Βρέχει, βρέχει πολύ και ξεχείλισαν ξεροπόταμοι, μπαζωμένα ρέματα, ισόγεια και υπόγεια σπιτιών και πάει λέγοντας. Και μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό, έχω κι’ εσένα ω ποιητή μου, να υμνείς τη βροχή και να δηλώνεις λάτρης της…
Τι να σού πω εγώ τώρα!!!
Θα το καταλάβαινα το βίτσιο σου αυτό, αν οι κρουνοί του ουρανού έτρεχαν με ρέγουλα με έναν κάποιο ρυθμό βρε αδερφέ. Να προλαβαίνει και η ΓΗ να ρουφήξει το ζωογόνο νεράκι που έχει μεταλλαχτεί σε ζημιογόνο και λίγα λέω. Αυτή δεν είναι βροχή, αλλά θεομηνία. Άρχισε σαν όνειρο και εξελίχτηκε σε εφιάλτη. Όλη η πεδιάδα μετατράπηκε σε μιαν απέραντη ρηχή λίμνη και η επικοινωνία των δόλιων ανθρώπων, από σπίτι σε σπίτι και από κει σε …στεριά, γίνεται πια με λέμβους… Άντε και να δούμε πού θα πάει όλος αυτός ο υδάτινος όγκος. Γιατί, για να βρει τον φυσικό του δρόμο προς τη θάλασσα χλωμό το βλέπω με τα τόσα εμπόδια που θα βρει.
Για κοίταξε ω ποιητή μου, αυτό δεν είναι το αυτοκίνητό σου που τώρα τρέχει ακυβέρνητο και με σβηστή την μηχανή παρακαλώ ;…Σε πολύ λίγη ώρα από τώρα θα φουντάρει στο Αιγαίο πέλαγος, προσφορά της καταιγίδας στις γοργόνες να πηγαίνουν αυτοκινητάδα!!! Αιγαίο πέλαγος και αυτοκινητάδα πού ακούστηκε κάτι τέτοιο, παγκόσμια πρωτοτυπία. Επιβάλλεται επειγόντως να πάρουν μαθήματα οδήγησης οι γοργόνες μην σκοτωθούν στα καλά καθούμενα με την καινούργια τούτη μόδα…
Άιντα άιντα τι είναι πάλι και τούτο ω ποιητή μου; Άλλη γοργονοπαραγγελιά; Λες, εν όψη της καλοκαιρινής σεζόν, να απαίτησαν από τη Φύση και ψυγείο; Δεν είμαστε με τα καλά μας. Άκου ψυγείο στη θάλασσα! Από πότε απέκτησαν οι γοργόνες ανθρώπινες αδυναμίες στις ηλεκτρικές συσκευές; Και μια και λέω τόσην ώρα για γοργόνες να ρωτήσω κάτι. Γιατί δεν ακούμε ποτέ για γοργόνους ;Τι στην ευχή αυτοφυή όντα είναι αυτές και στην αναπαραγωγή τους εξαφανίζουν ό, τι έχει σχέση με άρρεν; Είναι μια άποψη ξέρεις. Κρατούν καναδυό επιβήτορες και τους άλλους στον Καιάδα, συγγνώμη, στον βυθό ήθελα να πω… Να θυμηθώ να το ψάξω το θέμα στο google.
Είπα ‘’θέμα’’ και βλέπω ό, τι ξέφυγα τελείως από το θέμα μου που ήταν ‘’η βροχή.’’
