Στις 14 Απριλίου 2014, μέλη της Boko Haram απήγαγαν 276 έφηβες από την πόλη του Chibok στην Νιγηρία. Κάποιες κατάφεραν να ξεφύγουν τους επόμενους μήνες, έξι πέθαναν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους και 22 ελευθερώθηκαν τον Οκτώβριο. Στο βίντεο των New York Times που αναφέρεται στις 21 κοπέλες που ελευθερώθηκαν λίγες μέρες πριν, βλέπει κανείς γυναίκες να χορεύουν, να αγκαλιάζονται, πρόσωπα όμορφα να γελάνε και να κλαίνε. Οι τύχες των υπολοίπων 190 εξακολουθούν να αγνοούνται. Η Μπόκο Χαράμ και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις απαγάγουν νεαρές συνήθως κοπέλες για να τις χρησιμοποιούν για σεξ και εκφοβισμό άλλων ομάδων.
Στις 3 Αυγούστου 2014, στρατιώτες του ISIS έσφαξαν όλους τους άντρες στο χωριό Kocho κοντά στο Sinjar του Iraq, περιοχή με πληθυσμούς Γιαζίντι, οι οποίοι εκδιώκονται κατά σύστημα από τις τάξεις του ISIS. Η Lamiya Aji Bashar και η Nadia Murad μαζί με άλλες νέες γυναίκες απήχθησαν και υποχρεώθηκαν να γίνουν σκλάβες ικανοποίησης των στρατιωτών. Η Lamiya Aji Bashar σχεδίασε την απόδραση της μαζί με άλλες κοπέλες, αλλά κατά τη διάρκεια της απόδρασης έπεσαν πάνω σε μια νάρκη και έτσι δύο από τις κοπέλες σκοτώθηκαν και η Lamiya τραυματίστηκε μόνιμα και σχεδόν τυφλώθηκε. Παρόλ’ αυτά, και ενώ ήταν σε άθλια κατάσταση κατάφερε να το σκάσει. Και οι δύο κοπέλες κατάφεραν να φτάσουν στην Γερμανία και έκτοτε δίνουν αγώνα κοντά σε γυναίκες και παιδιά, θύματα του ISIS.
Στο πλοίο της γραμμής από τα νησιά του Αιγαίου προς την ηπειρωτική Ελλάδα άκουγες κάθε μέρα πέρσυ το καλοκαίρι ένα σωρό ανατριχιαστικές ιστορίες, από κοπέλες και γυναίκες που ήταν οι ίδιες πρωταγωνίστριες σε τέτοια σενάρια σαν και τα παραπάνω, Η Άιντα, 27 χρονών που έφυγε με τα πόδια απ’ την πατρίδα της, κάπου στα πολύπαθα μέρη ανάμεσα στον Νίγηρα και το Τσαντ για να γλυτώσει την κλειτοριδεκτομή. Η Έλα, 24 που το ‘σκασε απ’ τη Συρία για να μην πέσει στα χέρια των εξτρεμιστών.
Στην περιοχή Mewat της πολιτείας Haryana στην βόρεια Ινδία, η Σάλμα διηγείται ότι έπεσε θύμα απαγωγής και trafficking στην ηλικία των 12. Ο άντρας της την διάλεξε δίνοντας 38 λίρες στον διακινητή της και έκτοτε την έκανε γυναίκα- σκλάβα του. Η Σάλμα γέννησε εννιά παιδιά και έζησε όλη της την ζωή σαν δούλη. Το πιο ιδιαίτερο ήταν ότι ο διακινητής θεωρούσε πως επιτελούσε κοινωνικό έργο, βοηθώντας τόσους Ινδούς άνδρες να βρουν συζύγους. Η Ροσίνι, παντρεμένη μέσω διακίνησης στα 13 της, εκδιώχθηκε από το σπίτι του άντρα της όταν εκείνος πέθανε και ζει μαζί με τα εννιά παιδιά της σε άθλιες συνθήκες σε μια καλύβα. Ζει με τον καθημερινό φόβο του αδερφού του άντρα της, ο οποίος την απειλεί καθημερινά, προκειμένου να καταφέρει να την παντρευτεί. Σε πολλές περιοχές της Ινδίας πολλά κορίτσια πωλούνται από τους γονείς τους σε διακινητές προκειμένου να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν για τα παιδιά της υπόλοιπης οικογένειας.
Αντικείμενα αγοραπωλησίας, αντικείμενα ικανοποίησης, αντικείμενα χλευασμού, αντικείμενα διασκέδασης, αντικείμενα βιασμού, αντικείμενα. Χειραφέτηση, απελευθέρωση και άλλα τέτοια είναι λέξεις για ‘μας τους αγωνιστές του δυτικού κόσμου, του..άλλου θεού. Αυτή είναι λοιπόν η γυναίκα του σήμερα, κι οι δημοσκοπήσεις αυτήν την πλευρά θα έπρεπε να προβάλλουν, όχι για την δημιουργία προτύπων βέβαια, αλλά γιατί ο κόσμος δεν καταλαμβάνει μόνο την δυτική πλευρά του χάρτη και είναι καιρός να μάθουμε να αντικρύζουμε και την άλλη πλευρά, αυτήν της άβολης πραγματικότητας.
Γυναίκες του κόσμου, το 2016.
