Υπάρχει μια λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο που έχει κατά κάποιον τρόπο ‘‘λαϊκές’’ διαστάσεις. Γι αυτό ίσως χρησιμοποιείται πλέον περιορισμένα. Προσωπικά μπορώ να την κοτσάρω σχεδόν παντού, σε κάθε τι που διαβάζω, βλέπω, ακούω ή γενικά αντιλαμβάνομαι. Αρκεί μόνο αυτά να είναι απότοκο πάθους και πείσματος. Ο δημιουργός του κάθε τι θα πρέπει να είναι παθιασμένος καλλιτέχνης… Να είναι αυτός που βρίσκει τον ρομαντισμό στα πάντα και όχι μόνο στη μουσική ή γενικά στη τέχνη. Να αναγνωρίζει την αισθητική και την αξία των πραγμάτων… Να έχει την ανάγκη να αλληλοεπιδρά μαζί τους, να τα κάνει κτήμα του και να τα προβάλει… Να είναι με λίγα λόγια μερακλής
Με βάση τα προαναφερθέντα ας δεχτούμε ότι κάθε καλλιτέχνης -τουλάχιστον- είναι μερακλής και κάθε μορφή τέχνης είναι μερακλήδικη. Σκεφτείτε τώρα τι χαμό μπορεί να κάνει η ένωσή τους, η μίξη ενός είδους τέχνης με ένα άλλο. Πόσο καθηλωτικό θα είναι το αποτέλεσμα αυτό. Και για να είμαστε λίγο πιο συγκεκριμένοι, τι αριστουργήματα βγαίνουν στη μελοποιημένη ποίηση.
Επειδή έχουμε ξαναασχοληθεί με το θέμα, τη μελοποιημένη ποίηση, αυτή τη φορά θα δούμε λίγο τα πιο underground αριστουργήματα…
Μερακλής #1
Η εκρηκτικότητα του Κωστή Παλαμά είναι γνωστή, αλλά στο <<Γκρεμιστή>> δίνει πόνο!
Το ποίημα-ύμνος της αγνής επανάστασης, που γράφτηκε σχεδόν 100 χρόνια πριν (χρονολογία έκδοσης: Δεκέμβριος 1928) και παραμένει ως ένα από τα πιο διαχρονικά εγχώρια έργα, μελοποιείται από τη Σοφία Λαμπροπούλου. Ερμηνεύεται από την Χριστίνα Μαξούρη και στα όργανα βρίσκονται πραγματικά εξαιρετικοί μουσικοί… το απογείωσαν!
Μερακλής #2
Πριν αρκετά χρόνια στο πανέμορφο Ναύπλιο υπήρξαν δύο φίλοι, οργανοπαίκτες, τραγουδιάρηδες και πολύ μερακλήδες, που αποφάσισαν να μελοποιήσουν τον αγαπημένο σε όλους μας (ναυτικούς και μη) Νίκο Καββαδία. Το σχήμα τους το ονομάσανε ‘‘Ξέμπαρκοι’’ και δημοσίευσαν ένα δίσκο με το όνομα ‘’S/S Ιόνιον’’. Ένα στυλ τελείως διαφορετικό από αυτό του Θάνου Μικρούτσικου που έχουμε συνηθίσει να ακούμε στα μελοποιημένα του Καββαδία. Ωραίοι και λυτοί σε γενικά πλαίσια, ούτε πολλές εντάσεις ούτε πολλά όργανα. Κάτι που πρέπει σίγουρα να ακούσετε από τους Ξέμπαρκους είναι το παρακάτω…
Μερακλήδες #3.
Μια progressive rock μπάντα από την Πάτρα, η Damirah είχε ένα πολύ αξιόλογο ξεκίνημα, με το πρώτο τους δίσκο να βγαίνει το 2017 και να περιέχει 6 κομμάτια. Ένα από αυτά είναι το ‘‘as a child, I always dreamed of fire’’, ένα κομμάτι μεγάλης διάρκειας (13 λεπτά) που περιέχει τμήμα από την ποιητική συλλογή‘‘Αντάρτικο² ‘’ του Δημήτρης Γκιούλου και του Κωνσταντίνου Παπαπρίλη – Πανάτσας. Δεν μπορείς να σχολιάσεις πραγματικά τίποτα, ούτε από μουσική πλευρά ούτε από ποιητική-στιχουργική… ανατριχίλα!
Μερακλής #4.
Lost Bodies: Όσοι τους ξέρουν πρέπει να είναι υπερήφανοι και όσοι δεν τους ξέρουν, καλά θα κάνουν να τους ακούσουν τώρα. Μια μπάντα κορμός της πειραματικής και underground ελληνικής μουσικής εδώ και πολλά χρόνια. Έκαναν τη τιμή σε πολλά ποιητικά έργα να τα μελοποιήσουν αλλά προσωπικά ξεχωρίζω το επόμενο. Lost Bodies και ξερό ψωμί που λέτε…
Μερακλής #5
Αφού αλλάξαμε σιγά σιγά είδος μουσικής που στολίζει και ομορφαίνει ποιήματα, ας αλλάξουμε εντελώς. Οι Social Waste τα τελευταία χρόνια βρίσκονται πάλι στα φόρτε τους και μας <<τραβάνε προς τα πάνω>> με κάθε κομμάτι τους. Κάποια στιγμή όμως είχαν και αυτοί την ανάγκη για λίγο ποίηση. Ξανακούμε Νίκο Καββαδία λοιπόν, την ιστορία ενός ναυτικού με την αδελφική του αγάπη, αλλά αυτή τη φορά συνοδευόμενο από bits και ανάποδα μικρόφωνα. Αν και hiphop το λες και μελοποιημένη ποίηση.
Τελευταίος
Θυμάμαι τον εαυτό μου πρώτη φορά να ακούω Θανάση Παπακωνσταντίνου στα μέσα του Δημοτικού και να με πιάνει ρίγος γιατί σκεφτόμουν ότι ‘‘ρε, αυτός είναι πολύ ψαγμένος!‘’ …αγνόησα τα υπόλοιπα παιδάκια που μου έκαναν μπούλινγκ επειδή ‘‘άκουγα μουσική για γέρους’’ και μέχρι σήμερα δεν έχω βρει κάποιον ανώτερο του. Αν και όλα του τα τραγούδια θα μπορούσαν να μπουν σε αυτή τη λίστα (Θανάση είσαι ποιητής ρε!) θέλω να επικεντρωθούμε στην γνωστή Ηλιόπετρα που κυρίως ερμηνεύει ο Σωκράτης Μάλαμας. Έχει ως βάση του μέρη από το ποίημα 584 στίχων του Οκτάβιο Πας που έχει τροποποιήσει κατά κάποιον τρόπο ο καλλιτέχνης. Ήταν που ήταν τόσο δυναμικό από μόνο του το ίδιο, ο Παπακωνσταντίνου το πήγε πολύ ψηλά..