Πες μου λοιπόν ω ποιητή μου. Βρίσκεις το θέαμα τούτο του κατακλυσμού ρομαντικό; Είναι εικόνα ειδυλλιακή και μεγαλειώδης τούτη δω μπροστά σου; Μα αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από μια επανάσταση της ΦΥΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ. Για δες το Πιάνο πώς το τραβάει τα ρέμα σαν να ‘ναι από πούπουλο .ΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΤΟ ΑΘΩΟ ΝΕΡΑΚΙ! Και πού το πάει το πιάνο μού λες; Και αυτό στο πέλαγος δώρο στις γοργόνες; Εμ βαρέθηκαν οι καημένες να τραγουδούν τόσα χρόνια a capella!και να’ την ‘’η μουσική των υδάγων’’ συνοδεία Πιάνου. Βρίσκεις κάτι ωραιότερο; Λοιπόν να δεις που όλο και κάποιον λόγο έχει όλη ετούτη η καταιγίδα. Εμπλουτίζει τον αθώο και αναμάρτητο θαλάσσιο κόσμο αφανίζοντας τον στεριανό και το βιος του. Και η Φύση το κάνει, με σαδισμό και μίσος, φανερό πως εκδικείται για το κακό που υπέστη τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες από το ανθρώπινο χέρι. Και συνδύασε ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΤΙΡΙ προς τις αθώες γοργόνες με το φιδίσιο κορμί και το βατραχοπέδηλο στη θέση των ποδιών και τους στέλνει δώρα. Μωρέ το χατίρι ας τους το κάνει ποιος λέει όχι, αλλά όχι και μ’ αυτόν τον τρόπο… ΤΟΣΗ ΚΑΚΙΑ ΠΙΑ;Η Ανθρωπότητα τα έχει πάρει στο κρανίο μαζί της και όποιος επιζήσει από αυτόν τον κακό χαμό θα την στέλνει ες αεί στο πυρ το εξώτερο (και κυριολεκτώ) .Άσε που και εκείνη (για τη Φύση μιλώ πάντα) θα έχει βγάλει τα ματάκια της με τα ίδια τα χεράκια της. Αυτό πού το πας; Αλώβητη και καλά θα μείνει μετά από τέτοιο χαλασμό; Το ξέρεις, δεν το ξέρεις; Η κακία πληρώνεται. Μόλις τραβηχτούν τα νερά, γιατί αυτό αργά ή γρήγορα θα γίνει, θα βλέπει τον εαυτό της και δεν θα τον αναγνωρίζει. Εκδικείται μεν αλλά και η ίδια πληρώνει ακριβό αντίτιμο της κακίας της. Μαζοχισμός; Κάπως έτσι.
Και τούτη η ηλεκτρική κουζίνα; κι’ αυτή δώρο στις θαλασσινές κυράδες; Μένω κατάπληκτη. Ε, ότι οι γοργόνες θέλουν το χταποδάκι τους όχι λιαστό αλλά καλομαγειρευμένο δεν το περίμενα. Αλλαγή νοοτροπίας στο ζωικό βασίλειο των υδάτων …τς. τς. τς ποιος να το περίμενε !!!Ανθρώπινες συνήθειες κι’ εκεί; Εξανθρωπίζουν οι άνθρωποι ακόμη και τα άγρια θηρία στα τσίρκα τους αλλά και οι γοργόνες εκουσίως να πράττουν το ίδιο για τον εαυτό τους ;Τι να πω, μένω κατάπληκτη αλήθεια!!!
Τίθεται όμως και ένα ερώτημα .Να γνωρίζουν οι κυράδες αυτές τον τρόπο λειτουργίας των συσκευών; Αυτό το φρόντισε η Φύση; Να τους στείλει και ένα service δηλαδή; Φύση σοφή είναι αυτή μισές δουλειές δεν κάνει …
Τι ήταν να το πω ω ποιητή μου ;
Για κοίτα εκείνον τον Χριστιανό που προσπαθεί να σωθεί σκαρφαλωμένος στην τάβλα εν είδει σχεδίας. Στοίχημα βάζω ότι είναι άνθρωπος του service που έλεγα. Τυχερός στην ατυχία του ο καψερός, γιατί οι γοργόνες ζωντανόν τον θέλουν, πνιγμένο να τον κάνουν τι; Να μου το θυμηθείς, ζάχαρη θα περάσει μαζί τους.
Ε, τον τυχεράκια! Έχουν να δουν τα ματάκια του και να νιώσει το κορμί του πράματα και θάματα αντί να τον βρούμε ξεβρασμένο σε καμιά μακρινή αμμουδιά σαν τον μακρινό πρόγονό του τον Οδυσσέα. ΣΑΝ ΚΙ’ ΕΚΕΙΝΟΝ,ΈΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ, ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΙ… Αλλά έτσι και αυτό γίνει, γιατί θα τον έχουν βαρεθεί οι άστατες γοργόνες, παρηγόρησέ τον με ένα σονέτο σου ω ποιητή μου, ότι και πάλι κερδισμένος θα βγει από τούτη την ιστορία. Να του πεις να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Να γράψει την περιπέτεια που έζησε ανέλπιστα και να είναι σίγουρος ότι το βιβλίο του θα γίνε ένα BEST SELLER.Ο κόσμος πεθαίνει για κάτι τέτοιες ιστορίες που και σπάνιες είναι και μύθο θυμίζουν. Βλέπεις έχει μπουχτίσει ο κόσμος από τα ίδια και τα ίδια. Διαβάζει ένα βιβλίο και είναι σαν να διάβασε είκοσι από δαύτα, με μικρές παραλλαγές μόνο το ένα από το άλλο.
Να και ένα καλό που θα βγει από τη νεροποντή.
Θα μού πεις τώρα, γιατί απευθύνομαι σ’ εσένα ω ποιητή μου. Μα απλά γιατί είσαι καθ’ ύλην αρμόδιος. Εδώ ο Όμηρος ‘’έγραψε’’ σημεία και τέρατα μένοντας αθάνατος ανά τις χιλιετίες με τα έπη του. Πάρε κι’ εσύ μια τζούρα δόξας να δεις τι ωραία που είναι. ΆΚΟΥ ΜΕ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ. ΈΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΗ ΤΕΤΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ με γοργόνες, σαν αυτές με την αδερφή του Μεγαλέξανδρου.π.χ.
Εκατοντάδες χρόνια πέρασαν και αυτή ακόμη για τον αδερφό της ρωτά τους ναυτικούς μη και τον είδαν. Τι να της κάνουμε. Είναι άτυχη. Βρέθηκε ποτέ σε τέτοια νεροποντή; Αν είχε βρεθεί, όλο και κάποιος νεροδαρμένος ναυαγός της ξηράς που πρόχειρα μετατράπηκε σε αληθινό ναυαγό, θα την πληροφορούσε ίσως, ότι ο λόγος που δεν βρίσκει τον αδερφό της στις Ελληνικές θάλασσες και θυμώνει όταν της απαντούν αρνητικά, είναι γιατί απλά τον έχουν κρυμμένο οι της F.Y.R.O.M.!!!
Εντωμεταξύ, ανεβαίνει κι’ άλλο η στάθμη του ποταμού και το μόνο που πια μπορεί να σώσει τόσο εμένα όσο και τη Φύση, είναι να βρεθεί κάποιος μαγικός τρόπος διοχέτευσης του νερού στη θάλασσα. Μα τι στην ευχή; Απεργία έχουν οι γοργόνες και δεν βάζουν ένα χεράκι; Εμ θέλουν που θέλουν τα καλούδια τους δωρεάν, να μην βοηθήσουν και λίγο;
ΑΝ, λέω ΑΝ, τις εξυμνούσες λίγο με την μαγική σου πένα; Μπορεί και να τις δελεάσεις τρόπω τινά και θελήσουν να τείνουν χείρα βοηθείας. Κανείς δεν μένει ασυγκίνητος από τα λόγια τα ωραία, πόσω μάλλον αυτές οι υπάρξεις τ’ ονείρου και του παραμυθιού. Τι λες; Να σε αφήσω λίγο να το σκεφτείς;
Μόνο βιάσου. Ο θάνατος προ των πυλών, ο Χρόνος Φύσης κι ανθρώπων τελειώνει…
Ακούω σειρήνες; ΌΧΙ ΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΣΑΝ ΤΟΝ Οδυσσέα, καλή του ώρα του αρχαίου, αλλά αυτές του άμεσου κινδύνου. Δεν νομίζω να προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα πια. Ο θεός να βάλει το χέρι του, φοβάμαι δεν θα είμαι εδώ για να σού περιγράψω τη συνέχεια.
Βοήθειααααα…
Μήτε ένα κλαδί ελιάς δεν απέμεινε να το μεταφέρει, σε τυχόν διασωθέντες ένα περιστέρι. Θάλασσα και στεριά έγιναν ένα.
Ποιος φταίει για τον όλεθρο;;;
Έμεινε κανείς να απαντήσει ;
Η Ιστορία ΜΟΝΟ.
