Κάποιες φορές η ζωή μοιάζει κάπως έτσι… Σαν ένα τραγούδι μου σταμάτησε απρόσμενα στη μέση. Σαν ένα πάζλ που άφησες ατέλειωτο. Σαν μια συζήτηση που κόπηκε ξεχασμένη στο αύριο. Αλλά πάντα σου μένει το χαμόγελο που έδωσες μέσα σε αυτές τις στιγμές, δεν ξεχνάς τα λόγια που αντάλλαξες, ούτε και τον ήχο της φωνής κάποιου – ακόμη κι αν είναι το μόνο που σου έχει απομείνει πια για ενθύμιο.
Με τα καλά και τα κακά του, μέσα από τις άσχημες αλλά και τις όμορφες στιγμές, τα ψεγάδια, τα θραύσματα και τα δάκρυα όταν χάνεις έναν άνθρωπο αυτό το οποίο σου απομένει απ’ αυτόν το κουβαλάς πάντα μαζί σου…
Ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο
Δεν είναι τρομακτικό να γνωρίζεις ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που μιλάς σε κάποιον; Ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι η τελευταία φορά που θα δεις κάποιον. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα μιλήσετε στο τηλέφωνο, που θα ακούσεις τη φωνή του, που θα λογομαχήσετε, που θα αγγιχτείτε ή που θα κοιταχτείτε στα μάτια. Όταν χάνεις κάποιον που αγαπάς, κάποιο σημαντικό πρόσωπο, ένα άτομο που αποτελούσε ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής σου πονάς βαθιά μέσα σου σε μέρη που δεν γνώριζες καν ότι υπήρχαν. Κι αφότου αυτό το άτομο φύγει μένεις πίσω με όλα αυτά τα μα και με το ερώτημα, τι ακριβώς θα έκανες αν ήξερες ότι εκείνη η φορά ήταν και η τελευταία που τον είδες ή τον άκουσες;
Αυτή είναι η συμβουλή μου…
Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία… Γι’ αυτό αγκάλιασε αυτό το πρόσωπο που αγαπάς λίγο περισσότερο την επόμενη φορά. Ποτέ μην αφήνεις κάποιον χωρίς λέξη μετά από έναν τσακωμό. Να το λες εφόσον αγαπάς τον άλλον, εφόσον σου λείπει… Βγάλε φωτογραφίες μαζί του. Μίλησε του στο τηλέφωνο.. Ζήσε τη ζωή σου σαν να μην υπάρχει αύριο επειδή κανένα δευτερόλεπτο δεν είναι δεδομένο. Κάνε τον άλλον να γνωρίζει αν τον κάνεις χαρούμενο, αν τον ευχαριστείς, αν είσαι ευγνώμων που τον ξέρεις, αν σε έχει επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο, αν έχεις μάθει κάτι από αυτόν, αν έχεις πάρει το οτιδήποτε – μάθημα μετά από λάθος ή αναμνήσεις μετά από όμορφες στιγμές. Να φεύγεις κάθε φορά χαρούμενος, πλήρης με μια αίσθηση ολοκλήρωσης και κλεισίματος. Πες το πριν σου τελειώσει ο χρόνος. Πες το πριν είναι αργά. Πες αυτό που νιώθεις. Γιατί να περιμένεις; Τι να περιμένεις δηλαδή για να κάνεις όλα τα παραπάνω; Την κατάλληλη στιγμή; Το αύριο; Δεν είναι ποτέ υποσχόμενο, γι’ αυτό αγάπησε και εκτίμησε τους ανθρώπους που έχεις στη ζωή σου… σήμερα.
Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όσους έμειναν πίσω απ’ όσους έφυγαν. Είτε τους πήρε η ζωή, είτε ο θάνατος. Αφιερωμένο σε όσους έφυγαν και μας έκαναν να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι. Αφιερωμένο επίσης σε κάθε ψυχή που έφυγε κάνοντάς μας να συνειδητοποιήσουμε πως όντως δεν ξέρουμε πότε είναι η τελευταία φορά που θα δούμε ή θα ακούσουμε κάποιον – πως όντως μερικές φορές για κάποιους δεν υπάρχει πάντα αύριο….
“Young blood thinks there’s always tomorrow…”
