[punica-dropcap]Έ[/punica-dropcap]να από τα πιο σύνθετα και πολύπλοκα ψυχολογικά φαινόμενα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Το μυαλό διαστρεβλώνεται, η ψυχή διαταράσσεται και το σώμα αντιδρά αντανακλαστικά.
Ο καθένας από εμάς πιθανώς θα αναρωτάται πώς δύναται το άτομο που σε κακοποιεί, σε παρενοχλεί και εν τέλει σε εξουσιάζει – διότι πρόκειται για μία κατάσταση εξουσίας και ελέγχου του «ανώτερου» προς τον αμιγώς «κατώτερο» – να σου παρέχει όλα εκείνα τα (συν)αισθήματα που αρμόζουν στην πραγματική αγάπη. Αρνείσαι να κατανοήσεις την εκμετάλλευση, την ηθική εξαθλίωση και την κοινωνική υποταγή που αναγκάζεσαι να υποστείς, ωστόσο νιώθεις το κορμί σου ως ένα «χώρο» κατεξοχήν φόβου, αγωνίας και μιας απωθητικής αίσθησης που σου αφήνει κάθε φορά ο «θύτης» της όλης κατάστασης. Η αντίδρασή σου είναι αποκρουστική μεν, ελκυστική δε, καθώς αναπτύσσεις συναισθηματικούς δεσμούς μαζί του. Κανείς δεν ευθύνεται περισσότερο πέρα από αυτό καθαυτό το «Σύνδρομο». Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης ξεκινάει πρώτιστα από το νοσηρό μυαλό και έπειτα μεταφέρεται σε όλη την ύπαρξη του ατόμου.
Όσο αιχμάλωτος ή αιχμάλωτη και αν νιώθει το θύμα, τελείως ασυνείδητα ερωτεύεται το θύτη του και αρχίζει να βιώνει την «αγάπη», όσο παράλογο και αν ηχεί. Δεν θα διστάσω να συνδέσω συνειρμικά αυτήν την νόσο με την αιχμάλωτη ζωή ενός πουλιού στο κλουβί. Του στερείται το βασικό δικαίωμα της ελευθερίας, εγκλωβίζεται σε ένα κλουβί μικρής έκτασης, όπου αδυνατεί να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει στον κόσμο που του ανήκει. Έτσι αναγκάζεται να υποστεί την υποταγή στο αφεντικό του προκειμένου να επιζήσει έστω και εκεί. Διότι η στέρηση της ζωής σημαίνει μεγαλύτερη δυστυχία από την στέρηση της ελευθερίας. Παρόμοια, το θύμα ασυναίσθητα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του θύτη του προκειμένου να κερδίσει τον αγώνα για την επιβίωση.
Και από την άλλη, πόσο δύσκολα μπορείς να ερωτευτείς κάποιον με βαθιά και αληθινά συναισθήματα και πόσο μάλλον όταν αυτός ο «κάποιος» είναι ο απαγωγέας σου, ο θύτης..! Θυματοποιείσαι κυριολεκτικά και η αντίδρασή σου λειτουργεί με βάση το ερωτικό ένστικτο.
Πρόκειται για μια τραυματική κατάσταση του μυαλού, μια συνθήκη του εγκεφάλου σου ιδιαίτερα παράλογη και φορτισμένη αρνητικά, όπου η μόνη σου ελπίδα είναι να μη σου χτυπήσει την πόρτα τόσο ο απαγωγέας όσο και το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Εμφορείσαι από θετικά (συν)αισθήματα για ένα πρόσωπο που αναμφισβήτητα σε κράτησε όμηρο αιχμαλωτίζοντας τόσο το κοινωνικό σου παρόν όσο και το μέλλον, δίχως την μηδαμινή αίσθηση συμπόνοιας και συναίσθησης από μέρους του.
Τι κρύβεται όμως πίσω από αυτήν τη σκληρή αλήθεια; Η απεγνωσμένη αναζήτηση του έρωτα ή μήπως η ασθένεια ενός άρρωστου διχασμένου μυαλού; Ένα σύνδρομο βίαιο και με αστραπιαία εξέλιξη στη ζωή ενός θύματος με την κατάληξη να αναμένεται ζοφερή και επικίνδυνη.
