Ήρθε καλοκαίρι! Τα θερμόμετρα αρχίζουν δειλά δειλά να μπαίνουν στην κλίμακα των -άντα, ενώ αναζητούμε μια στιγμή ξεγνοιασιάς σε κάποια από τις εκατοντάδες πανέμορφες παραλίες της χώρας μας. Παραλίες-θησαυροί, πραγματικό κάλος για το ανθρώπινο μάτι, είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που με μεγάλη ευκολία αποδίδονται στις θάλασσες του Αιγαίου και του Ιονίου. Καθώς όμως ο κόσμος συρρέει για τις πρώτες βουτιές, μάλλον “παραχαλαρώνει”. Δεν αργεί να πέσει το πρώτο αποτσίγαρο. «Σιγά μωρέ, γόπες στη θάλασσα, γόπες και στη στεριά». Και να σου το μπουκάλι που ξεχάσαμε να πετάξουμε. «Φωλίτσα για τα καβουράκια, μην αγχώνεσαι σου λέω». Και πριν το καταλάβεις, το ένα σκουπίδι γίνεται πέντε, τα πέντε σκουπίδια πενήντα, και εσύ κολυμπάς ανάμεσα στις γόπες.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε στην αρχή την ποσότητα των σκουπιδιών που μπορεί να συσσωρευτεί, αν όλοι όσοι πηγαίνουν στις παραλίες πετούν και από κάτι. Ένα πλαστικό μπουκάλι μοιάζει αμελητέο μπροστά στη φαινομενικά αέναη θάλασσα. Το μπουκάλι όμως θα μείνει. Θα μείνει μαζί με άλλα σκουπίδια, είτε στην ακτή είτε μέσα στο νερό. Τα στοιχεία που διαθέτουμε από τους εθελοντές που καθαρίζουν τις παραλίες είναι ενδεικτικά του μεγέθους του προβλήματος.
Σύμφωνα με την HELMEPA, στο πλαίσιο καθαρισμών που οργάνωσε το 2017 σε ακτές και βυθούς, μαζεύτηκαν συνολικά 6,8 τόνοι σκουπιδιών, περίπου 17.000 τεμάχια απορριμάτων. Από αποτσίγαρα και πλαστικά καπάκια, μέχρι ελαστικά αυτοκινήτων και στρώματα. Αναφορικά μόνο, βρέθηκαν 355 μπαταρίες, 164 χρησιμοποιημένες πάνες, 1.006 μέτρα σχοινιού, και 43.339 αποτσίγαρα. Αν μη τι άλλο αρεσκόμαστε σε ένα τσιγαράκι μπροστά στο κύμα.
ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ;
Οι επιπτώσεις από τη ρύπανση και τα σκουπίδια στις παραλίες μπορούν να επηρεάσουν την καθημερινότητα και την υγεία μας. Όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο, τα μικροπλαστικά αποτελούν πλέον σοβαρή απειλή για όλη την τροφική αλυσίδα. Ένας τόσο μεγάλος όγκος πλαστικών, συγκεντρωμένος δίπλα στη θάλασσα δεν μπορεί παρά να διαλυθεί σε μικρότερα κομμάτια, επιβαρύνοντας επιπρόσθετα το φυσικό περιβάλλον. Δεν υπάρχουν μόνο πλαστικά όμως. Η διάλυση των απορριμάτων απελευθερώνει επίσης διάφορες χημικές σε ποικίλες ποσότητες μέσα στο νερό, άλλες σχετικά ακίνδυνες, και άλλες αρκετά τοξικές.
Παρόλα αυτά, τις συνέπειες τις πληρώνουν και άλλοι, που δεν φταίνε. Αυτοί οι άλλοι, που η σακούλα τους θυμίζει μέδουσα και αργοπεθαίνουν, νιώθοντας χορτάτοι λόγω του πλαστικού στο στομάχι τους. Οι άλλοι, που είχαν την ατυχία να μπλεχτούν σε μια συσκευασία, η οποία πολύ απλά μπορούσε να πεταχτεί σε κάποιον κάδο. Οι άλλοι, που πεθαίνουν με δεκάδες κιλά πλαστικό μέσα τους. Ξέρεις για ποιους μιλάω.
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ
Οι λύσεις πάντα βρίσκονται στο χέρι μας. Το σημαντικότερο είναι να τις αποδεχθούμε, να αποφασίσουμε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Υπάρχουν (για καλή μας τύχη) αρκετές ομάδες στη χώρα μας, οι οποίες αφιερώνουν χρόνο και προσπάθεια, για τη φροντίδα της κάθε παραλίας. Εθελοντές από κάθε σημείο της χώρας, για τους οποίους αξίζει ένα ξεχωριστό άρθρο, και προπαντός ένα ευχαριστώ. Τι μπορούμε να κάνουμε και εμείς αυτό το καλοκαίρι; Για αρχή να μεριμνούμε για τα σκουπίδια μας. Μαζεύουμε όλα όσα φέραμε μαζί μας στη παραλία. Δεν αφήνουμε όπου να είναι συσκευασίες τις οποίες μπορεί εύκολα να παρασύρει ο αέρας. Ακόμα και το μικρότερο καπάκι έχει τη δύναμη να προκαλέσει ζημιά. Φροντίζουμε τις παραλίες μας, ώστε να τις απολαμβάνουμε κάθε καλοκαίρι.
ΠΗΓΕΣ:
