Ένα άκρως λυπηρό περιστατικό διαδραματίστηκε στα Πηγάδια της Ξάνθης με μια οικογένεια που μεγαλώνει ένα παιδί με ΔΑΦ. Αναφέρεται πως οι ένοικοι της πολυκατοικίας στην οποία διαμένει το παιδί με την οικογένειά του ενοχλούνται από το θόρυβο που ενδεχομένως προκαλεί. Για το λόγο αυτό, η οικογένεια απειλείται πως θα τους γίνει έξωση. Ο πατέρας του παιδιού με ΔΑΦ, ονόματι Ευάγγελος Ευαγγέλου, μίλησε δημόσια εκφράζοντας τη λύπη του για το εν λόγω περιστατικό και την απειλή για έξωση. Υπογράμμισε τις άσχημες ψυχολογικές επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η αλλαγή περιβάλλοντος στο παιδί με ΔΑΦ.
Ο πατέρας αναφέρει:
«Τα παιδιά με αυτισμό δεν είναι εύκολο να αλλάζουν περιβάλλον, όπως αλλά παιδιά που δεν έχουν πρόβλημα να μετακινηθούν. Μπορώ να πάω να μείνω άλλου αλλά όχι να με πιέζουν με τέτοιο τρόπο και δεν μπορώ για τον Θανάση να πηγαίνω από το ένα σπίτι στο άλλο. Αυτό που μας συμβαίνει τώρα είναι η δεύτερη φορά η πρώτη ήταν σε ένα διαμέρισμα στην Ξάνθη, όταν ο Θανάσης ήταν στο νηπιαγωγείο»
Ένα από τα σημαντικότερα συμπτώματα των παιδιών με ΔΑΦ είναι η δυσκολία προσαρμοστικότητας σε αλλαγή περιβάλλοντος και τα προβλήματα διαχειρισμού αλλαγής ρουτίνας. Έχοντας αυτό υπόψιν καταλαβαίνουμε το πόσο δύσκολο είναι αυτό για το παιδί με ΔΑΦ. Όμως παρατηρείται πως δεν είναι η πρώτη φορά που η οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση. Όπως αναφέρεται, όταν το παιδί πήγαινε στο νηπιαγωγείο η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει για τους ίδιους λόγους.
Ο πατέρας συνέχισε:
«Τα άτομα με αυτισμό έχουν τα θέματα τους μερικές κραυγές μπορεί να κάνουν φασαρία. Αυτή η κατάσταση έχει ενοχλήσει ορισμένους; την κοινωνία; το χωριό; Έχουμε στεναχωρεθεί αφάνταστα, εμένα μου έχουν κοπεί τα πόδια. Έχουν υπάρξει και άνθρωποι που μας έχουν βοηθήσει, δεν έχω παράπονα. Το αποτέλεσμα είναι ότι μας ζήτησαν να βρούμε άλλου να μείνουμε».
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως η τεράστια προσπάθεια που γίνεται συμβάλλοντας καθοριστικά στην αντιμετώπιση και αποκατάσταση των δυσλειτουργιών του κάθε παιδιού με αυτισμό ή άλλες διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές αποβαίνει ατελέσφορη. Άνθρωποι από τους οποίους περιμένεις την κατανόηση και τη βοήθειά τους “βρίσκονται απέναντι σου”.
