Ο Αριστοτέλης χαρακτήρισε τον άνθρωπο ως φύσει πολιτικόν όν… Αυτό δηλαδή που μας διαχωρίζει από τα θηρία και τους θεούς, είναι ότι ο άνθρωπος έχει την ανάγκη από τη φύση του να ζει μαζί με άλλους ανθρώπους. Αλλά και να οργανώνει κοινωνίες αλλιώς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.
Οι ανθρώπινες σχέσεις βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο μιας οποιασδήποτε συζήτησης. Καθημερινά συναναστρεφόμαστε με μια πληθώρα ατόμων. Κάποιοι από αυτούς αποτελούν τα φωτεινά μονοπάτια της ζωής μας, άνθρωποι που ασκούν απόλυτη ευεργετική επίδραση επάνω μας. Τι γίνεται, όμως, με τους ανθρώπους που ρουφάνε την ενέργειά μας, την αύρα μας; Τι γίνεται με τους λεγόμενους «τοξικούς» ανθρώπους;
Για τους τοξικούς ανθρώπους η ζωή τους αποτελεί μια επαναλαμβανόμενη ταινία δράματος. Όλα στη ζωή τους μονίμως πηγαίνουν στραβά. Σε ζαλίζουν διαρκώς με τα προβλήματά τους. Επιζητούν τη συνεχή επιβεβαίωση, την αποδοχή και την ενασχόληση με το άτομό τους. Δεν αντέχουν τη διαφορετική προσέγγιση, δεν επιτρέπουν στην έκπληξη ν’ ανθίσει, αντιπαθούν τις αβεβαιότητες και αποδιοργανώνονται από τις μικροανατροπές. Είναι εκείνοι που βλέπουν πάντα το ποτήρι μισοάδειο, ζουν μέσα στο ψέμα και στον μύθο. Τις περισσότερες φορές περιγράφουν το καθετί που τους συμβαίνει με υπερβολές μόνο και μόνο για να τραβήξουν όλα τα βλέμματα πάνω τους.
Οι τοξικοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τους άλλους και έχουν μειωμένη ενσυναίσθηση. Κινούνται μόνο γύρω από τον δικό τους μικρόκοσμο και αδιαφορούν πραγματικά για τα προβλήματα των άλλων. Το χειρότερο, όμως, απ’ όλα είναι να τους ξετρυπώσεις, γιατί σε ξεγελάνε με το φαίνεσθαι. Είναι εκείνοι που μοιάζουν πάντα χαμογελαστοί, σαγηνευτικοί, ευδιάθετοι, καλοί με τους γύρω τους και πάντα πρόθυμοι να τους βοηθήσουν. Πέραν όμως απ’ αυτή την πλασματική εικόνα, βρίσκονται άνθρωποι φαντασμένοι που θεωρούν ότι κανείς δεν είναι ανώτερος και πιο έξυπνος από εκείνους. Σου έχει τύχει ποτέ να συνομιλήσεις με κάποιον και με το τέλος της συζήτησης να νιώθεις εσύ ο ίδιος ανασφαλής, απογοητευμένος και απαισιόδοξος; Αυτό συμβαίνει γιατί ένας τοξικός άνθρωπος θέλει πάντα να έχει δίκιο και προσπαθεί διαρκώς ν’ αποδείξει τη σαθρότητα των δικών σου επιχειρημάτων, ώστε να νιώσει εκείνος ανώτερος και εσύ αυτομάτως κατώτερος.
Μην αφήνεις έναν τέτοιον άνθρωπο να σε ξεγελά. Θέλει πάντα να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και υιοθετεί συνέχεια την εικόνα του αιώνιου θύματος. Δε φέρνει τίποτα καλό στη ζωή σου, αλλά μόνο την απομυζεί. Δεν θα πει ποτέ καλό λόγο για ‘σένα κι αν το κάνει, πάντα θα συνοδεύεται από ένα αλλά. Ίσως είχες κι εσύ μια φίλη στα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια για παράδειγμα, που πάντα δήλωνε ενθουσιασμένη με το νέο σου φόρεμα. Αλλά έβρισκε να πει κάτι αρνητικό όλως τυχαίως όταν το φόραγες. Θα επέστρεφε μετά σπίτι ικανοποιημένη κι εσύ θα έμενες πίσω γεμάτη ανασφάλεια για την εμφάνισή σου. Πρόκειται για νάρκισσους ανθρώπους που υπερβαίνουν πάντα τα όρια των άλλων, ρουφάνε την ενέργεια και την αισιοδοξία σου για να γεμίσουν οι ίδιο. Η σχέση μαζί τους καταντά μονότονη, κουραστική και σε πολλές περιπτώσεις δυσβάσταχτη με την ακατάπαυστη γκρίνια τους!
Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο μήπως ταυτίζεσαι φέρνοντας στο μυαλό σου ένα συγκεκριμένο πρόσωπο; Μήπως δεν είσαι εσύ το πρόβλημα, αλλά ο παθολογικός ναρκισσισμός τους; Μήπως τελικά, εκείνοι οι άνθρωποι είναι απλά φοβισμένοι και ανασφαλείς, που καλύπτουν το κενό τους με το να διαδηλώνουν την ανωτερότητά τους; Και τελικά, έχεις ανάγκη τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου; Μόλις αντιληφθείς την ύπαρξη ενός τέτοιου ανθρώπου στη ζωή σου, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να απενοχοποιήσεις τον εαυτό σου και να τον αντιμετωπίσεις. Θα τον απομονώσεις ή θα οπλιστείς με περίσσια υπομονή και θα του δώσεις να καταλάβει ποια είναι τα όριά σου. Προτού αισθανθείς ανασφαλής και μίζερος με τον εαυτό σου, σκέψου μήπως συναναστρέφεσαι άτομα που κλέβουν τη λάμψη σου.
Σύνταξη κειμένου: Έφη Λάιου
Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου
