Τον περασμένο Αύγουστο ήταν η επέτειος των 50 χρόνων από το φεστιβάλ του Woodstock και είδαμε δεκάδες αφιερώματα για το θρυλικό φεστιβάλ. Άλλωστε, αποτέλεσε το φινάλε μιας περιόδου που είχε ξεκινήσει από το 1967 με την ανάδειξη της κουλτούρας των hippies. Ουσιαστικά, μετά το Woodstock το κίνημα των hippies έφτασε σταδιακά στο τέλος του. Όμως πολύ λιγότερα ήταν τα αφιερώματα στο άλλο μεγάλο φεστιβάλ, τον «πρόγονο» του Woodstock. Είναι, μάλιστα, εξίσου σημαντικό μιας και αποτέλεσε την αρχή του κινήματος των hippies και του Summer of Love και δεν είναι άλλο από το Monterey Pop Festival.
Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Βρισκόμαστε στο 1967 και οι hippies έχουν αρχίσει ήδη από τα προηγούμενα χρόνια να αναπτύσσουν την κουλτούρα τους και τις ιδέες τους. Αφορμή ήταν η αναταραχή που είχε ξεσπάσει στις ΗΠΑ λόγω φυλετικών συγκρούσεων αλλά και του πολέμου στο Βιετνάμ. Την άνοιξη, λοιπόν, του 1967 ο Lou Adler, μουσικός παραγωγός από το Los Angeles οργανώνει μια συνάντηση. Αυτός, ο Paul McCartney και το συγκρότημα The Mamas and the Papas ρίχνουν τις πρώτες ιδέες για την δημιουργία ενός μεγάλου υπαίθριου φεστιβάλ. Η βασική ιδέα και ο σκοπός του εγχειρήματος ήταν η ανάδειξη της ροκ μουσικής. Αυτό γιατί την εποχή εκείνη το rock n roll ήταν ένα πολύ παρεξηγημένο μουσικό είδος από τις μάλλον συντηρητικές κοινωνίες της εποχής και δεν θεωρείτο τέχνη, όπως λόγου χάριν η jazz.
Στην πόλη Monterey ήδη από το 1958 γινόταν κάθε χρόνο το Monterey Jazz Festival. Όπως αναφέρει ο Adler, αν στον ίδιο χώρο γινόταν και ένα rock n roll φεστιβάλ αυτό θα ήταν κάτι σαν επικύρωση ότι και το rock n roll ανήκε στην τέχνη. Τελικά στην διοργάνωση εκτός από τους προαναφερθέντες βοήθησαν ο Alan Pariser, ένας επιχειρηματίας και μεγάλος φαν της ροκ, και ο εκδότης Derek Taylor.
Όλοι οι καλλιτέχνες έπαιξαν χωρίς να πληρωθούν εκτός από τον Ινδό βιρτουόζο του sitar Ravi Shankar ο οποίος πληρώθηκε με 3.000 δολάρια. Επίσης, το συγκρότημα Country Joe and the Fish πήρε 5.000 δολάρια όχι όμως από το ίδιο το φεστιβάλ, αλλά από το ντοκιμαντέρ του D.A. Pennebaker. Το Monterey Festival έλαβε χώρα από τις 16-18 Ιουνίου του 1967 και αποτέλεσε την αρχή των γεγονότων που έμειναν στην ιστορία ως Summer of Love.
Η πόλη του Monterey απέχει μόλις δύο ώρες από το San Francisco και την γειτονιά Haight-Ashbury που ήταν το κέντρο της χίπικης κουλτούρας. Εκτός από την επιρροή του στο Woodstock δύο χρόνια αργότερα, το Monterey Festival ενέπνευσε και φιλανθρωπικά φεστιβάλ όπως το Band Aid. Τα έσοδα από τα εισιτήρια (με τιμές πολύ χαμηλές), θα πήγαιναν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Το φεστιβάλ παρακολούθησαν όλο το τριήμερο περίπου 200.000 άνθρωποι, χωρίς να συμβεί το παραμικρό επεισόδιο. Τα παιδιά των λουλουδιών έκαναν πράξη το μότο τους «ειρήνη και αγάπη». Ο τοπικός σερίφης Frank Marinello είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ‘’Περισσότερη δουλειά είχαμε στα συνέδρια εκπαιδευτικών και γονέων παρά στο φεστιβάλ’’.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Φυσικά, πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι καλλιτέχνες αφού επρόκειτο για ήδη σπουδαία ονόματα αλλά και ανερχόμενους μουσικούς.
Οι Jefferson Airplane, εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της ψυχεδελικής σκηνής του San Francisco, ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα του φεστιβάλ. Συγκέντρωσαν αρκετά πολύ κόσμο κατά την, γεμάτη ενέργεια και ελευθερία, εμφάνισή τους.
Οι Βρετανοί The Who, οι οποίοι ήταν ήδη διάσημοι στην Αγγλία εξάπλωσαν την φήμη τους και στην Αμερική μετά το φεστιβάλ. Προς το τέλος της φρενήρους εμφάνισής τους, ο κιθαρίστας Pete Townsend έσπασε την κιθάρα του ενώ ο ντράμερ Keith Moon διέλυσε τα drums του.
Η σπουδαία Janis Joplin επίσης έγινε πολύ γνωστή μετά την εμφάνισή της στο Monterey και η καριέρα της εκτοξεύτηκε.
