«Οι περιπέτειες της Πρισίλα, της βασίλισσας της ερήμου», αν και κυκλοφόρησε το 1994, μια εποχή ωριμότητας για το σινεμά παγκοσμίως, αποδείχτηκε μπροστά από την εποχή της ως ταινία, τόσο του αυστραλιανού, όσο και του διεθνούς κινηματογράφου, και αρχικά σόκαρε με το «camp» περιεχόμενό του. Με πρωταγωνιστές το βετεράνο ηθοποιό, Τέρενς Σταμπ (που ποτέ δεν δίστασε να παίξει τολμηρούς ρόλους, σε άκρως προκλητικές ταινίες), ένα νεαρό Χιούγκο Γουίβινγκ, γνωστό σήμερα για το ρόλο του ως Μίστερ Σμιθ, στη σειρά ταινιών, «The Matrix», των αδερφών Γουατσόφσκι, και έναν μάλλον άγνωστο ακόμα, Γκάι Πιρς, ο οποίος έγινε διάσημος από την ταινία, «Memento» (2000), του Κρις Νόλαν, ως μία τρανσέξουαλ και δύο τραβεστί που κάνουν τουρ, παρουσιάζοντας ένα «drag show» στην επαρχία της Αυστραλίας, η ταινία απέκτησε σύντομα καλτ φήμη για την απεικόνιση της ζωής των τρανς ατόμων, που ανήκουν στον κόσμο του θεάματος. «Οι περιπέτειες της Πρισίλα» είναι κωμωδία, ενώ χάρη στον μεγάλο αριθμό μουσικών νούμερων που παρουσιάζει το τρίο, κουνώντας τα χείλη τους σύμφωνα με τους στοίχους τραγουδιών της Gloria Gaynor και των ABBA, τείνει και προς το μιούζικαλ.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Στέφαν Έλιοτ, αν και έχει γυρίσει περίπου δέκα ταινίες από το 1992 μέχρι σήμερα, είναι γνωστός εξολοκλήρου χάρη στις «Περιπέτειες της Πρισίλα». Από πλευράς φωτογραφίας, η ταινία είναι εντυπωσιακή, με πλάνα από την αυστραλιανή έρημο να κάνουν αντίθεση με τα φαντασμαγορικά φορέματα των τριών κεντρικών σταρ. Η ιστορία είναι σχετικά απλή, με τη Μπερναντέτ (Σταμπ) να έχει πρόσφατα χάσει το σύντροφό της και να ψάχνει τον τρόπο να αναπληρώσει το συναισθηματικό της κενό, τον Τικ (Γουίβινγκ) να κρατάει μυστικό από τις υπόλοιπες πως είχε κάποτε παντρευτεί και έχει ένα μικρό παιδί, κοντά δέκα χρονών, και τον Άντι Γουάιτλι ή Φελίσια (Πιρς), που προκαλεί για να νικήσει τους δικούς του δαίμονες. Εκτός από τις ραγδαίες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα όταν οι τρεις περφόρμερς αγοράζουν ένα βαν (το οποίο δίνει μάλιστα και το όνομά του, Πρισίλα, στον τίτλο της ταινίας), η ταινία είναι διάσπαρτη και με κάποια «φλάσμπακ» που μας δείχνουν το οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο προήλθε η καθεμιά τους.
Κατά τη διάρκεια αυτού του «road movie», καθώς αυτή είναι η κατηγορία στην οποία ουσιαστικά ανήκουν «Οι περιπέτειες της Πρισίλα», η Μπερναντέτ γνωρίζει τον εκκεντρικό Μπομπ, ένα μεσήλικα μηχανικό αυτοκινήτων, που χάρη σε μία μεθυσμένη βραδιά βρέθηκε, εν αγνοία του, παντρεμένος με μια ημίτρελη στρίπερ, και τον ερωτεύεται, ο Τικ τους αποκαλύπτει πως τυπικά είναι ακόμα παντρεμένος και πως ο πραγματικός στόχος του ταξιδιού είναι να συναντήσουν τη γυναίκα του, Μάριον (Σάρα Τσάντγουικ) και τον γιό του, και ο Άνταμ ντύνεται προκλητικά Φελίσια στο Άλις Σπρινγκς και έρχεται αντιμέτωπος με μια ομοφοβική παρέα ντόπιων αντρών, που στην αρχή τον περνάνε για γυναίκα, αλλά μόλις καταλαβαίνουν ότι είναι άντρας θέλουν να τον σπάσουν στο ξύλο. Πέρα από τα εμπόδια (ένα σημαντικό εκ των οποίων είναι και το πέρασμα του χρόνου, τουλάχιστον για τη Μπερναντέτ), το τρίο βρίσκει και συμμάχους, όπως είναι ο Μπομπ και μια μεγάλη οικογένεια Αβοριγίνων, που τους «σώζει» όταν η βανδαλισμένη Πρισίλα χαλάει στη μέση της ερήμου.
«Οι περιπέτειες της Πρισίλα» είναι μία «camp» ταινία, καθώς το ίδιο συνειδητά κιτς είναι και το σόου των τριών «drag queens». Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι είδωλό τους, ανάμεσα σε διάφορα «trans» και «queer» είδωλα, είναι και η βασίλισσα Ελισάβετ, της Αγγλίας. Αν και χαρακτηρίζεται από μια πρωτοφανή ειλικρίνεια και εμβαθύνει πραγματικά στις ζωές των τριών πρωταγωνιστών, χωρίς ποτέ να τις γελοιοποιεί ή να τις μετατρέπει σε καρικατούρες, η ταινία είναι εύθυμη και πανηγυρίζει το ιδιαίτερο θέμα της. Παρά τις διάφορες δυσκολίες και το απαραίτητο σκοτάδι που ακολουθεί τη ζωή των τρανς ατόμων, εκείνες είναι έτοιμες να σηκωθούν και να χορέψουν το «I Will Survive» της Gloria Gaynor ή το «Mamma Mia» των ABBA, αφήνοντας πίσω όλα τους τα προβλήματα. Η αποδοχή, δε, του επαγγέλματος και του τρόπου ζωής του Τικ/Μίτζι από τον δεκάχρονο γιό του είναι συγκινητική και κρύβει ένα δυνατό μήνυμα, τόσο για τα «queer» άτομα, όσο και για όλους τους γονείς εκεί έξω, πως η ειλικρίνεια είναι πάντοτε η καλύτερη λύση.
Η ταινία, λοιπόν, είναι το ίδιο επίκαιρη σήμερα, όσο ήταν όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, σχεδόν τριάντα χρόνια πίσω. Με μια αμεσότητα, αναφορικά με ένα θέμα που τότε δυσκόλευε ακόμα τους περισσότερους ανθρώπους του «mainstream» θεάματος, «Οι περιπέτειες της Πρισίλα, της βασίλισσας της ερήμου» ανήκει στην πραγματικότητα πιο πολύ στο σημερινό κλίμα συμπερίληψης και αναγνώρισης των μειονοτήτων, από ό,τι στο κυρίαρχο κλίμα των 1990s. Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που η ταινία προβλήθηκε στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια του Athens Pride 2022, με την υποστήριξη του περιοδικού Σινεμά και στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας.
Δείτε το trailer της ταινίας στο YouTube:
