Λοιπόν, καθυστερήσαμε. Είμαστε τρεις μέρες μετά από την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου που κανείς δεν γιορτάζει τον έρωτα στις πραγματικές του πτυχές, αλλά στις “εμπορικές”. Σκληρό; Καθόλου. Tο ξέρετε κατά βάθος κι εσείς πως επρόκειτο για αλήθεια.
Η επιθυμία μας να κατανοήσουμε τον έρωτα και την αγάπη στις μέρες μας είναι προφανής αν σκεφτείς τα βιβλία, τα άρθρα και τις ταινίες οι οποίες είναι αφιερωμένες εξ ολοκλήρου σε αυτά. Μπορεί, ωστόσο, τα παραπάνω να μας λένε πως πρέπει να μοιάζει η «πραγματική αγάπη» στη ζωή μας, με κάποιο τρόπο από την άλλη κάτι χάθηκε στην πορεία σε ό,τι αφορά τον ορισμό.
Ο έρωτας και η αγάπη στο σήμερα
Όλα ξεκινούν με τις ανθρώπινες σχέσεις στα γενικά πλαίσια. Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται όλο και λιγότερο πιθανό να συναντήσουμε αυτό που λέμε “την αγάπη της ζωής μας”. Αντίθετα, μας αρέσουν οι φωτογραφίες τους στο Instagram και ελπίζουμε για το κάτι μέσα απ’ αυτό. Κάνουμε like, αντιδράμε και προσπαθούμε να τους κάνουμε να μας προσεγγίσουν με ένα μήνυμα αντί να τους γνωρίσουμε πρόσωπο με πρόσωπο. Αγόρια και κορίτσια προτιμούν να σύρουν δεξιά για να βρουν κάποιον, αντί να βγουν εκεί έξω στον πραγματικό κόσμο και στις πραγματικές αλληλεπιδράσεις. Γιατί έχουμε παραιτηθεί από την ιδέα να κάνουμε αληθινές διασυνδέσεις; Επειδή όταν υπάρχει το εύκολο λίγοι θέλουν να σπαταλήσουν το χρόνο τους για το δύσκολο. Μα όμως οτιδήποτε αξίζει, θέλει πάντοτε το χρόνο του.
Για να κάνω μια μικρή διευκρίνηση, δεν είναι ότι δεν πιστεύω στον έρωτα ή στην αγάπη σήμερα, στην πραγματικότητα ως αθεράπευτα ρομαντική πιστεύω αηδιαστικά σε όλα αυτά. Έγραψα ένα ολόκληρο βιβλίο για δύο νέους που προσπάθησαν να αποφύγουν τον έρωτα με τις συνθήκες του σήμερα αλλά δεν τα κατάφεραν. Η φράση “αθεράπευτα ρομαντικός” έχει μια αρνητική χροιά για πολλούς. Όταν οι περισσότεροι την ακούν, υποθέτουν ότι απευθύνεται σε όσους πιστεύουν στον έρωτα και στην αγάπη πίσω από υπερβολικά ρομαντικά ραντεβού, σοκολάτες, κεριά, λουλούδια και σ’αγαπώ πεταμένα από εδώ κι εκεί. Ή από την άλλη πως απευθύνεται σε ονειροπόλους.
