Πολύ πριν φτάσει έξω από τον χώρο του Fix, ο ανυποψίαστος επισκέπτης βομβαρδίζεται από δεκάδες ντεσιμπέλ μουσικής. Μέχρι να περάσει τον δαιδαλώδη έλεγχο και να του φορεθεί το κατάλληλο βραχιολάκι, που επισημοποιεί την είσοδό του στο φεστιβάλ, ο διαπεραστικός ήχος μίας κιθάρας ή ενός σαξόφωνου έχει ήδη γίνει στ’ αυτιά του αναπόσπαστο κομμάτι της ατμόσφαιρας.
Το Street Mode Festival οργανώνεται στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία 9 χρόνια κι έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικής, χορού και street art στη Βόρειο Ελλάδα. Φέτος διοργανώθηκε για πρώτη φορά στον χώρο του FIX – OPEN AIR ώστε να συμβαδίσει με τις χιλιάδες κόσμο που συνέρρεε στην είσοδο, παρόλο που, κατά τα φαινόμενα, θα χρειαστεί ένας ακόμη μεγαλύτερος χώρος για να φιλοξενήσει την επόμενη διοργάνωση.
Μέσα σε τρεις μέρες παρακολουθήσαμε μεταλάδες να συνωστίζονται με χορευτές Hip Hop, swing μπάντες να διαδέχονται τους Χατζηφραγκέτα και χιλιάδες παιδιά πιασμένα σε κύκλο να χορεύουν χασαποσέρβικο υπό τον ροκ ήχο μίας τρομπέτας· ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων ερεθισμάτων και εικόνων, που ενώνονται όλα κάτω από τη στέγη της street κουλτούρας.
Παρασκευή – 1η Ημέρα
Ώρα 15:00. Το φεστιβάλ αργεί να ξεκινήσει. Τα αστικά, αργοκίνητα, αποβιβάζουν συνεχώς κόσμο. Ο κόσμος περιμένει στην ουρά με αγωνία.
Φανατικοί μεταλάδες αμετανόητοι ροκάδες, wannabe χίπστερς, χιπ χοπάδες και άτομα κάθε ηλικίας περιμένουν νευρικά να τους επιτραπεί η είσοδος σε ένα event που όπως κάθε χρόνο καθηλώνει ακόμη και τους θαμώνες του. Ένας περαστικός ρωτά: “Τι τρέχει εδώ πέρα;”. Δεν πρόλαβα να του απαντήσω όταν ακούστηκε ο ήχος μίας κιθάρας συνοδευόμενος από τις κραυγές κάποιου τραγουδιστή που μεγάλωνε την αγωνία όλων.
Κάπου στις 16:00 παρατηρείται μία κίνηση προς το φεστιβάλ. Ο Mix Dojo, ο Cron και οι Filter effect μας υποδέχονται με απίστευτα μιξαρίσματα. Δίστασα να τους διακόψω όμως αυτοί με παρότρυναν να ανέβω στο ειδικά σχεδιασμένο τζιπάκι – κονσόλα. “Η φάση τα σπάει”, μου λένε και με προτρέπουν να συνεχίσω προς το 1055 Rock Band Contest. Οι ήχοι με οδηγούν χωρίς να χαθώ μέσα στο πλήθος. Φτάνω στον διαγωνισμό. Νεανικές φωνές, ηλεκτρικά αρπίσματα, μαλλιάδες που χτυπιούνται στους μελωδικούς ρυθμούς του μπάσου και των ντραμς. 7 μπάντες, 3 τραγούδια, 1 έπαθλο.
Λίγο πριν τα αποτελέσματα βρίσκω τον χρόνο να μιλήσω στα συγκροτήματα. Για τους περισσότερους η συμμετοχή σε ένα τέτοιο φεστιβάλ ήταν ένα όνειρο. Ήταν δίπλα στα γεγονότα κάθε χρόνο όπως είπαν και τώρα ήρθε η στιγμή να λάμψουν. Δεν τους επηρεάζει η ποσότητα του κοινού αλλά η ποιότητα. Τα έδωσαν όλα στη σκηνή, όχι μόνο γιατί το ήθελαν αλλά γιατί είδαν πως το κοινό γούσταρε. Είτε πάνω είτε κάτω από τη σκηνή θεωρούν τους εαυτούς τους αδέλφια. “Μαζί στη νίκη, μαζί και στην ήττα”, λένε.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως κάθε live από τα 58 (ναι – πενήντα οκτώ συναυλίες) ήταν μοναδικό. Την πρώτη μέρα, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο χωρίς την εμφάνιση των Vodka Juniors ή των Villagers of Ioannina City, ενώ ξεσήκωσαν τα πλήθη οι Bad Movies μαζί με The Skints, Big Noise Attack και Nightstalker και, παρ’όλα τα τεχνικά προβλήματα στην εμφάνιση των τελευταίων, η παρουσία τους μόνο απίστευτη μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ο Iratus, o Ταφ Λάθος και οι Keepers of the Hustle φρόντισαν, εκτός από την ψυχή που βγάλανε, να φέρουν στο Desperados Stage και το φανατικό κοινό τους, το οποίο με τη σειρά του έδωσε ψυχή στην κατά τ’ άλλα ολοζώντανη βραδιά.