Η πιο σημαντική εμφάνιση, όμως, ανήκε στον τότε άγνωστο Jimi Hendrix, ο οποίος μάγεψε το κοινό τόσο με το ιδιαίτερό του styling. Η εμφάνισή του μετά τους The Who ήταν εκπληκτική και γεμάτη acid rock μελωδίες και έντονες κιθαριστικές εξάρσεις εκτελεσμένες με έναν μοναδικό τρόπο. Τελείωσε το set του με την διασκευή στο Wild Nothing των The Troggs. Έπειτα, έσπασε την κιθάρα του, της έβαλε φωτιά και πέταξε τα αποκαΐδια στο κοινό.
Αυτή η εμφάνιση θεωρείται η καλύτερη που έκανε ποτέ. Φήμες λένε πως εμπνεύστηκε το τραγούδι Purple Haze από το lsd που δοκίμασε από τον Charles Owsley και λεγόταν Monterey Purple.
Δεν είναι δυνατόν να μη γίνει αναφορά και στους θρυλικούς Grateful Dead. Αυτοί έδωσαν μια πιο ήρεμη, πιο αγνή και πιο χίπικη performance. Αλλά, ήταν κατώτερη από την καυτή και χαώδη εμφάνιση των The Who σύμφωνα με τον frontman των Grateful Dead Jerry Garcia. Βέβαια, αυτή η γαλήνη και η ελευθερία ήταν η ουσία του συγκροτήματος (για το οποίο θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω ένα ξεχωριστό αφιέρωμα).
LINE UP
Παρασκευή 16 Ιουνίου:
The Association, The Paupers, Lou Rawls, Beverley (Kutner), Johnny Rivers,
Eric Burdon and The Animals, Simon and Garfunkel
Σάββατο 17 Ιουνίου:
Canned Heat, Big Brother and the Holding Company with Janis Joplin, Country Joe and the Fish, Al Kooper,
The Butterfield Blues Band, Quicksilver Messenger Service, Steve Miller Band, The Electric Flag, Moby Grape,
Hugh Masekela, The Byrds, Laura Nyro, Jefferson Airplane, Booker T. and the M.G.s, Otis Redding
Κυριακή 18 Ιουνίου:
Ravi Shankar, Blues Project, Big Brother and the Holding Company, The Group With No Name,
Buffalo Springfield, The Who, Grateful Dead, The Jimi Hendrix Experience, The Mamas and The Papas, Scott McKenzie
ΟΙ ΑΠΟΝΤΕΣ
Διάφορα μεγάλα συγκροτήματα δεν έπαιξαν στο φεστιβάλ όπως οι Beatles, για τους οποίους υπήρχαν μόνο φήμες. Ωστόσο, ο Paul McCartney βοήθησε στην διοργάνωση και ήταν αυτός που πρότεινε τους Who και τον Hendrix. Οι Beach Boys, επίσης καταξιωμένοι εκείνη την εποχή, συμμετείχαν και αυτοί στην διοργάνωση. Μάλιστα, είχαν κλείσει να παίξουν αλλά για διάφορους λόγους τελικά δεν συμμετείχαν. Ο Bob Dylan αρνήθηκε την πρόσκληση λόγω του ότι ανάρρωνε ακόμα μετά από τροχαίο ατύχημα. Όμως, ο Hendrix τον τίμησε διασκευάζοντας το ‘’Like a rolling stone”.
Οι Rolling Stones επίσης δεν έπαιξαν αλλά ο κιθαρίστας τους Brian Jones βρέθηκε στο φεστιβάλ ως θεατής ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το φεστιβάλ δεν έκανε πρόταση στους Doors. Οι Doors είχαν αποκτήσει ήδη ένα ισχυρό status και πολλούς θαυμαστές. Κατάγονταν, μάλιστα, από την Καλιφόρνια όπου διεξήχθη το φεστιβάλ και ήταν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ψυχεδελικής ροκ σκηνής της δεκαετίας του 60.
Το Monterey festival ήταν σίγουρα ένα από τα σπουδαιότερα της ιστορίας και το πρώτο μεγάλο υπαίθριο φεστιβάλ σε αμερικανικό έδαφος με rock n roll χαρακτήρα. Αποτέλεσε, όπως είπαμε, ξανά έμπνευση για το πολύ πιο διάσημο αν και όχι απαραίτητα καλύτερο φεστιβάλ του Woodstock. Το φεστιβάλ ανέδειξε πολλούς καλλιτέχνες που δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί (Hendrix, Joplin, Canned Heat). Ήταν δε και το πρώτο μεγάλο φεστιβάλ που συγκέντρωσε καλλιτέχνες από διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και καλλιτέχνες από την Αγγλία.
Θα ήθελα να κλείσω με τα γραφόμενα του Keith Altham, ενός δημοσιογράφου και κριτικού μουσικής που κάλυψε το γεγονός για το βρετανικό περιοδικό N.M.E. (New Musical Express)
Το Monterey προκάλεσε μια απότομη αλλαγή στον τρόπο που τα media αντιμετώπιζαν την pop μουσική. Για πρώτη φορά την πήραν στα σοβαρά […] Σε αντίθεση με το Woodstock, που ήταν ένα πολύ πιο εμπορευματοποιημένο γεγονός, το Monterey αντιπροσώπευε περισσότερο τις ιδέες της ειρήνης, της αγάπης και της ελεύθερης μουσικής
Και ολοκληρώνει αναφερόμενος στο ντοκιμαντέρ του Michael Wadleigh για το Woodstock ‘’Κινηματογραφικά, το Woodstock ήταν ανώτερο αλλά το Monterey Pop είχε τις καλύτερες μουσικές εμφανίσεις”.