Πηγή εικόνας: babyradio.gr
Ο πατέρας πρόσθεσε:
«Η κατάσταση που βιώνει η οικογένεια μου είναι απαράδεκτη. Είναι ένας αγώνας που τον βιώνεις κάθε μέρα κι αντί να έχεις ανθρώπους να σε βοηθήσουν τους βρίσκεις απέναντι σου…Οι ιδιοκτήτες με μισή καρδιά μας είπαν να βρεθεί μια λύση, ποια είναι η λύση να πάμε να μείνουμε άλλου; Το κράτος είναι ανύπαρκτο για οικογένειες σαν τη δική μου δεν έχει έρθει ποτέ στο σπίτι ψυχολόγος η κοινωνική λειτουργός να μας στηρίξει»
Εδώ παρατηρούμε πως το κράτος δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα στήριξης και οι πολίτες δεν έχουν λάβει τη κατάλληλη πληροφόρηση που χρειάζεται για τα άτομα που χρήζουν βοήθειας. Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με το Autism Europe το 1% του πληθυσμού όλης της Γης ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, το οποίο σημαίνει περίπου 70.000.000 άνθρωποι σε όλο το κόσμο. Αυτό φυσικά δεν γίνεται να μας αφήνει αδιάφορους. Το σημαντικότερο στην όλη υπόθεση είναι πως ο δήμαρχος της περιοχής κινητοποιήθηκε άμεσα. Οργάνωσε συνάντηση με τους κατοίκους της περιοχής θέλοντας να διευθετήσει το εν λόγω ζήτημα και να μεταφέρει στους ίδιους πως δεν κατατάσσεται υπέρ της απομάκρυνσης της οικογένειας από το χωριό και ζήτησε να μην γίνει έξωση. Παράλληλα, σημειώνεται πως θα δοθεί η κατάλληλη φροντίδα στο παιδί παραπέμποντάς το σε κοινωνική λειτουργό. Τέλος, ο δήμαρχος αναφέρει πως μόνο στη περίοδο της καραντίνας και εξαιτίας αυτής της πρωτόγνωρης και απρόσμενης συνθήκης το παιδί παρουσίαζε μια πιο διαφορετική συμπεριφορά. Παρόλα αυτά, διευκρινίζεται πως αυτός δεν είναι λόγος «από την μια μέρα στην άλλη να του αλλάξουμε τη ζωή, αντιθέτως θα πρέπει να τον βοηθήσουμε και να του συμπαρασταθούμε».
Ας έχουμε στο μυαλό μας το εξής:
Στις μέρες μας κάθε οικογένεια μπορεί να αποκτήσει παιδί με ΔΑΦ και αυτό δεν πρέπει να προξενεί φόβο και ανασφάλεια. Κάθε οικογένεια μπορεί να βρεθεί στην ίδια θέση. Επομένως ενδέχεται να αναζητά την ανάλογη στήριξη και βοήθεια από το κοινωνικό της περίγυρο. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι ζουν με την πεποίθηση πως είναι αδύνατον να συμβεί στους ίδιους αυτό που αντιμετωπίζουν άλλοι άνθρωποι γύρω τους. Όχι, δεν είναι απίθανο. Αυτό για το οποίο θα είχαμε ανάγκη, αν βιώνουμε κάτι παρόμοιο, μπορούμε να το κάνουν στον διπλανό μας που τη προκειμένη στιγμή το χρειάζεται. Ας γίνουμε αυτοί που θα θέλαμε να είχαμε δίπλα μας αν αντιμετωπίζαμε κάτι παρόμοιο, χωρίς να κάνουμε μεγαλειώδες. Ας αποκτήσουμε περισσότερη κατανόηση. Ας καλλιεργήσουμε την αλληλεγγύη, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό απέναντι σε άτομα που δεν ακολουθούν τα λεγόμενα “φυσιολογικά” μοτίβα συμπεριφοράς, αλλά διαφορετικά. Ας προσεγγίσουμε το διαφορετικό με λίγο μεγαλύτερη ευαισθησία. Τα παιδιά ανεξαρτήτως γενετικών και νευρολογικών διαταραχών δεν παύει να είναι παιδιά που έχουν συναισθήματα. Ο τρόπος έκφρασης είναι αυτό που τους διαφοροποιεί. Τα άτομα με ΔΑΦ φυσικά και έχουν ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Απόφοιτη του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας στα Γιάννενα. Απέκτησε εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και συνεχίζει τις σπουδές της στην Εργοθεραπεία. Εργάζεται εθελοντικά ως φιλόλογος σε κοινωνικό φροντιστήριο και η αγάπη της; Τα παιδια!
