Χαζεύοντας τις προάλλες στο διαδίκτυο
κάποια στιγμή έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο με τίτλο: «Γνωστή παρουσιάστρια σε παραλία της Μυκόνου. Θαυμάστε το αψεγάδιαστο κορμί της. Αποκλειστικές φωτογραφίες». Σκρολάροντας παρακάτω δεύτερο προτεινόμενο άρθρο στο καπάκι με τίτλο: «Πώς να φτιάξετε κορμί μέσα σε μία εβδομάδα για να βγείτε στην παραλία». Και αμέσως μπήκα σε σκέψεις: για να πας δηλαδή στην παραλία καλοκαιριάτικα πρέπει να έχεις τις σωστές διαστάσεις διαφορετικά σου απαγορεύεται η είσοδος;
Δυστυχώς, αν και δεν γίνεται στην πραγματικότητα και τυπικά κάτι τέτοιο, στο μυαλό των περισσότερων κοριτσιών σήμερα επικρατεί αυτή η ιδέα. Πρέπει δηλαδή να είμαστε κορμάρες. Αλλιώς πώς θα βγούμε έτσι στις παραλίες; Διαφορετικά όλων τα μάτια σίγουρα θα είναι καρφωμένα πάνω μας. Θα μας κοιτάνε σκανάροντας την τυχόν κυτταρίτιδα, την κοιλίτσα και ούτω καθεξής. Και αφού με κόπο, στερήσεις και τα τοιαύτα καταφέρουμε και φτιάξουμε το κορμί μετά φυσικά πρέπει να ανεβάσουμε και την ανάλογη φωτό στο ίνστα. Αλλιώς θα είναι λειψό το όλο πακέτο.
Προφανώς για όλο αυτό υπεύθυνα δεν είναι τα κορίτσια που το κάνουν.
Καλώς ή κακώς επικρατεί- κυρίως στις μέρες μας- μια τέτοια μόδα που προβάλλει τα συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς. Και αυτό γιατί τα ΜΜΕ προβάλλουν συνεχώς τέτοια πρότυπα (καλή ώρα τα άρθρα που αναφέρθηκαν παραπάνω). Ακόμη και οι celebrities (και με και χωρίς εισαγωγικά), που ανεβάζουν τέτοιου είδους φωτογραφίες, που δυστυχώς πολλές φορές μπορεί να έχουν υποστεί επεξεργασία. Υποσυνείδητα περνάει στο μυαλό των νεαρών κοριτσιών, πρωτίστως, και του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου, δευτερευόντως, πως το σωστό, η νόρμα είναι αυτό: αδύνατα, αψεγάδιαστα σώματα. Τα υπόλοιπα είναι για τον Καιάδα.
Και δυστυχώς μια τέτοια τακτική μπορεί να έχει οδυνηρά αποτελέσματα. Κι ενώ κάποιος το ξεκινά αθώα, δεν μπορεί να σκεφτεί πως στο μέλλον μπορεί να προκαλέσει σε ορισμένα άτομα μεγάλο κακό. Πέρα, λοιπόν, από τα ψυχολογικά ελλείμματα που ίσως γεννηθούν συμπεριλαμβάνοντας ανασφάλειες, κόμπλεξ κατωτερότητας, μειωμένη αυτοπεποίθηση, πολύ σοβαρός είναι και ο κίνδυνος για την εμφάνιση νευρικής ανορεξίας.
Και αυτό συμβαίνει γιατί ένα κορίτσι βλέπει να κυριαρχούν παντού τέτοιου είδους «νόρμες». Ακούει το φιλικό και οικογενειακό της περιβάλλον να της λέει συνέχεια «Νομίζω ότι έχεις πάρει λίγα κιλάκια, ίσως πρέπει να αδυνατίσεις». Τότε δυστυχώς θα μπει σε αυτό το τρυπάκι, ειδικά όταν δεν τα έχει βρει με τον εαυτό της και δεν έχει ακόμα αυτοπροσδιοριστεί ως άνθρωπος. Προς Θεού και δεν υπερασπίζομαι το άλλο άκρο, αυτό της παχυσαρκίας. Τόσο το ένα όσο και το άλλο είναι το ίδιο καταστροφικά για την υγεία.
Αυτό που θέλω να πω είναι
πως πρέπει όλοι μας και ιδιαίτερα όλες μας να καταλάβουμε ότι η εξωτερική εμφάνιση, οι σωστές διαστάσεις, το αψεγάδιαστο σώμα δεν είναι το παν. Σαφώς και μπορεί να δημιουργούν μία ευχάριστη πρώτη εντύπωση, αλλά δεν είναι το παν, γιατί είναι δυστυχώς προσωρινά. Το πιο απλό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ πάνω σε αυτό είναι η πάροδος του χρόνου και τα γηρατειά. Δηλαδή οι ηλικιωμένοι με τη λογική αυτή περί ομορφιάς θα πρέπει να ντρέπονται να κυκλοφορήσουν έξω. Αυτοί έχουν χάσει τη φρεσκάδα και την ομορφιά της πρότερης νιότης. Δεν είναι έτσι όμως.
Σημασία και αυτό που μένει εν τέλει είναι ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα που «χτίζει» ο καθένας μας. Και αυτό δε συνεπάγεται βέβαια ότι θα εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας. Άλλωστε και το αρχαίο ρητό λέει «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Θα πρέπει, όμως, να μάθουμε να εκτιμούμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους άλλους. Βάση μας θα πρέπει να είναι αυτή η μεταβλητή. Να μην στηρίζουμε όλη μας την ύπαρξη στα εξωτερικά μας προσόντα ή μειονεκτήματα.
Το να τα έχεις εσύ ο ίδιος καλά με τον εαυτό σου και τις επιλογές σου, αφ’ ενός σου προσφέρει εσωτερική ομορφιά, η οποία αντανακλάται και εξωτερικά και αφ΄ ετέρου σε βοηθά να αποφεύγεις τις κακοτοπιές, αφού έχεις ήδη αντιστάσεις και φίλτρα προς κάθε ανόητο πρότυπο που σου λανσάρουν. Και το να τα βρεις με τον εαυτό σου είναι όντως δύσκολο. Μήπως, όμως, φαντάζει στα μάτια μας ακατόρθωτα προσβάσιμο, καθώς όλο το χρόνο μας τον αφιερώνουμε για να καλλιεργούμε το επιφανειακό και το φανταχτερό;
Και κάτι ακόμα αφορμής δοθείσης
και λόγω καλοκαιριού που έχει φτάσει στο απόγειό του πλέον. Οι παραλίες είναι για όλους. Οι παραλίες είναι για να πάμε εκεί να δροσιστούμε μέσα στο λιοπύρι του κατακαλόκαιρου. Οι παραλίες είναι εκεί για να περάσουμε ωραίες στιγμές με οικογένεια και φίλους, να «χτίσουμε» αναμνήσεις. Οι παραλίες είναι εκεί για να ξεφύγουμε από το «τρέξιμο» και το άγχος του χειμώνα και να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας.
Επομένως, κορίτσια μου (κυρίως) μη σας πιάνει φρενίτιδα για το πως θα εμφανιστείτε στην παραλία και ντρέπεστε για τον εαυτό σας. Η καθεμία είναι διαφορετική και όμορφη για το δικό της ξεχωριστό λόγο και τα άτομα που σας αγαπούν και σας νοιάζονται πραγματικά το βλέπουν. Φτάνει μόνο να το πιστέψετε και εσείς.
