Σκέψεις καθημερινές και σκόρπιες

Σκέψεις καθημερινές και σκόρπιες

Σκέψεις σκόρπιες που μάλλον μάταια προσπαθώ να βάλω σε τάξη, λες κι αυτό αποτελεί αυτοσκοπό. Γιατί άραγε οι σκέψεις πρέπει να μπαίνουν σε σειρά; Γιατί το χάος «διώκεται» συνειδητά ή ασυνείδητα από μας τους ίδιους πρωτίστως και έπειτα αναδύεται ως επιταγή του κοινωνικού περίγυρου (ίσως η διαδικασία αυτή να λειτουργεί εκεί έξω με αντίστροφους όρους);

Τόσο καιρό προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου ανάμεσα στην καθημερινότητα που με απογοητεύει. Ή μήπως ο εαυτός μου είναι αυτός που με απογοητεύει, κι όλο αυτό εσφαλμένα αποδίδεται στην πνιγηρή καθημερινότητα που δρα περιοριστικά για όλες αυτές τις δραστηριότητες που τόσο ζητά η ψυχή, αλλά τόσο καταπιέζει η πραγματικότητα κι η συνήθεια;

Τι συμβαίνει όταν δε χώρας πουθενά; Όταν δεν μπορείς να αυτοπροσδιοριστείς; Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις να είσαι; Όταν αισθάνεσαι ανέντακτος-η; Μήπως κι αυτό μια μορφή ετικετοποίησης, ανάμεσα στις τόσες που μας κυνηγούν στη διάρκεια της ζωής μας, δεν είναι εν τέλει; Τι γίνεται όταν οι προσωπικές σου αντιφάσεις δε σ’ αφήνουν σε ησυχία;

Advertising

Advertisements
Ad 14

Μήπως, όμως, εκεί εδράζεται ο πυρήνας του προβλήματος; Το γεγονός πως αίτημά σου νομίζεις πως είναι η ηρεμία, η γαλήνη που μπορεί να σου διασφαλίσει η ασφάλεια μιας ομάδας, μιας οποιασδήποτε σχέσης και δέσμευσης, αλλά στην πραγματικότητα (με τους όρους που νοείται αυτή στο μυαλό του καθενός) χρειάζεσαι τη διαρκή κινητοποίηση, αλληλεπίδραση και ανατροφοδότηση; Όταν απλά δε σου αρκεί ο ορισμός της υπόστασής σου μέσα από τους άλλους, τότε φτάνει κανείς στην ουσιαστική ελευθερία (ερώτημα που δεν είμαι σε θέση να απαντήσω ακόμη);

Ο εσωτερικός μονόλογος στον οποίο βρίσκομαι με τον εαυτό μου σε καθημερινή βάση, με καθιστά πλήρη προβληματισμών αναπάντητων ή πρόχειρα απαντημένων. Ίσως τελικά το νόημα, η ουσία του προβληματισμού, να εδράζεται στο ότι ποτέ δεν καταλήγει σε συμπέρασμα. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως έχει κατακτήσει την μέγιστη αλήθεια (αιώνια, αναλλοίωτη, αδιαμφισβήτητη); Αυτή είναι η γοητεία και το βάσανο που τη συνοδεύει. Να αγαπάς το κυνήγι της αλήθειας. Ίσως κατορθώσει να φωτίσει το σκοτάδι σου, την αθέατη πλευρά ενός εαυτού πολύπλευρου.

Σύνταξη κειμένου: Σοφία Κώτσια

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου

Advertising

Φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο. Μεγάλη μου αδυναμία η δημοσιογραφία.! Αγαπώ την μουσική (τρέλα για τις τρύπες), τα ταξίδια, τον κινηματογράφο, την ιστορία!

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

“Daddy issues”Δεν είναι drama, είναι τραύμα…

Ο όρος “daddy issues” αναφέρεται σε συμπεριφορές που συχνά έχουν τις ρίζες τους σε μια…

Αψυχολόγητα

Κάποιοι πολέμησαν γι’ αυτό το «για πάντα»

Αγάπη και για πάντα Είναι τόσο απλό και αβίαστο. Παντού υπάρχει αγάπη. Όλοι θέλουμε αγάπη.…

Αψυχολόγητα

Είναι ωραίο να μεγαλώνεις…

                    Σήμερα έκλεισα τα 25α χρόνια…

Αψυχολόγητα

Μέχρι τα όρια του καλοκαιριού ή πιο πέρα;

Κάθε καλοκαίρι έχει τη δική του ιστορία, έτσι δεν λένε; Είτε το λατρεύεις είτε όχι,…

Αψυχολόγητα

Άνθρωποι με… φως

Τι σημαίνει να είναι κάποιος άνθρωπος με φως; Με μια πρώτη σκέψη θα μπορούσε να…

Αψυχολόγητα

H σύνδεση με τα πράγματα που φυλάμε

H σύνδεση με τα πράγματα που φυλάμε Υπάρχει ένα μεγάλο κουτί. Πράγματα. Ξεχειλίζει από πράγματα,…

Αψυχολόγητα

Μέρες

Πηγή: edromos.gr   Άφηνε τις μέρες να περνούν. Δεν τον συγκινούσε το παραμικρό και το…