Η Ουγγαρία και ο λαός της παρουσιάζουν αξιόλογο ιστορικό και ερευνητικό ενδιαφέρον. Δεν είναι μόνο το ζήτημα της καταγωγής των Ούγγρων (από τους ελάχιστους ευρωπαϊκούς λαούς που δεν θεωρείται ότι έχουν ινδοευρωπαϊκό υπόβαθρο), αλλά και η πλούσια μεσαιωνική ιστορία τους και η μετέπειτα πορεία στη νεότερη και σύγχρονη εποχή. Γεγονός παραμένει πως από μία πολύ μεγάλη αυτοκρατορία, η Ουγγαρία συρρικνώθηκε και βίωσε τον Ψυχρό Πόλεμο, ως μέλος του ανατολικού μπλοκ, μέσα από το κομμουνιστικό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε, όταν έληξε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η μετέπειτα κατάρρευση του καθεστώτος αυτού και η επάνοδος του δημοκρατικού πλουραλισμού σήμανε μία νέα τάξη πραγμάτων για τη χώρα των Μαγυάρων, μία πραγματικότητα που σήμανε την έλευση ενός πολιτικού που έμελλε να αλλάξει καθοριστικά το σκηνικό της χώρας. Δεν είναι άλλος από τον Βίκτορ Όρμπαν.
Το 1990, ο κομμουνισμός στην κεντροευρωπαϊκή χώρα, αντικαταστάθηκε από ένα δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Πρωθυπουργός ανέλαβε ένας ισχυρός άνδρας της εποχής, προερχόμενος από το συντηρητικό σκηνικό, ονόματι Γιόζεφ Άνταλ, με το συντηρητικό του κόμμα να παραμένει στην εξουσία έως το 1994, όταν και παρέδωσε την εξουσία στους σοσιαλιστές. Την ίδια χρονιά, η Ουγγαρία έγινε η πρώτη από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες που υπέβαλε αίτηση για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μέλλον της χώρας φαινόταν πως πράγματι ανήκε στην ευρωπαϊκή οικογένεια και ο ουγγρικός λαός φαινόταν εντελώς προσανατολισμένος προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό, κάνει την εμφάνισή του ο Βίκτορ Όρμπαν, πολλά υποσχόμενος την εποχή εκείνη. Γεννημένος το 1963 και προερχόμενος από μία μεσοαστική οικογένεια, ο Όρμπαν ίδρυσε το κόμμα Fidesz το 1988. Στις βουλευτικές εκλογές του 1998, αν και το κόμμα του βγήκε δεύτερο, ο Όρμπαν πήρε τις περισσότερες έδρες και σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας, έχοντας μία φιλοευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα και διορθώνοντας αρκετά κακώς κείμενα της χώρας του. Επί της θητείας του, η Ουγγαρία εισήλθε στο ΝΑΤΟ μαζί με την Τσεχία και την Πολωνία (Μάρτιος 1999). Το 2002, το κόμμα του έχασε τις εκλογές και ο Όρμπαν παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία, περνώντας στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο ίδιος και το συντηρητικό του κόμμα επανήλθαν στην εξουσία, κερδίζοντας τις εκλογές του 2010 με ξεκάθαρη εντολή. Ο Όρμπαν εφάρμοσε εκ νέου την ατζέντα του, αυτή τη φορά όμως εμφανίστηκε περισσότερο συντηρητικός από την προηγούμενη θητεία του. Η κυβέρνησή του αναθεώρησε το σύνταγμα της χώρας, μειώνοντας τον αριθμό των βουλευτών από 386 σε 199. Το νέο σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ το 2012, όπως και ο νέος εκλογικός νόμος. Το 2014, ο Όρμπαν κέρδισε μία δεύτερη τετραετία, με ποσοστό 44,87%.
Ο Όρμπαν δεν έκρυψε ποτέ τις υπερσυντηρητικές του απόψεις. Κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ουγγαρία, καθώς και ξένοι πολιτικοί ή πολιτικοί αναλυτές, θεωρούν πως τα τελευταία χρόνια η ουγγρική κυβέρνηση υιοθετεί μία ευρωσκεπτικιστική στροφή, παρότι η χώρα της κεντρικής Ευρώπης έγινε μέλος της ΕΕ, μόλις το 2004. Το 2015, έτος έκρηξης του μεταναστευτικού και προσφυγικού φαινομένου προς την Ευρώπη (από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής), η Ουγγαρία ήταν από τις πρώτες χώρες που υιοθέτησε μία σκληρή πολιτική έναντι στους πρόσφυγες, υψώνοντας φράκτες και απαγορεύοντάς τους την είσοδο στη χώρα. Για τη σκληρή της στάση, η Ουγγαρία βρέθηκε στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία της επέβαλε μετέπειτα κυρώσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά στον Όρμπαν ότι “παραβιάζει βασικές ευρωπαϊκές αξίες”. Ο ούγγρος πρωθυπουργός υπεραμύνθηκε της πολιτικής του και τόνισε ότι θα διατηρήσει τις παραδοσιακές ουγγρικές αξίες.
