|Με αφορμή|
Το ρολόι έγραφε: 7:00 η ώρα.
Από την ζωντανή γειτονιά του Περιστερίου ακολουθήσαμε τη διαδρομή μέχρι το Παγκράτι. Μια απολαυστική γειτονιά. Μια γειτονιά με διόλου απρόσωπο χαρακτήρα. Αντιθέτως, με προσωπική πολιτιστική ταυτότητα και ιστορία σε κάνει να την αγαπήσεις. Μια συνοικία που αναμοχλεύει πολλά και κρυμμένα μυστικά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνες τις ιστορίες που η μητέρα μου διηγείται με τόση ευαισθησία ακόμη και σήμερα. Για το Παγκράτι, το νεοκλασικό που διέμενε, τα ξέγνοιαστα και αθώα παιδικά της χρόνια. Τους ανθρώπους της γειτονιάς. Την καθημερινότητα. Καθοδηγούμενος από αυτές τις ιστορίες έχω βάλει ένα στοίχημα. Στο τέλος των φοιτητικών μου χρόνων να έχω γυρίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος αυτής της γειτονιάς. Άλλοτε με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι ανάμεσα στα στενά της, και άλλοτε με καλούς φίλους για μια έξοδο…
Βιβλιοπωλείο Πλειάδες:
Το ρολόι έγραφε: 7:30 η ώρα. Ο διακεκριμένος Αθηναιογράφος και αρθρογράφος της Καθημερινής, Νίκος Βατόπουλος, είχε πάρει τη δική του θέση στο τραπέζι. Ήταν η μέρα παρουσίασης του νέου του βιβλίου με τίτλο: Περπατώντας στην Αθήνα. H Μαργαρίτα Πουρνάρα γράφει στην Καθημερινή: «Πρόκειται για ένα αποθησαύρισμα κειμένων που έχουν δημοσιευθεί στην κυριακάτική του στήλη «Πτυχές». Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι η τρυφερότητα για την πόλη του, την πόλη μας, που μπορεί να πέρασε πολλά τα τελευταία χρόνια, αλλά προσπαθεί να σταθεί όρθια. Και σε αυτόν τον αγώνα της Αθήνας να διατηρήσει κάτι από την ψυχή, το χρώμα, τα παλαιά της κτήρια, ο συνάδελφος υπήρξε πρωτοπόρος. Από τη δεκαετία του ’80, μόλις είχε πρωτοέρθει στην εφημερίδα, αποφάσισε να στρέψει το βλέμμα του στον αστικό ιστό. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ήταν εκείνος που θεμελίωσε στον σύγχρονο ελληνικό Τύπο το αρχιτεκτονικό ρεπορτάζ. Μετά τα άρθρα του στην «Κ», πολλές άλλες εφημερίδες απέκτησαν ευαισθητοποιημένη ματιά στο θέμα.»
Λάτρης του αστικού ιστού της Αθήνας, της ιστορίας και του παρόντος αυτής της πόλης, θέλει να αφήσει το δικό του αποτύπωμα σε αυτή τη χώρα. Να δούμε με ευαισθησία αλλά κυρίως με συνειδητότητα τι έχει να μας πει αυτή η πόλη. Και σε κάθε κάλεσμά της να είμαστε εκεί. «Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδί με μια κάμερα στο χέρι. Να αποτυπώνω φωτογραφίες της Αθήνας, της γειτονιάς μου, των ανθρώπων της» λέει στην ομιλία του. Περιπλανώμενος εραστής μιας πόλης, μόνος με τη σκέψη του να ζωντανεύει και να καλπάζει στα στενά, στους δρόμους και στις αφηγήσεις της. Γνώστης της αρχιτεκτονικής, όχι από σπουδές αλλά από αγάπη και πάθος για το αντικείμενο, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα το πρόσωπο της Αθήνας. Μιας Αθήνας που μαραζώνει αλλά αρνείται το θάνατο.
Περπατώντας στην Αθήνα λοιπόν…
Από τον πρόλογο του Νίκου Βατόπουλου: “Τα κείμενα και οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται σε αυτήν την έκδοση είναι σπαράγματα πρόσφατων μοναχικών περιπλανήσεων σε δρόμους της Αθήνας… Είναι μία μικρή ελεγεία στο μέτρο του πολιτισμού που γέννησε η Αθήνα και που εξακολουθεί και σήμερα να επιμένει να αναφύεται, έστω και αν μοιάζει απρόσκλητος, περιθωριοποιημένος και αγνοημένος. Η Αθήνα παραμένει μία μήτρα αφηγήσεων και αυτό που εκλύει έχει τεράστια συσπειρωτική δύναμη. Είναι κάτι που δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει και ακόμα πιο δύσκολα να μοιραστεί με άλλους που δεν γνώρισαν αυτήν την πόλη. Αλλά όταν βρεθεί ο κοινός τόπος, όταν εντοπιστεί ο κοινός δίαυλος, ο δεσμός αυτός μοιάζει να είναι ακατάλυτος.”
