύσεις, το έχω ξανά πει, για να νιώθουμε ό,τι είναι να νιώσουμε λίγο παραπάνω, να ζούμε τη στιγμή, να παρατηρούμε γύρω μας πως αυτό που εμείς θεωρούμε μέγα πρόβλημα, εν τέλει είναι τόσο μικρό — μιας και εμείς είμαστε τόσο δα μικροί στον κόσμο αυτό. Ό,τι νιώθουμε μέσα μας, όσο βαριά κι αν ήταν κάποιες φορές αυτή η χρονιά, εύχομαι να γίνει ελαφρύτερο με εμάς από την άλλη να γίνουμε δυνατότεροι.
Κι ας κλείσουμε με ένα απόσπασμα από παλαιότερο άρθρο μου. Τη νέα χρονιά που έρχεται να σε αγαπάς λίγο περισσότερο. Να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου, και να σε βάζεις προτεραιότητα επειδή μόνο έτσι θα επιτύχεις τους στόχους σου, να μην τα παρατάς, να είσαι αυθεντικός, ειλικρινής και γεμάτος όρια. Να λες όπου χρειάζεται δυνατά τα “σ’αγαπώ” και όπου εξίσου χρειάζεται πραγματικά τα “συγγνώμη” και τα “ευχαριστώ” . Με πρώτο μέλημα σου βέβαια να ακούει “σ’αγαπώ”, “συγγνώμη” και “ευχαριστώ” ο εαυτός σου. Καλή μας χρονιά παιδάκια! Υγεία πάνω απ’ όλα και φως, μονάχα φως! Κι όπως λατρεύω να λέω… we’ll be alright.