Ονειροπόλους που πιστεύουν ότι υπάρχει το άλλο μισό του καθένα εκεί έξω. Ναι είμαι αθεράπευτα ρομαντική μα δεν έχω στο μυαλό μου τίποτα από τα προηγούμενα. Πιστεύω πραγματικά στην αγάπη και στον έρωτα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όχι επειδή θέλω ένα ρομαντικό παραμύθι, ούτε επειδή πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω που είναι το άλλο μου μισό. Απλώς πιστεύω πως υπάρχει εκεί έξω πίσω από οποιοδήποτε ρομαντισμό και πτυχή του έρωτα, κάποιος για τον καθένα που θα ξέρει ακριβώς τι να κάνει. Οι αθεράπευτα ρομαντικοί δεν πιστεύουν στα στερεότυπα, πιστεύουν σε πραγματικές ουσιώδες διασυνδέσεις. Και γιατί να θεωρείται “κάπως” να θέλεις κάποιον που ενδιαφέρεται για σένα τόσο αληθινά όσο εσύ για εκείνον;
Μικρά πράγματα που με έκαναν να “ερωτευτώ” τον έρωτα στο σήμερα
Έχω δει τον έρωτα, έχω δει και την αγάπη μέσα από μικρά πράγματα. Υπάρχουν αρκετά μικρά πράγματα που με έκαναν να “ερωτευτώ” τον έρωτα στο σήμερα. Είδα την αδερφή μου να ανεβαίνει σε ένα μικρό σκαμπό για να φτάσει τον άνδρα της, ώστε να του δώσει ένα φιλί πριν φύγει για τη δουλειά. Είδα τα μικρά γράμματα που αντάλλασσαν η μαμά και ο μπαμπάς κατά καιρούς. Είδα τη λάμψη στα μάτια της κολλητής μου πριν από ένα ραντεβού. Είδα ένα αγόρι να βγαίνει από ένα ταξί απλά και μόνο για να αφήσει ένα ακόμη φιλί στο κορίτσι του πριν φύγει. Είδα έναν παππού να κρατά ένα μπουκέτο λουλούδια κάτω από την ομπρέλα του μια πολύ βροχερή μέρα. Είδα ένα αγόρι να περιμένει την φίλη μου κάτω από τον ψυχολόγο όση ώρα διήρκεσε η συνεδρία. Είδα ένα αγόρι να αφιερώνει σε μια κοπέλα ένα κείμενο που είχε μόλις γράψει σε έναν τοίχο. Είδα έναν παππού και μια γιαγιά να μπλέκουν τα χέρια τους μέσα σε μεγάλο πλήθος. Είδα το αγόρι να σκουπίζει το πρόσωπο της κοπέλας από τα δάκρυα στο σινεμά. Είδα αφιερώσεις σε βιβλία για ανθρώπους που χάρης αυτούς γνώρισαν τον έρωτα. Πως να μην τον ερωτευτώ εγώ μετά;
Σαν ζωγραφισμένη καρδιά σε πεζοδρόμιο
Συνεπώς, πως αντιδρούν οι περισσότεροι στον έρωτα σήμερα; Σαν ζωγραφισμένη καρδιά σε πεζοδρόμιο. Την προσπερνούν. Την πατάνε. Κάθονται της ρίχνουν μια ματιά, μα δεν θέλουν να μπουν στον κόπο να την παρατηρήσουν παραπάνω για να την αντιληφθούν. Ή να προσπαθήσουν έστω να την αντιληφθούν. Οι άνθρωποι δεν δείχνουν μεγάλη σημασία στο αν η καρδιά αυτή θα φθείρει, θα ξεβάψει, δεν τους νοιάζει αν αντικατασταθεί. Δεν τους ενδιαφέρει η μακροπρόθεσμη δέσμευση τους μαζί της, η αφοσίωση, ο θαυμασμός, η επένδυση στο τώρα. Ο έρωτας στις μέρες μας είναι σαν ζωγραφισμένη καρδιά σε πεζοδρόμιο. Λίγοι είναι αυτοί που θα εκτιμήσουν την “ομορφιά” της, θα σταματήσουν να την παρατηρήσουν και θα εκμεταλλευτούν την αξία της εφόσον “έπεσαν πάνω της”. Προσπαθώντας να την αντιληφθούμε θα βιώσουμε πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Όσοι προσπαθούν, γνωρίζουν αυτόματα τον έρωτα όταν τον βλέπουν ή τον νιώθουν. Όσοι τολμούν, ποτέ δεν βγαίνουν χαμένοι… με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