Μια πόλη ψάχνει…
Μια ανοιχτή πρόσκληση του συγγραφέα που αδημονεί να την αποδεχτούμε. Σε ένα οδοιπορικό από τον αστικό ιστό, τα σπίτια και την αρχιτεκτονική τους, τις ιστορίες που κρύβουν και τον ανάλογο σεβασμό που πρέπει να απονείμουμε. Αυτό το βιβλίο, μαζί με άλλα, ας συναποτελέσει ένα ισχυρό παιδαγωγικό και κοινωνικό εργαλείο εκπαίδευσης και ανάδειξης του πολιτιστικού και αστικού πλούτου της Αθήνας. Γιατί όλοι εμείς της νέας γενιάς πρέπει να έχουμε μια αδιαφιλονίκητη αλήθεια: Να μην εξαλείψουμε τις μνήμες της πόλης. Εκείνες με τα όμορφα σπιτάκια με τις λεβάντες, τα ιστορικά κτήρια και τη γιαγιά που με ιεροτελεστία και αφοσίωση καθάριζε το μικρό μπαούλο στην γωνία του σπιτιού και την πιατοθήκη της κουζίνας… Σε εκείνον τον παραδοσιακό ιστό που το κάθε αντικείμενο είχε ψυχή και αξία. Από τα ντιβάνια μέχρι το περβάζι με τη γλαστρούλα και το μακάριο ύπνο της γάτας ακριβώς δίπλα. Γιατί η πόλη δεν ψάχνει ανθρώπους που να την οικτίρουν. Ψάχνει όσους θα την αφουγκραστούν. Θα την ακολουθήσουν και θα περπατήσουν μαζί της. Και στο τέλος θα κρατήσουν παρθένα τα σπλάχνα της… Φυσικά με ωριμότητα και αγάπη.
Η Κ. Καρδαμίτση-Μάρω Αδάμη/Επίσημη καλεσμένη της παρουσίασης του βιβλίου Περπατώντας στην Αθήνα είπε:
Μέσα από αυτό το βιβλίο μαθαίνουμε πώς θα μπορέσουμε να μεταδώσουμε στους νεότερους αυτές τις θύμησες και τις αναμνήσεις. Να καταλάβουν τι θα πει: σερβάντα, μπαγιού, κονσόλα, γκουφές με βιτρίνα, σιφονιέρα.
Ο Δημήτρης Ρηγόπουλος, παρουσιαστής της εκδήλωσης, αρθρογράφος και συνάδελφος του κ. Βατόπουλου στην εφημερίδα η Καθημερινή τόνισε:
Το βιβλίο αυτό αποτελεί έναν ποιητικό ύμνο σε μια υποφωτισμένη Αθήνα. Κείμενα που απευθύνονται σε όλους με μια βαθιά και γνήσια δημοκρατική γραφή, χωρίς να αποκλείουν κανέναν. Μια σαγήνη και ένας ερωτισμός σε πράγματα μεγάλης αξίας, που ο κόσμος προσπερνά η παραβλέπει.
Ο συγγραφέας κ. Νίκος Βατόπουλος:
Το βιβλίο μου αυτό αποτελεί μια εσωτερικευμένη επιθυμία. Ένα σήμα συμπαράστασης και ενθάρρυνσης σε άλλους συνοδοιπόρους μου. Με σκοπό να ζωντανέψει ξανά ο δημόσιος διάλογος για το πού πάει αυτή η πόλη. Μπορεί τα πράγματα να αφέθηκαν και αυτό είναι που με απογοητεύει, αλλά το “φρέσκο μάτι” των νέων ανθρώπων μπορεί να δώσει πολλά. Χωρίς προκατάληψη να αναστήσει ξανά την Αθήνα. Γιατί κάτω από τις σκιές της Αθήνας μου αρέσει να συνομιλώ με αυτούς που υπήρξαν. Σαν μια σκυταλοδρομία ανθρώπων για να έχω να πω κάτι σε αυτούς που θα έρθουν…
Ένας προσωπικός επίλογος…
Γιατί η θέα της μπουλντόζας και τα σύννεφα της σκόνης με πονάνε και εμένα πολύ.
Με αγάπη σε αυτούς που αξίωσαν να με μεγαλώσουν σε μια Αθήνα που αγάπησα και θα αγαπώ για πάντα. Με αφετηρία τον αμιγή κάποτε προσφυγικό δήμο του Περιστερίου με τις εργατικές πολυκατοικίες. Έχω καταφέρει να γυρίσω πολλά μέρη της Αθήνας. Να φωτογραφίσω, να καταγράψω και να σκεφτώ. Και κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα. Πως ακόμα δεν έχω δει τίποτα…
Παναγιώτης Χοχτούλας.
Βιβλιοπωλείο Πλειάδες: https://www.facebook.com/pleiades.bookstore/
Το νέο βιβλίου του κ. Νίκου Βατόπουλου είναι διαθέσιμο σε πολλά βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο που συνοψίζει χρώματα, βιώματα, εικόνες και ιστορίες. Υπό το πρίσμα του φακού και των φωτογραφιών του συγγραφέα.
Άρθρα στην Καθημερινή κ. Νίκου Βατόπουλου: http://www.kathimerini.gr/authors/nikos-vatopoylos
