Το Diamonds in the Night Sky είναι από εκείνα τα ντοκιμαντέρ που μπορείς να τα πεις… τζαζ. Όχι μόνο γιατί δίνει ζωή, έστω και για λίγο, στον Jazz FM αλλά και γιατί μεταφέρει στην οθόνη την τρέλα μιας παρέας που το 1991 άλλαξε τη σχέση πολλών Αθηναίων με το ραδιόφωνο. Ή μάλλον, άλλαξε το ίδιο το ραδιόφωνο. Και ας κράτησε παρέα στους ακροατές του για μόνο 5.5 χρόνια. Η παρακαταθήκη που άφησε κρατάει μέχρι σήμερα, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση.
Αν δεν μπορείς να φανταστείς το αποτέλεσμα της εξίσωσης early 90s+τζαζ=, o Μελέτης Μοίρας, ένας από τους παραγωγούς του σταθμού, έρχεται να σε βοηθήσει. Αν μπεις στο Cinobo, θα καταλάβεις γρήγορα γιατί το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε και στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι διαμαντάκι. Ακόμα και αν δεν πρόλαβες τον Jazz FM.
(We Shine Like) Diamonds in the Night Sky
Δεν έχω ιδέα αν οι άνθρωποι πίσω από τον σταθμό ένιωσαν ποτέ έτσι, αλλά αυτή η φράση που θα μπορούσε να είναι τραγούδι του John Coltrane τους περιγράφει ταμάμ. Αθήνα, 1991. Μετά τις ντίσκο και την Ταφτ (ίσως κάποτε να γίνει μια ταινία για αυτή τη λακ), η μουσική που παιζόταν στο ραδιόφωνο είχε έναν αχαρακτήριστο χαρακτήρα. Ώσπου ένα βράδυ έγινε κάτι μαγικό: μέσα από τη συχνότητα του 102.4 εμφανίστηκε ο Jazz FM και οι νύχτες έγιναν πιο παθιασμένες, πιο μαγικές, πιο τζαζεμένες. Και δεν είναι τυχαία η επιλογή της λέξης “νύχτες”. Στην αρχή, ο σταθμός εξέπεμπε (ή μήπως έλαμπε;) 00:00-04:00 και έπρεπε να περάσει ένας χρόνος για να είναι στον αέρα όλο το 24ωρο.
Το Diamonds in the Night Sky δείχνει πώς και γιατί η τζαζ κέρδισε τη μουσική προτίμηση αλλά -πάνω απ’ όλα- την καρδιά των ακροατών του. Ο Jazz FM, το “παιδί” του πρόωρα χαμένου Κώστα Γιαννουλόπουλου, έδειξε ότι η τζαζ δεν είναι μια μουσική για λίγους κι εκλεκτούς, αλλά ούτε και mainstream. Είναι μια μουσική που μπορεί να αγγίξει ανθρώπους με κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Οι ακροατές του σταθμού ήταν ανήσυχες ψυχές που αγκάλιασαν κάτι διαφορετικό, κάτι πιο εγκεφαλικό. Και τότε ήταν περισσότεροι απ’ όσους φαντάζεστε. Τώρα;
Και αν είναι τζαζ μην τους φοβάσαι
Για να έχεις ακροατές που ψάχνονται, πρέπει να έχεις ψαγμένους παραγωγούς που να είναι ένα με το κοινό τους. Νόμος. Και τέτοιοι άνθρωποι ήταν οι περίπου 80 παραγωγοί που πέρασαν από τη συχνότητα του Jazz FM. Ανάμεσά τους ο Ιλάν Σολομών, ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος, ο Σάκης Τσιτομενέας, ο Ζακ Σαμουήλ και ο Βασίλης Σταματίου. Κάθε άνθρωπος που πέρασε από τον Jazz FM έδωσε, πέρα από τα μουσικά φώτα του, την ψυχή του. Στο ντοκιμαντέρ, εκτός από παραγωγούς του σταθμού, θα δεις αρκετούς διάσημους ακροατές: τον συγγραφέα Γιώργο – Ίκαρο Μπαμπασάκης, τον δημοσιογράφο Γιώργο Βουδικλάρη, την εκπρόσωπο της εγχώριας δισκογραφίας Γεωργία Αλεβιζάκη κ.α. Όπως και μουσικούς της τζαζ (Ντέιβιντ Λιντς, Τάκης Μπαρμπέρης, Γιώργος Κοντραφούρης).
Βλέποντας το Diamonds in the Night Sky συνειδητοποιείς ότι ο σταθμός δεν προώθησε απλά την τζαζ, ούτε απλά εκπαίδευσε τους ακροατές. Κυρίως έμαθε στον κόσμο να αισθάνεται. Αυτό ίσως σε κάνει να σκεφτείς και κάτι άλλο. Πόσο λείπει ένας σταθμός σαν τον Jazz FM σήμερα. Α, και πως η νοσταλγία ταιριάζει στο καλοκαίρι. Διάολε, πώς γίνεται να νοσταλγείς μια φάση που δεν έζησες;
