Στην εφηβεία μου με βοήθησε και με έκανε να καταλάβω αρκετά πράγματα για τη ζωή, ένα βιβλίο και ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος και ταξιδευτής. Ο Λέο Μπουσκάλια, ο συγγραφέας του «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις». Σ’ αυτόν τον συγγραφέα κόλλησα από τότε και παραμένω μέχρι και σήμερα. Υπάρχουν στιγμές δύσκολες καθημερινά που το ανοίγω του ρίχνω μια ματιά και το ξανακλείνω νιώθοντας πιο αισιόδοξη, πιο δυνατή. Από τις σελίδες του βιβλίου έμαθα ότι η θεωρία στην πράξη είναι επίπονη, όχι όμως ακατόρθωτη…
Ο δάσκαλος της ζωής και της αγάπης
«Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να απογοητευτείς, κι όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις. Ναι αλλά πρέπει να ρισκάρεις, γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις τίποτε. Ο άνθρωπος που δεν ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε, δεν είναι τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, όμως δεν μπορεί να μάθει και να νιώσει και να αλλάξει και να αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. Δεμένος με τις βεβαιότητες του, είναι ένας σκλάβος. Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος!»
Συνεχίζει στο βιβλίο:«Υποθέτουμε πως η πραγματικότητα είναι αυτό το κουτί που μας βάλανε μέσα, κι όμως σας βεβαιώνω πως δεν είναι έτσι. Ανοίξτε την πόρτα κάποτε και κοιτάξτε τι υπάρχει έξω. Το όνειρο του σήμερα θα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Κι όμως έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε.
Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του. […] Δε μιλάω για το χάιδεμα του εγώ μας. […] Μιλάω για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί, ότι δεν μπορείς να δώσεις παρά αυτό που έχεις και γι’ αυτό καλά θα κάνεις να προσπαθήσεις όσο μπορείς ν’ αποκτήσεις κάτι. Θέλεις να είσαι ο πιο μορφωμένος, ο πιο λαμπερός, ο πιο ενδιαφέρων, ο πιο πολυτάλαντος, ο πιο δημιουργικός άνθρωπος του κόσμου, γιατί έτσι θα μπορέσεις να τα δώσεις όλα αυτά. Ο μοναδικός λόγος που έχεις κάτι είναι για να το δίνεις».
Έχει πει:
«Όταν γελάς, κινδυνεύεις να σε περάσουν για χαζό. Και τι με αυτό; Οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ!»
«Όταν κλαις κινδυνεύεις να σε περάσουν για συναισθηματικό. Και βέβαια είμαι συναισθηματικός. Μου αρέσει. Τα δάκρυα βοηθάνε».
«Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλέξεις. Ποιος λέει ότι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος; Εγώ θέλω να μπλέξω».
Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας στιγματίζουν, καταστάσεις, γεγονότα και…βιβλία!
Ο Λέο Μπουσκάλια γεννήθηκε στο Λος Άντζελες στις 11 Ιουνίου του 1924. Ένας ακούραστος άνθρωπος ο οποίος δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και σε διάφορες διαλέξεις το μάθημα ‘Η αγάπη’, εξού και το ομότιτλο βιβλίο του που σημείωσε παγκόσμια επιτυχία. Σε όλα τα βιβλία του αλλά και στα τηλεοπτικά του προγράμματα ασχολούνταν περισσότερο με την δυναμική της αγάπης ως βασικό μοχλό στη διαμόρφωση μιας νέας προσωπικότητας και κατά προέκταση μιας νέας κοινωνίας. Ο Λέο Μπουσκάλια πέθανε στο σπίτι του στο Glenbrook της Νεβάδα στις 11 Ιουνίου του 1998 από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 74άρων ετών.
Να ζεις: να κάνεις λάθη, να πέφτεις, να ξανασηκώνεσαι, να αναρωτιέσαι, να βιώνεις νέες εμπειρίες, να αναθεωρείς.
Να αγαπάς: πάντα να αγαπάς, γιατί ζωή χωρίς αγάπη είναι μισή ζωή. Το ιδανικότερο; Να αγαπάς και να αγαπιέσαι ταυτόχρονα.
Να μαθαίνεις: όλα είναι εμπειρίες και όλα είναι γνώση…
Δεν γίνεται να διαβάσεις αυτό το βιβλίο και να μην σε επηρεάσει!
Σε κάνει να βλέπεις τη ζωή από διαφορετική οπτική γωνία. Όσο απογοητευμένος κι αν νιώθεις, διαβάζοντας το βιβλίο αυτό του Μπουσκάλια, αλλάζεις. Θυμάσαι πράγματα που ήξερες αλλά δεν τους έδινες σημασία. Μαθαίνεις πράγματα που δεν ήξερες, για τον εαυτό σου, για τους άλλους, για τον κόσμο γύρω σου.
Ένα βιβλίο τόσο απλά γραμμένο, και τόσο εντυπωσιακό. Ένα βιβλίο σύμβουλος για κάθε περίσταση της ζωής, για κάθε εποχή και για κάθε ηλικία.Σου φτιάχνει τη διάθεση, σε γεμίζει με αποφασιστικότητα, αισιοδοξία, πυγμή, θάρρος. Σε παρακινεί να βρεις τον εαυτό σου, να παλέψεις για αυτά που θες, να διεκδικήσεις τα δικαιώματα που σου ανήκουν, να νιώθεις πάντα ελεύθερος και όχι καταπιεσμένος.
Η ζωή είναι μικρή και είναι θλιβερό να την σπαταλάμε δεξιά και αριστερά για πράγματα ανούσια και όχι για τα σημαντικά, δηλαδή για αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους και ολοκληρωμένους. Πρέπει να παίρνουμε το μέλλον μας στα χέρια μας και να μην αφήνουμε τον καιρό να περνάει έτσι, άχρωμα, άγευστα. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να δίνουμε χρώμα και γεύσεις και όχι να περιμένουμε από κάποιον άλλον να το κάνει για εμάς, όσο σημαντικό κι αν θεωρούμε αυτόν τον άλλον. Δεν πρέπει να στηρίζουμε την ευτυχία μας στους άλλους, ούτε να εξαρτάται η διάθεση μας από τη δική τους.
Να δημιουργούμε και να επιδιώκουμε τις εμπειρίες και κατά συνέπεια τις αναμνήσεις που θέλουμε να έχουμε και να θυμόμαστε.
Όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας: ΤΩΡΑ είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να ζήσουμε.
Το χθες έχει φύγει και το αύριο είναι αβέβαιο. Μόνο το ΤΩΡΑ έχουμε.
Τα πιο γνωστά του έργα είναι :
«Λεωφορείο 9 για τον παράδεισο»,
«Γεννημένοι ν’ αγαπάμε»,
«Γεννημένοι για την αγάπη»,
« Ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον»,
«Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις»,
«Ο δρόμος του ταύρου».
Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρόυντ”.
