Πρωινό ξύπνημα, ο απόλυτος εχθρός ενός μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού. Εάν είσαι στο άλλο ποσοστό που δεν το απεχθάνεται έστω και λίγο θα σε συμβούλευα να σβήσεις άμεσα αυτό το άρθρο. Αρχίζοντας από τα σχολικά χρόνια, ο Γολγοθάς όλων μας ήταν ως επί το πλείστον το πρωινό ξύπνημα. Ποιος ήταν σε θέση να αποχωριστεί τα ζεστά παπλώματα και τις κουβέρτες και να σηκωθεί από την ζεστασιά του κρεβατιού του; Εν τέλει το κάναμε όλοι, αλλά με μισή καρδιά, πηγαίνοντας στις πρώτες ώρες του μαθήματος με μάτια μισάνοιχτα και μία νύστα αλόγιστη. Δεν υπήρχε τις πρώτες ώρες επικοινωνία με το περιβάλλον.Το καλό ήταν πως όλοι βρισκόντουσαν στην ίδια θέση, επομένως δεν γινόταν πολύ socializing.Κάθε μαθητής στον αγώνα του να μην αποκοιμηθεί στο θρανίο, συμβάν ομολογουμένως πολύ αστείο για τους υπόλοιπους.
Αφήνοντας πίσω το σχολείο, ήρθε το πανεπιστήμιο, ένα μέρος που εγώ προσωπικά δεν πίστευα ότι θα με απασχολούσε το πρωινό ωράριο. Και να όμως που έσφαλα. Και έσφαλα πικρά. Αντί λοιπόν να ξυπνάω 7.30 προκειμένου να πάω στο σχολείο μου που ήταν 3 τετράγωνα μακρυά , τώρα ξυπνάω στις 6:00 για να πάρω τα Μ.Μ.Μ για την σχολή μου. Μαρτύριο, βασανιστήριο και σαδομαζοχισμός μπροστά στον βωμό της μάθησης το πρωινό ξύπνημα. Κάθε φορά που ρυθμίζω το ξυπνητήρι για τα άγρια χαράματα ένα κομμάτι σπάει μέσα μου, η καρδιά μου ραγίζει.Εάν είσαι και εσύ τυπάκι που λατρεύει λίγο έως πάρα πολύ τον ύπνο με όλο του το είναι, τότε θα με κατανοήσεις πλήρως θαρρώ. Κάθε λεπτό που προστίθεται στον συνολικό χρόνο του ύπνου μας είναι σημαντικό και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σπαταλιέται άσκοπα.
Είναι σχέση εξάρτησης και πλήρους ανάγκης να έχεις την ελευθερία του να ξυπνήσεις ό,τι ώρα επιθυμείς δίχως έγνοιες για σχολεία και διαλέξεις. Δίχως να σε αναγκάζουν να αποχωριστείς το καλύτερο κομμάτι της ημέρας σου , το κρεβάτι σου. Γι’αυτό πρωινές διαλέξεις σας σιχαίνομαι σε ακραίο βαθμό. Η μόνη παρηγοριά σε αυτήν την τραγική κατάσταση είναι ο καφές. Αυτό το σωτήριο ρόφημα που για λίγα λεπτά ή ώρες κάνει ένα boost στους νευρώνες μας και μας εκκρίνει τα απαιτούμενα ποσά ενέργειας προκειμένου να επιβιώσουμε σώοι και αβλαβείς από την νύστα. Κάπου ενδιάμεσα στην 4η με 5η γουλιά καφέ για λιγάκι αφήνουμε πίσω μας το πρωινό ξύπνημα και το mood που έχει κλονιστεί και ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας.Όταν όμως φύγει η επιρροή του, things take a bad turn.
Σε όλη αυτήν την τραγωδία του Ευριπίδη βέβαια δεν υφίσταται μόνον το αρνητικό κομμάτι, δηλαδή το πρωινό ξύπνημα, αλλά υποβόσκει και μία νότα χαράς. Το ξύπνημα αυτό λοιπόν σηματοδοτεί δύο περιόδους της ζωής μας που είναι τα πιο όμορφα χρόνια που θα βιώσει ένας άνθρωπος. Ή έτσι λένε ( ως τώρα δεν έχουν πέσει έξω βάσει πείρας μιλώντας). Πάραυτα, το σχολείο και το πανεπιστήμιο, είναι εμπειρίες διαμετρικά αντίθετες που τα θετικά στο τέλος υπερισχύουν τα αρνητικά. Σαφώς θα γκρινιάξεις για το πρωινό ξύπνημα , για τα μαθήματα που δεν πέρασες, για την καθηγήτρια που σε αδίκησε, για όλο το drama με τους συμμαθητές/συμφοιτητές σου αλλά σε πολλά πολλά χρόνια θα ανατρέχεις σε αυτές τις εμπειρίες και θα τις πεθυμείς. Έχει και την γλύκα του η όλη κατάσταση, απλώς θα μπορούσε να την έχει και στις 11 το πρωί αντί για τις 8.
