Το θέατρο και γενικότερα τα παιχνίδια ρόλων μέσω της δραματικής φόρμας προσφέρουν νέες μορφές διδασκαλίας. Θέατρο και εκπαίδευση έχουν κοινές εφαρμογές, οι οποίες βελτιώνουν και τους δύο τομείς ταυτόχρονα. Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μπορεί κάλλιστα να ευνοηθεί από αυτή τη μορφή τέχνης. Έτσι, η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κρήτης σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης και τον Δήμο Ηρακλείου διοργανώνει τη 2η προσυνεδριακή δράση, βιωματικού χαρακτήρα. Θέμα της είναι: «Ταξιδεύοντας στους λαβυρίνθους του θεάτρου».
Η δράση, με κεντρικό άξονα τη διαλεκτική σχέση εκπαίδευσης και θεάτρου, έχει σκοπό τη μετάδοση της φιλοσοφίας και των στόχων του 2ου Πανελληνίου συνεδρίου και έχει τίτλο: «Το θέατρο και η εμψύχωση στην Εκπαίδευση».
Το βιωματικό εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018 και ώρα 5.15 μ.μ. – 9.30 μ.μ. (ώρα προσέλευσης 5.00 μ.μ. – 5.15 μ.μ.) στην αίθουσα σεμιναρίων του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου. Ομιλητής θα είναι ο Επίκουρος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Σίμος Παπαδόπουλος.
Πρόκειται για βιωματικό εργαστήριο Παιδαγωγικής του Θεάτρου (θέατρο και εκπαίδευση) που πραγματεύεται την προσωπική ανάπτυξη μέσα από την κατανόηση της ετερότητας. Θέατρο και εκπαίδευση στοχεύουν στην αξιοποίηση της Διερευνητικής Δραματοποίησης (Inquiry drama), να έρθουν οι συμμετέχοντες σε βιωματική σχέση με τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις της ομάδας. Ακόμη, επιδιώκει την κατανόηση εννοιών στην τυπική, μη τυπική και άτυπη εκπαίδευση. Προς αυτή την κατεύθυνση, έμφαση θα δοθεί στις ανάγκες των εκπαιδευτικών, οι οποίες προκύπτουν στο πλαίσιο του Αναλυτικού Προγράμματος.
Θέατρο και εκπαίδευση: πλεονεκτήματα της μεθόδου
Το θέατρο και η εκπαίδευση έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό τη βιωματική μάθηση, γιατί καταφέρνει να εντυπώνει πληροφορίες στη μνήμη των μαθητών (ιδιαίτερα αυτών με μαθησιακές δυσκολίες). Δημιουργεί ταυτόχρονα το κατάλληλο μαθησιακό κλίμα και μεταφέρει ζωντανά και παραστατικά πλήθος ιστορικών και πολιτισμικών πληροφοριών (Φανουράκη, 2010). Για παράδειγμα, μέσω της αξιοποίησης όγκου πληροφοριών από ιστορικές πηγές μπορεί να δημιουργηθεί από τους ίδιους τους μαθητές μια αναπαράσταση καταστάσεων. Αυτό βοηθάει ταυτόχρονα στην εξοικείωσή τους με το ιστορικό υλικό (μαρτυρίες, φωτογραφικά και ηχητικά τεκμήρια, κ.ά.) αλλά και με την ενεργοποίησή τους. Αφού κατανοήσουν τον ρόλο κάθε πρωταγωνιστή, εμβαθύνουν στην προσωπικότητα και τα κίνητρά του, τα οποία ώθησαν τον καθένα στη λήψη ιστορικών αποφάσεων για την ανθρωπότητα (Ζώη, 2014).
Σύμφωνα με τις Wagner (1998) και Φανουράκη (2010), οι περισσότερες έρευνες παρουσιάζουν θετικά αποτελέσματα στον προφορικό και γραπτό λόγο των μαθητών. Η δραματοποίηση του μαθήματος για κάθε ειδικότητα συνιστάται και ως εναλλακτική προσέγγιση του μαθήματος από το Υπουργείο Παιδείας (ΦΕΚ, 148079/Δ2, 13/09/2016). Είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι η ένταξη τέτοιων δραστηριοτήτων κατά τη διάρκεια του μαθήματος προϋποθέτουν επιμορφώσεις εκπαιδευτικών σε αυτόν τον τομέα και σε σχέση με κάθε ειδικότητα ξεχωριστά.
Ο εκπαιδευτικός χρειάζεται να αντιμετωπίσει αυτού του είδους το μάθημα όχι μηχανικά και παραδοσιακά, αλλά μέσω ενός ρόλου συμβούλου, σκηνοθέτη, καθοδηγητή (Φανουράκη, 2010). Η παραπάνω μέθοδος προωθεί την κριτική προσέγγιση των ιστορικών καταστάσεων από τους μαθητές, όπως συμβαίνει με κάθε ηθοποιό και τον ρόλο του.
