Όλοι έχουμε μία φίλη ή έναν φίλο που μένει σε μια σχέση που δεν του ταιριάζει από ανασφάλεια. Κι όσο περνάει ο καιρός, όλο και αυξάνονται τα συγκεκριμένα «κρούσματα». Ποτέ μου δεν κατάλαβα τον λόγο που ντε και καλά πρέπει να έχεις σχέση με κάποιον που δε σου ταιριάζει, απλά και μόνο για να μην είσαι μόνος.
Ακούω αρκετά συχνά φίλες μου να λένε, ότι μένουν μαζί με τον σύντροφο τους από συνήθεια, πως είναι πολλά χρόνια μαζί και τώρα πού να βρουν άλλες αντοχές για να χωρίσουν και να κάνουν μια νέα αρχή με κάποιον άλλον; Οπότε μένουν μαζί τους, ε και κάποια στιγμή θα παντρευτούν και θα κάνουν οικογένεια, γιατί αυτός είναι και ο προορισμός του ανθρώπου (!). Βέβαια, το σοκαριστικό είναι να ακούς κάτι τέτοιο από νεαρές κοπέλες, κάτω των 30 ετών. Εγκλωβίζονται σε μία «τοξική» γι’ αυτές σχέση, που δεν έχει να τους προσφέρει τίποτα παραπάνω από συνήθεια, ρουτίνα και ανασφάλεια. Καθώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπάρχει και μέλλον για κάτι παραπάνω, όπως για τη δημιουργία οικογένειας.
Πολλά αταίριαστα ζευγάρια από τον πρώτο κιόλας καιρό, χάνουν τη λάμψη τους, το φτερούγισμα αυτό στην καρδιά κάθε φορά που θα συναντήσουν ο ένας τον άλλον, που μόλις βρεθούν θα φιληθούν και θα είναι σαν την πρώτη φορά. Χάνουν τον ρομαντισμό, την τρυφερότητα, το να κάνουν όνειρα μαζί και ναι, να ταξιδέψουν για λίγο σε αυτό το ροζ συννεφάκι. Θα αναρωτιέσαι για το πού είναι το λάθος και δεν αντιδρούν. Το θέμα είναι ότι τα βλέπουν όλα αυτά τα αρνητικά που έρχονται, αλλά προτιμούν να κλείνουν τα μάτια, παραπλανώντας τον ίδιο τους τον εαυτό, πως θα αλλάξει συμπεριφορά ο σύντροφός τους με τον καιρό, ότι απλά έτυχε να πει ή να κάνει κάτι που δεν τους άρεσε ή ακόμα χειρότερα, ότι θα τον αλλάξουν αυτοί. Έγκλημα. Μεγάλο έγκλημα. Το μόνο που καταφέρνει κανείς, είναι να εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο σε αυτή τη σχέση, να σταματά να ονειρεύεται, να αφήνει στην άκρη τα δικά του θέλω, να σταματά να αναπνέει ο ίδιος και ν’ αφήνει να τον χειρίζεται ο άλλος, παρασύροντας τον, κάνοντάς τον να χάνει τελείως τον εαυτό του.
Φυσικά και δεν είναι ποτέ αργά, γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να ξυπνήσουν απ’ αυτόν τον λήθαργο και μετά από δέκα χρόνια, αλλά να έχουν χάσει τόσα πολλά, που δύσκολα αναπληρώνονται. Ειδικά αν έχουν περάσει αρκετά χρόνια, απλά και μόνο επειδή φοβήθηκες να βάλεις τέλος σε μία σχέση που δε σου παρείχε τίποτα άλλο εκτός από ανασφάλεια και φόβο για κάτι διαφορετικό, κάτι νέο στη ζωή σου. Επειδή νόμιζες πως εδώ ήταν το λιμάνι σου και προσπαθούσες άδικα να σώσεις ένα ερείπιο, που δε σου ταίριαζε, σαν να είχες παρωπίδες.
