Magic the Gathering: Ένα παιχνίδι για συλλέκτες
Στους ανθρώπους αρέσει να συλλέγουν αντικείμενα. Άλλοι μαζεύουν πέτρες και κοχυλάκια σε παραλίες, άλλοι σπάνια νομίσματα και γραμματόσημα. Και στο αγνό παιδικό μυαλό που ακόμα δεν έχει ακόμα ‘μάθει’ την χρηματική αξία των πραγμάτων, μια συλλογή από όμορφα αντικείμενα είναι σωστός θησαυρός. Και βασιλιάς των συλλεκτικών ειδών για τα εκατομμύρια παιδιά που μεγάλωσαν τουλάχιστον μεταπολεμικά στον δυτικό κόσμο, ήταν οι συλλεκτικές κάρτες με τη μια μορφή ή την άλλη. Γενιές ολόκληρες έπαιξαν το θρυλικό «Υπερ-Ατού» με αυτοκίνητα, μηχανές και αεροσκάφη παντός τύπου. Μιλιούνια μικρά αυτοκόλλητα χαρτάκια με τις φάτσες ποδοσφαιρικών αστέρων γέμιζαν τα αντίστοιχα άλμπουμ πιτσιρικάδων, που μπορεί να μην καταλάβαιναν από χρηματική αξία, καταλάβαιναν όμως μια χαρά την ανταλλακτική: «Το ’χεις διπλό; Ανταλλάζω!».
Και κάπου εκεί, το 1993, καθώς αλλάζανε χέρια κάρτες που κοσμούσαν οι αστέρες της χρυσής εποχής του NBA όπως ο Jordan, o Malone, o Barkley και ο Ewing, εμφανίζεται το Magic the Gathering και αλλάζει τα πάντα. Ήταν τότε που η εταιρία Wizards of the Coast υλοποιεί και κυκλοφορεί την ιδέα του μαθηματικού Richard Garfield για ένα παιχνίδι στρατηγικής που θα παιζόταν με συλλεκτικές κάρτες. Σε αυτό κάθε παίκτης έχει σκοπό να εκμηδενίσει τους 20 πόντους ζωής του αντιπάλου του. Αυτό επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας για άμυνα και επίθεση πλάσματα και ξόρκια που ‘κατεβάζει’ ο παίκτης από το χέρι του, πληρώνοντας με ‘μάννα’ (mana) που προκύπτει από κάρτες ‘γης’.
Οι κάρτες του παιχνιδιού χωρίζονται σε πέντε χρώματα: άσπρο, μαύρο, μπλε, κόκκινο και πράσινο όπου το καθένα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Για παράδειγμα οι μαύρες κάρτες, αναμενόμενα έχουν θεματολογία νεκροζώντανα πλάσματα και το συγκριτικό τους πλεονέκτημα είναι ότι καταστρέφουν εύκολα τις κάρτες του αντιπάλου ενώ επαναφέρουν τα δικά μας πλάσματα στη ζωή. Στον αντίποδα, οι λευκές κάρτες έχουν κυρίως ανθρώπινα πλάσματα και μαγεία που προσθέτει πόντους ζωής και ούτω καθεξής.
Το παιχνίδι αποκτά στρατηγικό βάθος και ενδιαφέρον καθώς κάθε παίκτης μπορεί να ‘χτίσει’ την δική του τράπουλα, συνδυάζοντας κάρτες από όποιο χρώμα επιθυμεί. Έτσι κάθε παίκτης ανάλογα με τον μοναδικό συνδυασμό καρτών που έχει επιλέξει, παίζει με το στυλ που προτιμάει και την στρατηγική που έχει οραματιστεί. Όπως κάθε συλλεκτικό παιχνίδι, γίνεται ιδιαίτερα επικερδές για τους δημιουργούς του και εθιστικό για τους παίκτες του, μιας και οι καλύτερες κάρτες με τα περισσότερα πλεονεκτήματα, είναι και πιο σπάνιες. Οι παίκτες έτσι επιδίδονται σε ένα διαρκές κυνήγι καρτών, αγοράζοντας το ένα φακελάκι μετά το άλλο ώστε να έχουν μία ισχυρή τράπουλα. Η εταιρία παραγωγής από την πλευρά της φροντίζει να κρατά ζεστό το ενδιαφέρον των παικτών, κυκλοφορώντας συχνά συμπληρωματικά πακέτα καρτών στην κεντρική συλλογή, της οποίας κυκλοφορεί νέα έκδοση κάθε λίγα χρόνια (παλαιότερα ανά δύο, τώρα σχεδόν ετήσια).
Όλα τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να σας θυμίζουν τους δύο βασικούς επιγόνους του Magic the Gathering, το Pokémon Trading Card Game και φυσικά το Hearthstone. Η επιτυχία του Magic οδήγησε στην γιγάντωση της Wizards of the Coast, η οποία πέρα από την απόκτηση της TSR (δημιουργών του Dungeons & Dragons!) το 1997, εκμεταλλεύτηκε την φρενίτιδα γύρω από τα Pokémon στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 κυκλοφορώντας το Pokémon Trading Card Game. Η ορμή της εταιρίας όπως γίνεται συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, προσέλκυσε το ενδιαφέρον της κολοσσιαίας Hasbro, η οποία και εξαγόρασε την Wizards of the Coast το 1999.
Η νέα χιλιετία έφερε μαζί της και ευρεία διάδοση του γρήγορου internet και μαζί της, την εδραίωση του on-line multiplayer gaming. Και η αλήθεια είναι ότι το Magic the Gathering, για χρόνια δεν κατάφερνε να μετουσιωθεί σε ψηφιακό προϊόν της προκοπής, παρά τις πολλές προσπάθειες που έγιναν. Ενδεικτικό είναι πως η πρώτη μεταφορά σε υπολογιστή το 1997 δεν είχε καν δυνατότητα αναμέτρησης με άλλο ανθρώπινο παίκτη. Το 2002 κυκλοφορεί το Magic the Gathering On-Line, ενώ μεταξύ 2009-2015 έτρεξε η σειρά Magic: The Gathering: Duels of the Planeswalkers. Παρά την όποια ανταπόκριση είχαν οι παραπάνω τίτλοι, ήταν τελικά το Hearthstone της Blizzard που έκανε πάταγο το 2014, μεταφέροντας με τεράστια επιτυχία τους βασικούς μηχανισμούς του Magic σε on-line multiplayer περιβάλλον. Κλειδί στην επιτυχία του ήταν η χρήση της αισθητικής που προϋπήρχε στον κόσμο του Warcraft αλλά και το free to play μοντέλο οικονομίας.
Καλωσήρθατε στην Αρένα!
Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου πότε το Magic θα αντέγραφε τον αντιγραφέα του, και πήραμε την πρώτη γεύση τον Σεπτέμβριο του ’18, με το άνοιγμα της beta έκδοσης του Magic the Gathering: Arena. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικότατο. Εύχρηστο και ευχάριστο User Interface με τόσο χρώμα και animation όσο χρειάζεται, μια αποστολή την ημέρα με έπαθλο χρυσό και ξεκινάμε. Ό,τι απολαμβάνει ένας παίκτης του Hearthstone αλλά τώρα με τις πανέμορφες κάρτες του αυθεντικού πρώτου παιχνιδιού του είδους. Μεγάλο κομμάτι άλλωστε της γοητείας που ασκούσαν πάντα οι κάρτες Magic οφείλεται στις εξαιρετικές εικονογραφήσεις που κοσμούν τις κάρτες. Πληθώρα καλλιτεχνών έχουν δανείσει τα μολύβια και τα πινέλα τους ανά τα χρόνια στο παιχνίδι Magic, με εκπληκτικά αποτελέσματα, μεταξύ των οποίων, γνωστά ονόματα στη τέχνη του φανταστικού ή των κόμικς όπως οι Kev Walker, Greg Staples και πολλοί άλλοι.
Το καλύτερο απ’ όλα; Υιοθετώντας το free to play οικονομικό μοντέλο, τόσο οι οπαδοί του magic όσο και οι νεοεισερχόμενοι, απαλλάσσονται από την οικονομική αιμορραγία που συνόδευε την εμπλοκή με ένα φυσικό παιχνίδι συλλεκτικών καρτών. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι κάποιος που διατίθεται να ξοδέψει πολλά χρήματα σε ‘φακελάκια’, θα αποκτήσει κάρτες που θα του δίνουν σαφές προβάδισμα, but then again…that’s the economy stupid. Για καλή μας τύχη το παιχνίδι ως τώρα είναι αρκετά ισορροπημένο και ανταποδοτικό με τις αμοιβές του, ώστε ένας τακτικός παίκτης να συγκεντρώνει άνετα νέες κάρτες, σχετικά συχνά, χωρίς να ξοδεύει καθόλου χρήματα.
Η κυκλοφορία της τυπικά πλήρους έκδοσης ήρθε τέλος Σεπτεμβρίου, μαζί με την κυκλοφορία της επέκτασης «Throne of Eldraine» (είχε προηγηθεί τον Ιούλιο η μετάβαση στην 20ή πλέον έκδοση του παιχνιδιού). Αυτή τη φορά η θεματική της επέκτασης είναι παραμυθένια, με ιππότες και βασιλοπούλες να έχουν την τιμητική τους. Επίσης, εισάγονται νεοι μηχανισμοί πάλι, όπως π.χ. το Adventure (με τον οποίο ένα πλάσμα μπορεί να παιχτεί πρώτα σαν ξόρκι και ύστερα να μπει στο παιχνίδι από την εξορία), ομοίως με τα ‘Jump-start’ και το ‘Adapt’ από τις δύο επεκτάσεις Ravinca. Δυστυχώς με κάθε μηχανισμό που προστίθεται στο παιχνίδι, στην προσπάθεια να παραμείνει φρέσκο και να πουλήσει η κάθε έκδοσή του, γίνονται όλο και πιο πιθανοί διάφοροι εξωφρενικοί συνδυασμοί καρτών που περιπλέκουν την κατάσταση και καταστρέφουν την ισορροπία του παιχνιδιού. Παρ’ όλα αυτά, το Magic the Gathering: Arena είναι πέρα για πέρα ικανοποιητική επιλογή για όποιον θέλει α παίξει ένα CCG στον υπολογιστή του, αντάξιο της βαριάς κληρονομιάς του που στέκεται άνετα μπροστά στους ανταγωνιστές του. Τα υπόλοιπα στην αρένα!