Στις αρχές του 2017, η κυβέρνησή του επιτέθηκε κατά του ουγγροαμερικανού πολυεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος (με το περίφημο νομοσχέδιο “Stop Soros”), ο οποίος προηγουμένως είχε ασκήσει κριτική στο έργο της και υποστήριζε πιο ελαστικούς νόμους στη μετανάστευση. Η κυβέρνηση προώθησε σχέδιο διακοπής λειτουργίας ενός πανεπιστημίου που χρηματοδοτούνταν από το ίδρυμα Σόρος. Ο Όρμπαν έχει κατηγορηθεί, επίσης, πως προωθεί αντιδημοκρατικές πολιτικές, με αφορμή τις συνεχείς τροποποιήσεις στο σύνταγμα της χώρας, τον περιορισμό λειτουργιών του ανώτατου δικαστηρίου και την περικοπή δαπανών για την εκπαίδευση. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο και οι άστεγοι της χώρας, για τους οποίους έχουν επιβληθεί νόμοι που προβλέπουν πρόστιμο ή φυλάκιση αν κοιμούνται στον δρόμο (!)
Επί των ημερών του Όρμπαν, επίσης, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα της χώρας έχει υποστεί διακρίσεις, ο θεσμός της οικογένειας και της θρησκείας έχει προκριθεί ως πυλώνες σταθερότητας και ενότητας, ενώ και τα ανύπαντρα ζευγάρια χωρίς παιδιά έχουν πάψει να θεωρούνται οικογένεια. Το 2018 ξεκίνησε η εφαρμογή του σχεδίου του για “μια νέα πολιτιστική εποχή”, με στόχο κυρίως την υπεράσπιση των παραδοσιακών και χριστιανικών αξιών. Την ίδια χρονιά αφαιρέθηκε η μελέτη των δύο φύλων από τα πανεπιστημιακά μαθήματα. Επιπλέον, ακυρώθηκε το μιούζικαλ “Μπίλι Έλιοτ” που θα ανέβαζε η εθνική Όπερα της Ουγγαρίας, λόγω έλλειψης κρατήσεων έπειτα από μια εκστρατεία των φιλοκυβερνητικών μέσων που κατηγορούσαν το έργο ότι προωθεί την ομοφυλοφιλία.
Πινακίδα που γράφει: “Στέλνουμε ένα μήνυμα στις Βρυξέλλες, έτσι ώστε να το καταλάβουν”, εν όψει του δημοψηφίσματος για τη μετανάστευση που διεξήχθη στις 2/10/2016 και κρίθηκε άκυρο.
Ακόμα, η στροφή του Όρμπαν προς τη Ρωσία και τον Βλαντίμιρ Πούτιν έχει παρατηρηθεί σε ποικίλες εκφάνσεις, τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ούγγρος πρωθυπουργός, έχει εκθειάσει το έργο του ρώσου προέδρου και έχει κάνει τους δεσμούς ανάμεσα σε Βουδαπέστη και Μόσχα ακόμα πιο στενούς, πράγμα που προκαλεί δυσφορία στις Βρυξέλλες, ενώ έχει δείξει τη συμπάθειά του και προς το καθεστώς του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το 2018, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκρινε πως η Ουγγαρία είναι μία ανελεύθερη δημοκρατία, αφού παραβιάζει τις θεμελιώσεις αρχές του σεβασμού στη δημοκρατία, της ισότητας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το αποκορύφωμα ήρθε τον Απρίλιο του 2020, όταν το ουγγρικό κοινοβούλιο με προκάλυμμα την καταπολέμηση της πανδημίας του κορωνοϊού, έδωσε στον Όρμπαν την εξουσία να κυβερνάει επ’ αόριστον με διατάγματα, ουσιαστικά παρακάμπτοντάς το και δίνοντας στην κυβέρνηση το δικαίωμα να αναστέλλει την ισχύ των νόμων, να απαγορεύσει τις επαναληπτικές εκλογές και να τιμωρεί όποιον αντιτίθεται δημόσια σ’ αυτήν. Ο πρόεδρος της Ουγγαρίας, Γιάνος Άντερ, που είναι σύμμαχος του Ορμπάν ενέκρινε τη νομοθεσία. Η συγκεκριμένη απόφαση μπορεί να αρθεί μόνο με πλειοψηφία δύο τρίτων και υπογραφή του προέδρου. Είναι γεγονός πως το μονοπάτι, το οποίο έχει επιλέξει η Ουγγαρία του Όρμπαν, εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και χρειάζεται αλλαγή σκέψης για να επανέλθει η Ουγγαρία σε ένα πιο δημοκρατικό δρόμο.
Πηγές που αντλήθηκαν γι’ αυτό το άρθρο:
Όρμπαν κατά ομοφυλόφιλων: “Να αφήσουν ήσυχα τα παιδιά μας”: αντλήθηκε από skai.gr
Η πρώτη δικτατορία σε κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι γεγονός: αντλήθηκε από tanea.gr
Κορωνο – δικτατορίσκος ο Βίκτωρ Όρμπαν; : αντλήθηκε από dw.com
FT: Η Ουγγαρία σκληραίνει τη στάση της στο μεταναστευτικό – Βάζει φόρο σε ΜΚΟ: αντλήθηκε από iefimerida.gr
How Viktor Orbán Used the Coronavirus to Seize More Power: αντλήθηκε από newyorker.com