Επιστημονικά
Το ανασφαλές άτομο δεν πιστεύει στον εαυτό του, έχει μια χαμηλή αυτοεικόνα, νιώθει ότι δεν πατάει γερά στα πόδια του κι ότι μπορεί εύκολα να παρασυρθεί από τους άλλους. Έχει μεγάλο φόβο για την απόρριψη και την αποτυχία και είναι αρκετά ευαίσθητο στην κριτική, τις αποδοκιμασίες και τις παρατηρήσεις των άλλων. Αισθάνεται μια εσωτερική δειλία για να κάνει πράγματα που επιθυμεί ή για να εκφράσει τις ανάγκες του. Συχνά, καταπνίγει τα συναισθήματά του και δεν εκφράζει τις επιθυμίες του. Νιώθει συναισθηματικά ανήμπορο κι ότι συχνά η ζωή του φτάνει σε ένα τέλμα, καθώς δεν μπορεί να είναι το ίδιο ο πρωταγωνιστής στη ζωή του, δε νιώθει σιγουριά και εύκολα απογοητεύεται. Ακόμη, το ανασφαλές άτομο νιώθει ευάλωτο και τρωτό απέναντι στις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει.
Πώς αντιδρά το άτομο προσπαθώντας να ξεπεράσει την ανασφάλεια που βιώνει;
Το ανασφαλές άτομο μπορεί να εμφανίσει ενοχές, νιώθοντας ότι φταίει για οτιδήποτε συμβαίνει και διαρκώς μπορεί να συγχωρεί τον άλλο και να κατηγορεί έντονα τον εαυτό του για τα λάθη του, τιμωρώντας τον με αυτοκατηγορίες, ενώ σκέφτεται ότι ο άλλος θα το τιμωρήσει με εγκατάλειψη. Κάποιες φορές μπορεί να γίνει πολύ αμυντικό, προσπαθώντας να κρύψει τις ανασφάλειές του ή να θεωρεί ότι οι άλλοι είναι επιθετικοί απέναντί του και διαρκώς το κρίνουν και το αποδοκιμάζουν. Μπορεί να βρίσκεται σε μια διαρκή επαγρύπνηση, επιζητώντας συνεχώς την επιβεβαίωση των συναισθημάτων των άλλων, ενώ την παραμικρή αρνητική αντίδραση μπορεί να τη βιώνει ως μια απόρριψη και κατ’ επέκταση μπορεί και ο ίδιος να απορρίπτει τον εαυτό του, καθώς δεν έχει μια σταθερή εικόνα γι’ αυτόν.
Όταν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την αίσθηση της εσωτερικής ασφάλειας, την αναζητούμε σε εξωτερικές πηγές, όπως σε έναν σύντροφο, που έχει ακριβώς αυτό που νιώθουμε ότι μας λείπει. Είναι για παράδειγμα πολύ δυναμικός ή είναι πολύ αυταρχικός και μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς. Ωστόσο, αυτή μπορεί να είναι μια λανθασμένη επιλογή συντρόφου, καθώς το άτομο μπορεί να προσκολληθεί σε έναν σύντροφο, πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να βρει κάποιον καλύτερο ή κάποιον που να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του. Η ανασφάλεια μπορεί να εκφραστεί με διάφορους τρόπους μέσα σε μια σχέση, όπως έντονη ζήλια, αδυναμία να θέτεις όρια ή να εκφράζεις τις ανάγκες σου, δυσκολία έκφρασης των αληθινών συναισθημάτων εξαιτίας του φόβου εγκατάλειψης από τον άλλον, έντονη ανησυχία για την εξέλιξη και πορεία της σχέσης, έμμονες σκέψεις, φόβο εγκατάλειψης ή απόρριψης, έλλειψη κατάκτησης εμπιστοσύνης και τάσεις εξάρτησης, με αποτέλεσμα το άτομο να γίνεται καταπιεστικό και να πνίγει τον άλλον.
Συμβουλή
Όσο και να σου αρέσει κάποιος/α, όταν αρχίζεις και βλέπεις ή νιώθεις τα πρώτα συμπτώματα/σημάδια που δε σου ταιριάζουν, σε απωθούν, σε ξενίζουν και ξέρεις ότι δύσκολα μπορείς να συμβιβαστείς ή και να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή μ’ αυτό, απλά φύγε, προτού δεθείς. Φύγε και βρες τον ιδανικό σύντροφο για σένα. Μην αρέσκεσαι στα μέτρια πράγματα, από ανασφάλεια ότι δεν μπορείς να βρεις κάτι καλύτερο. Απλά φύγε και ζήσε! Έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι για κάποιο διάστημα θα είσαι single, αλλά μη σε νοιάζει, γιατί θα είσαι free, safe and sound!
info:assessmentpsychology.com
