Το 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας πραγματοποιήθηκε κατά το διάστημα 12-18/09 σε φυσικούς χώρους, ενώ οι διαδικτυακές προβολές συνεχίζονται μέχρι τις 26 του μήνα. Παρακολουθήσαμε και φέτος όλο το ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα και, αφού δόθηκαν και τα βραβεία, σας παρουσιάζουμε 5 ταινίες που ξεχωρίσαμε φέτος. Δυσκολευτήκαμε λίγο, όπως και πέρσι, αλλά τα καταφέραμε.
1. Apallou, του Νίκου Αυγουστίδη
Ενας νεαρός επιστρέφει από την Αμερική στο χωριό των προγόνων του για να περάσει το χειμώνα. Μια νύχτα, ο νεκρός παππούς του νεαρού εμφανίζεται στην πλατεία του χωριού. Ένα χωριό ανήμπορο να διαχειριστεί επιστροφές που έγιναν από αγάπη.Ο Νίκος Αυγουστίδης σκηνοθετεί μια στιλιστικά άρτια ταινία, με φολκλόρ στοιχεία, η οποία “αγγίζει” το θρίλερ. Κάπου εδώ να πούμε χίλια μπράβο στον Ραμόν Μαλαπέτσα για τη φωτογραφία και στον Γιάννη Αντύπα για τον ήχο.
Σε ό,τι αφορά την υπόθεση, βλέπουμε ότι η ελληνική κοινωνία, και δη στην επαρχία, δεν έχει σταματήσει να φοβάται το διαφορετικό. Και οι άνθρωποι, αυτοί που θεωρούνται “ξένοι”, θέλουν να επιστρέφουν στον τόπο τους. To Apallou πήρε εύφημο μνεία από το 44ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, αν και προσωπικά θα του έδινα το μεγάλο βραβείο (aka τον Μεγάλο Διόνυσο).
2. Brutalia, Εργάσιμες Μέρες, του Μανώλη Μαυρή
Πανομοιότυπα κορίτσια, ντυμένα με στρατιωτικά ρούχα, εργάζονται με κόπο. Μια μητριαρχική οικογένεια, μια ολιγαρχική κοινωνία. Τι θα γινόταν αν αντικαθιστούσαμε τις μέλισσες με ανθρώπους;
Ο Μανώλης Μαυρής σκηνοθετεί μια σουρεαλιστική ταινία, η οποία κινείται ανάμεσα στη μαύρη κωμωδία και το θρίλερ, για την ανθρώπινη φύση, τις σχέσεις εξουσίας και τον αυταρχισμό. Και το κάνει ενώ κλείνει το μάτι στον Γιώργο Λάνθιμο. (Λάνθιμω, πότε θα γίνει επιτέλους *επίσημα* λήμμα σε κάποιο λεξικό;). Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Διόνυσο, ενώ νωρίτερα κέρδισε το βραβείο του Canal+ στην Εβδομάδα Κριτικής στις Κάννες.
3. Από το μπαλκόνι, του Άρη Καπλανίδη
Μια μεσήλικη γυναίκα παρατηρεί τον μικρόκοσμο μιας αθηναϊκής γειτονιάς από το μπαλκόνι της. Οι αντιδράσης από τη μεριά αυτών που -διαρκώς- παρατηρεί, είναι μικτές. Μια μέρα, αυτός ο μικρόκοσμος αλλάζει για πάντα.
Μια ενδιαφέρουσα ιδέα που έγινε ένα πολύ ωραίο animation, το οποίο μπορεί να σε κάνει να μελαγχολήσεις. Λίγο. *βάζει Καιτούλα Γαρμπή* Ο Άρης Καπλανίδης καταφεύγει σε αυτό το format για να αναδείξει, με χιουμοριστικό τρόπο, τον μικρόκοσμο μιας λαϊκής συνοικίας και τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας (κυριολεκτικά). Φρέσκια ταινία, άμεση, με πετυχημένους διαλόγους, η οποία σε κεδίζει από την πρώτη σκηνή. Η ταινία έφυγε με 5 βραβεία από το 44ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, ανάμεσα στα οποία και το Βραβείο Κοινού.
4. Souls All Unaccompanied, του Γιώργου Τελτζίδη
Ο Μπαχάρ είναι ένας 12χρονος που φιλοξενείται σε έναν ξενώνα για ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες. Η Κάτια είναι μια πρώην κατάδικος
που προσπαθεί να βάλει την ζωή της σε τάξη και που εργάζεται ως φροντιστής. Όταν τα πράγματα ζορίσουν για τον Μπαχάρ, η Κάτια θα είναι
δίπλα του.
Μια ρεαλιστική και χαμηλών τόνων ταινία για το περιθώριο, όπως το έχει ορίσει η κοινωνία, και για τις ανθρώπινες συμμαχίες που αναπτύσσονται σε αυτή την απάνθρωπη εποχή (μας). Φο βε ρή και η ερμηνεία του Τζουβάνι Γκούιργκους, ο οποίος βραβεύθηκε με Τιμητική Διάκριση Ερμηνείας. Το Souls All Unaccompanied θα μπορούσε να άνετα να γίνει ταινία μεγάλου μήκους (προσωπική άποψη, έτσι;).
5. Soul Food, του Νίκου Τσεμπερόπουλου
Ο 15χρονος Γιάννης μετακομίζει με τη μητέρα του στο σπίτι του συντρόφου της. Στη νέα του γειτονιά, κάνει παρέα με τη σαραντάρα Όλγα, αλλά και με μία παρέα εφήβων. Η Όλγα ζει απομονωμένη στο υπόγειο της πολυκατοικίας, ενώ η παρέα, όποτε πετύχει την Όλγα στον δρόμο, της κάνει bullying.
Μια ευαίσθητη ταινία, η οποία βγάζει μια αίσθηση οικειότητας, αν και δεν είναι και τόσο οικεία, που ασχολείται -μεταξύ άλλων- με τη μοναξιά και τη διαφορετικότητα. Το 44ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας αντάμειψε για αυτή την ταινία τον Νίκο Τσεμπερόπουλο με το Βραβείο Σκηνοθεσίας Τώνια Μαρκετάκη, ενώ ο Απόλλωνας Σαρρής μοιράστηκε με τον Βασίλη Κουτσογιάννη (Το Βανκούβερ) την Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας.