Αν και διστακτικά, η διοργάνωση της Παρασκευής προμήνυε τρεις γεμάτες, τρεις πολύ δυνατές ημέρες.
Σάββατο – 2η Ημέρα
Η μέρα που, σε κάθε τέσσερα άτομα, τα 2,5 είχαν έρθει για τους Χατζηφραγκέτα.
Η μέρα που κανείς δεν έμπαινε στο Desperados Stage αν πρώτα δεν έβγαινε κάποιος άλλος – κι όποιος κατάφερνε να μπει, αγνοούσε την ανυπόφορη ζέστη και γινόταν ένα με τις χιλιάδες ανθρώπων που ούρλιαζαν τα κουπλέ των Στίχοιμα, Καινών & Θύτης, Ευθύμη και Εισβολέα.
Δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων και ο ενθουσιασμός μεγαλύτερος από πριν. Περιμένοντας και σήμερα στην ουρά και αγνοώντας την μυρωδιά μπύρας που κυρίευε το δρόμο άκουγα τα νέα παιδιά να συζητάνε για ό,τι θα ακολουθούσε. Μπήκα στον πειρασμό να κρυφακούσω την κουβέντα μίας παρέας. “Θα πάμε Στοίχιμα και μετά Χατζηφραγκέτα”.
Και σήμερα οι περαστικοί συνεχιζαν ακατάπαυστα τις ερωτήσεις θέλοντας να μάθουν προς τι η τόση βαβούρα και ίσως μέσα στην τόση τους περιέργεια να ήθελαν να νιώσουν για λίγο και πάλι παιδιά. Αφήνοντας τις σκόρπιες σκέψεις αφουγκράστηκα το σημερινό κλίμα που θα ακολουθούσε. Οι Dj Asterix, Radio Nowhere και Pills for Headache δεν έλειπαν από την υποδοχή ενώ μία σειρά από 16 χρονους εφήβους χόρευαν στα μπιτάκια που παίζονταν.
Κατευθύνθηκα στο The Road to Desertfest Band Contest ή ίσως να με έσπρωχνε προς τα εκεί το κύμα ανθρώπων που προχωρούσε αποχαυνωμένο από την μουσική υπόκρουση των BAILDSA και City of the Sun. Οι μπάντες δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα η μία από την άλλη. Δεν είμαστε επαγγελματίες λέγανε, όμως η αγάπη μας για αυτό που κάνουμε είναι που αξίζει. Τους άφησα να αγωνιούν για τα αποτελέσματα, αφού βέβαια, τους ευχήθηκα καλή τύχη. Καθώς εγκατέλειπα το Sailor Jerry έβλεπα τη συγκίνηση στα μάτια των θεατών. ” Δεν το περιμέναμε τόσο καλό” μου είπαν. Θα ξαναέρθουμε του χρόνου.
Κυριακή – 3η Ημέρα
Έχετε δει χίλια άτομα να χορεύουν χασαποσέρβικο σε ροκ τραγούδι; Ούτε εγώ είχα ξαναδεί, πριν δω live τους Koza Mostra.
Την Κυριακή, παρόλο που μέχρι το απόγευμα ο χώρος ήταν γεμάτος με παιδάκια που αλώνιζαν -λόγω του B-Boy Battle και του THHF- η διοργάνωση αποδείχθηκε το ίδιο μαγευτική με τις προηγούμενες. Οι The Speakissies Swing Band με τους swing ρυθμούς μας μετέφεραν σε μια άλλη εποχή, ενώ οι θρυλικοί 63 High, 1000Mods, Delinquent Habits και Dub Pistols έκαναν το φωσφοριζέ βραχιολάκι να αξίζει τα λεφτά του.
Για ακόμα μια φορά το Desperados Stage κατακλύστηκε από το κοινό του Μυθριδάτη, Αντίποινα & Social Waste και M.A.T.E., ενώ η σκηνή Sailor Jerry φιλοξένησε τους Cyanna Mercury, Despite Everything, The Last Drive, Oldschool Rednex και The Kustoms.
