Συνεχίζει με δεύτερο κύκλο παραστάσεων στο θέατρο Αλκμήνη η μαύρη κωμωδία «Τι με κοιτάς έτσι;» του Κωνσταντίνου Ρόδη και του Ιωάννη Κυφωνίδη. Στην υπόθεση συναντάμε μια μεγάλη κυρία που βρίσκεται σε καροτσάκι, πάσχει από κατάθλιψη και μας διηγείται με παραληρηματικό τρόπο την ζωή της, η οποία είναι γεμάτη ανατροπές. Η παράσταση βασίζεται σε αληθινή ιστορία δίνοντας έτσι ένα παραπάνω βάθος λεπτομερειών στο κοινό.
Αρχικά, αν σταθούμε στην φράση «παραληρηματικός τρόπος», θα δούμε από την αρχή του έργου, πως η ηρωίδα μας αφηγείται με χειμαρρώδη και ακατάπαυστο τόνο την ζωή της με τέτοιο τρόπο, ώστε να αυτοδικαιολογείται. Ως προς την σκηνοθεσία, η παράσταση ξεκινάει σε ένα απλό αλλά στιλάτο σαλόνι, με την δυναμική αυτή κυρία με τα μακριά και ατημέλητα μαλλιά, καθισμένη στο καροτσάκι, έτοιμη να ξεκινήσει την εξιστόρηση της.
Η ιστορία της, όπως αναφέραμε, ξεκινάει από την μέση της. Μετά μας μεταφέρει για λίγο στο τέλος και μετά πίσω πάλι στο παρελθόν. Στα ιστορικά νιάτα της που ήταν γεμάτα έρωτα, για να καταλήξει στην ίδια δυναμική: ότι για κάποιο λόγο βρέθηκε στην παρούσα θέση να μας μιλάει για όλα αυτά, αμετανόητη αλλά και συνάμα μετανιωμένη. Με συνοδοιπόρο ένα τσιγάρο, που για την χάρη του κάποια στιγμή συνομιλεί με το κοινό, και την ισχυρή της θέληση να μας μεταφέρει όλα τα γεγονότα της ζωής της. Η ηρωίδα μιλάει ανοιχτά χωρίς να έχει φραγμούς. Και αυτό γιατί αναφέρεται κάποια στιγμή και σε ιδιαίτερους ιστορικούς χρόνους με πλήθος από αντιξοότητες και αντιπαλότητες.
Η Αθηνά Παππά μας παρουσιάζει έναν μονόλογο γεμάτο ενέργεια, χαρά, τραγούδι, κέφι, χορό, ερωτικές αναμνήσεις και πολύ πόνο. Κάνει τα πάντα στον μονόλογο της για να μας εισάγει στην τρέλα του παραληρήματος, να μας εντυπωσιάσει, να μας μπερδέψει, να μας στεναχωρήσει και να μας εξαντλήσει, αλλά για να μας «διδάξει» τον πόνο που νιώθει λόγω της ψυχοκινητικής της δυσλειτουργίας.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το έργο, διαβάστε εδώ!
