Σκέψεις καθημερινές και σκόρπιες

Σκέψεις καθημερινές και σκόρπιες

Σκέψεις σκόρπιες που μάλλον μάταια προσπαθώ να βάλω σε τάξη, λες κι αυτό αποτελεί αυτοσκοπό. Γιατί άραγε οι σκέψεις πρέπει να μπαίνουν σε σειρά; Γιατί το χάος «διώκεται» συνειδητά ή ασυνείδητα από μας τους ίδιους πρωτίστως και έπειτα αναδύεται ως επιταγή του κοινωνικού περίγυρου (ίσως η διαδικασία αυτή να λειτουργεί εκεί έξω με αντίστροφους όρους);

Τόσο καιρό προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου ανάμεσα στην καθημερινότητα που με απογοητεύει. Ή μήπως ο εαυτός μου είναι αυτός που με απογοητεύει, κι όλο αυτό εσφαλμένα αποδίδεται στην πνιγηρή καθημερινότητα που δρα περιοριστικά για όλες αυτές τις δραστηριότητες που τόσο ζητά η ψυχή, αλλά τόσο καταπιέζει η πραγματικότητα κι η συνήθεια;

Τι συμβαίνει όταν δε χώρας πουθενά; Όταν δεν μπορείς να αυτοπροσδιοριστείς; Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις να είσαι; Όταν αισθάνεσαι ανέντακτος-η; Μήπως κι αυτό μια μορφή ετικετοποίησης, ανάμεσα στις τόσες που μας κυνηγούν στη διάρκεια της ζωής μας, δεν είναι εν τέλει; Τι γίνεται όταν οι προσωπικές σου αντιφάσεις δε σ’ αφήνουν σε ησυχία;

Advertising

Advertisements
Ad 14

Μήπως, όμως, εκεί εδράζεται ο πυρήνας του προβλήματος; Το γεγονός πως αίτημά σου νομίζεις πως είναι η ηρεμία, η γαλήνη που μπορεί να σου διασφαλίσει η ασφάλεια μιας ομάδας, μιας οποιασδήποτε σχέσης και δέσμευσης, αλλά στην πραγματικότητα (με τους όρους που νοείται αυτή στο μυαλό του καθενός) χρειάζεσαι τη διαρκή κινητοποίηση, αλληλεπίδραση και ανατροφοδότηση; Όταν απλά δε σου αρκεί ο ορισμός της υπόστασής σου μέσα από τους άλλους, τότε φτάνει κανείς στην ουσιαστική ελευθερία (ερώτημα που δεν είμαι σε θέση να απαντήσω ακόμη);

Ο εσωτερικός μονόλογος στον οποίο βρίσκομαι με τον εαυτό μου σε καθημερινή βάση, με καθιστά πλήρη προβληματισμών αναπάντητων ή πρόχειρα απαντημένων. Ίσως τελικά το νόημα, η ουσία του προβληματισμού, να εδράζεται στο ότι ποτέ δεν καταλήγει σε συμπέρασμα. Μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως έχει κατακτήσει την μέγιστη αλήθεια (αιώνια, αναλλοίωτη, αδιαμφισβήτητη); Αυτή είναι η γοητεία και το βάσανο που τη συνοδεύει. Να αγαπάς το κυνήγι της αλήθειας. Ίσως κατορθώσει να φωτίσει το σκοτάδι σου, την αθέατη πλευρά ενός εαυτού πολύπλευρου.

Σύνταξη κειμένου: Σοφία Κώτσια

Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου

Advertising

Φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο. Μεγάλη μου αδυναμία η δημοσιογραφία.! Αγαπώ την μουσική (τρέλα για τις τρύπες), τα ταξίδια, τον κινηματογράφο, την ιστορία!

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

Σύγκριση και social media : η (αυτό)παγίδευση μας

Η σύγκριση στα social media και η αυτοπαγίδευση μας Πολύ συχνά, ή τουλάχιστον πιο συχνά…

Αψυχολόγητα

Ό,τι κι αν έχεις ανάγκη έχει σημασία

Όλοι έχουμε ανάγκες. Φυσικά και έχουμε ανάγκες. Αλλά για κάτσε μια στιγμή – πόσο καλά…

Αψυχολόγητα

Πτυχίο ω πτυχίο μου

Ας κάνουμε ένα μικρό κουίζ:   Τι γίνεται όταν συνειδητοποιείς ότι οι μόχθοι σου 4 χρόνων…

Αψυχολόγητα

Υπάρχει και ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας

Πέρα απ’ τον χρόνο που χάσαμε, υπάρχει και ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας. Υπάρχει…

Αψυχολόγητα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα. Κάποια πράγματα δεν βγάζουν νόημα. Γι’αυτό απλούστατα θα πρέπει…

Αψυχολόγητα

Oδηγός απελπισίας για απελπισμένους

Ένας πλήρης οδηγός απελπισίας για απελπισμένους ή αλλιώς τι να κάνεις όταν απελπίζεσαι. Σου έχει…

Αψυχολόγητα

Η ευτυχία δεν είναι πίσω από τις οθόνες

Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι; Είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Με μια ματιά γύρω μου, δυσκολεύομαι να απαντήσω με…