SIDE EVENTS
- Skateboard and Longboard Action
Κατά τη διάρκεια του τριημέρου, από νωρίς το μεσημέρι μέχρι να πέσει ο ήλιος, οι skaters μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον σε κάθε γωνιά. Και όχι άδικα· οργανώθηκαν στο σύνολο πάνω από τέσσερις ξεχωριστοί διαγωνισμοί – hippie jump, best trick on quarter, game of skate και ollie contest είναι μερικά παραδείγματα. «Το επίπεδο των διαγωνιζόμενων ήταν πολύ καλό για τα ελληνικά δεδομένα με τους νικητές να παρουσιάζουν αξιοθαύμαστες ικανότητες» δήλωσε ο Αλέξανδρος, μέλος της οργανωτικής επιτροπής, και πρόσθεσε πως «Ο χρόνος που είχαμε διαθέσιμο για να το οργανώσουμε όλο αυτό ήταν εξαιρετικά περιορισμένος. Για τις μέρες που είχαμε, το αποτέλεσμα είναι φοβερό».
Το μόνο απρόοπτο, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, ήταν ο σοβαρός τραυματισμός ενός από τους διαγωνιζόμενους τη δεύτερη μέρα της διοργάνωσης. Εν τέλει, κατάφερε όχι μόνο να συμμετάσχει και στους διαγωνισμούς της Κυριακής, μα και να λάβει διάκριση σε έναν εξ αυτών.
Στο φεστιβάλ ήταν επίσης παρούσα η Longboard Girls Crew, με σκοπό να εξοικειώσει το κοινό και ιδιαίτερα τις κοπέλες με το longboard και τη φιλοσοφία του.
- Parkour and freerunning
Οι διαγωνισμοί parkour, free running και το speed contest διοργανώθηκαν σίγουρα για να κόψουν την ανάσα κάθε περαστικού. Ο Δημήτρης, μέλος των Natural Movement, μας είπε πως «Το επίπεδο ήταν πολύ δυνατό, καθότι διαγωνίζονταν άτομα που έχουν πάει και σε παγκόσμιο. Παρόλο που σε τέτοιους διαγωνισμούς πάντα περιμένουμε απρόοπτα και τραυματισμούς, αυτό το τριήμερο δεν έγινε το παραμικρό – ήταν όλα τέλεια και είμαστε πολύ υπερήφανοι γι’ αυτό». Στην ερώτηση για το τι αίσθηση του άφησε η συμμετοχή του στο φεστιβάλ, απάντησε πως «Το parkour, σιγά σιγά, παίρνει αυτό που του αξίζει».
- 1vs1 Βattles
Το female All Style Battle και το B-Boy Battle ήταν ίσως οι πιο δυνατές στιγμές του Σαββατοκύριακου. Με τις ικανότητες των χορευτών να φαντάζουν εξωπραγματικές στα μάτια του απλού θεατή, τόσο οι κοπέλες όσο και οι άντρες κατάφεραν να εντυπωσιάσουν το κοινό και να προσφέρουν μια αξέχαστη εμπειρία.
Αν μας άφησαν μια επίγευση τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, αυτή ήταν πως η μουσική έχει -δεν μπορεί παρά να έχει- τη δυνατότητα να ενώσει όχι μόνο ανθρώπους αλλα και κουλτούρες, λαούς, ιδεολογίες. Στο φεστιβάλ χόρεψαν με την ίδια μουσική άνθρωποι από διαφορετικές χώρες και πόλεις, που ήρθαν ειδικά για το Street Mode, άκουσαν συγκροτήματα από την Αγγλία, την Αυστραλία, τη Γερμανία, την Αμερική, τα Βαλκάνια, κι από τα Γιάννενα, της Σέρρες και την Αλεξανδρούπολη.
Και, όλα αυτά, στη μία και μοναδική, μαγευτική συμπρωτεύουσα!
Αξίζει να σημειωθεί η διακριτική μα αδιάλειπτη παρουσία της ομάδας των εθελοντών Ελλήνων Διασωστών στο φεστιβάλ, παντού και κάθε ώρα κατά τη διάρκεια του τριημέρου.
Συντάκτες: Βιβή Σιδηροπούλου, Αντώνης Κίτσιος, Ραφαέλα Νικολαΐδη
Φωτογραφίες: Ελένη Λενέτη, Αντώνης Κίτσιος, Facebook page του Street Mode Festival
