Όσοι έχουν παρακολουθήσει snooker είτε άλλαξαν κανάλι στα δύο πρώτα λεπτά, μη μπορώντας να κατανοήσουν τι βλέπουν, είτε το λάτρεψαν και έγιναν snooker lovers. Το snooker απαιτεί στρατηγική, αετίσιο μάτι, χαρακτήρα και βαρέα στην εξάσκηση. Μπορεί στην Ελλάδα να μην έχουμε τις Αγγλικές pub για να εξασκήσουμε την ικανότητα μας στο potting αλλά η δεκαετία των 80’s άφησε το μικρόβιο του μπιλιάρδου να κυλάει μέσα μας.
Στο snooker, το τραπέζι είναι μεγαλύτερο, οι μπάλες και οι τρύπες μικρότερες, παίκτες και διαιτητές έχουν dress code και το κοινό καλείται να παραμένει κόσμιο, τα μέγιστα. Οι Άγγλοι, ως γνήσιοι gentlemen, κρατούν μέχρι σήμερα τους τύπους στο άθλημα. Μπορεί το ποτήρι με το αυθεντικό σκωτσέζικο ουίσκι να έχει αντικατασταθεί από ένα μπουκάλι ανθρακούχο νερό, στις γωνίες των παικτών, αλλά η ατμόσφαιρα παραμένει μαγευτική.
To συγκεκριμένο παιχνίδι ξεκίνησε τον 19ο αιώνα, από Άγγλους αξιωματούχους στην Ινδία και το 1875 ο Sir Neville Chamberlain έθεσε, πίσω στη Βρετανία, τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού. Έκτοτε το άθλημα εξελίσσεται συνεχώς και το 1968 έγινε, επισήμως, επαγγελματικό. Το σημαντικότερο όλων βέβαια, όπως και σε κάθε άθλημα, είναι η συμβολή των παικτών, όχι μόνο ως προς τις ικανότητές τους στο παιχνίδι, αλλά και ως προσωπικότητες.
Πρώτος ο Joe Davis τις δεκαετίες ’30 και ’40 έδωσε τον τόνο επαγγελματία παίκτη snooker, και κέρδισε όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα από το 1927 μέχρι και το 1946. Ο ανταγωνισμός ήταν μικρός εκείνη την εποχή αλλά αυτό δεν αφαιρεί την ουσιαστική συμβολή του Davis στο άθλημα. Μετά από μία περίοδο απαξίωσης, το snooker επέστρεψε δυναμικά τη δεκαετία του ’70. Έγινε μόδα, η τηλεόραση συνέβαλε θεαματικά στην αποδοχή του από το κοινό, και το άθλημα από τα σαλόνια μπήκε, κυριολεκτικά, σε κάθε κακόφημη και μη pub.
Οι παίκτες
Steve Davis
Ο Steve Davis, έβαλε στην εξίσωση τον παράγοντα χρήμα. Ήταν ο πρώτος που κέρδισε πάνω από 1 εκατομμύριο λίρες από τουρνουά. Πλέον, το snooker δεν ήταν χόμπι, κι αν ήσουν επαγγελματίας μπορούσες να γίνεις πλούσιος. Επιπλέον, ήταν ο πρώτος που κέρδισε το Triple Crown (τα στέμματα δε λείπουν ούτε από το snooker στη Μεγάλη Βρετανία), το οποίο αποτελείται από τα τρία μεγαλύτερα τουρνουά: το παγκόσμιο, το UK Championship και το Masters. Αναμφίβολα, ο τρόπος παιχνιδιού, του έδωσε πίσω στο πράσινο τραπέζι, λίγη από την αίγλη της αριστοκρατίας. Μπορεί, όπως κι ο ίδιος έχει παραδεχτεί, να μην ήταν φυσικό ταλέντο, αλλά η σκληρή δουλειά απέδωσε καρπούς. Η στάση του σώματος, η τοποθέτηση του αγκώνα και η στέκα που παρέμενε στο τραπέζι μετά το χτύπημα, ήταν τεχνικές που υιοθετήθηκαν από όλους τους παίκτες. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό στεκάρισμα, μεγαλύτερα breaks και θέαμα. Παράλληλα, εισήγαγε έναν πολύ αυστηρό, ανέκφραστο και τέλεια συγκεντρωμένο προφίλ παίκτη που έφερε το snooker στα πρόθυρα του πόκερ. Επίσημα κέρδισε 11 εκατομμύρια λίρες από τουρνουά.
Stephen Hendry
Ο Σκωτσέζος, άξιος συνεχιστής του Steve Davis. Ένας συνδυασμός φυσικού ταλέντου και προσωπικής δουλειάς. Εφτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, triple crown, 75 τίτλοι και καταπληκτικά ματς. Οι αντίπαλοι έκαναν προσευχές και ρέικι για να μην κληρωθούν απέναντί του. Ήταν ένας ατόφιος killer, με σταθερό ανέκφραστο βλέμμα, άπειρη ικανότητα στον έλεγχο της άσπρης και καταπληκτική ευστοχία. Ακόμα κι όταν έμενε πίσω στο σκορ ήξερες ότι το θηρίο δε θα επιτρέψει σε κανέναν ψυχολογικό παράγοντα να τον κάμψει. Θρύλος από μόνος του και 30.000.000 αγγλικές λίρες στην τράπεζα. Είπε να φύγει το 2012, επέστρεψε το 2020, αλλά ο αυτοσεβασμός του και ο σκωτσέζικος εγωισμός τον κράτησαν τελικά ως τηλεοπτικό σχολιαστή στους αγώνες. Ρόλος που του πάει γάντι και που σίγουρα θα γράψει ιστορία κι εκεί.
Ronnie o Sullivan
The rocket, Ronnie o Sullivan, ακούγεται στο crucible arena και οι Άγγλοι βγάζουν από μέσα τους το χούλιγκαν. Φωνές σφυρίγματα, «Go Ronnie», ενθουσιασμός στα όρια του φανατισμού. Ο Ronnie είναι ο παίκτης που αμφισβήτησε τα πάντα. Μία αθλητική ιδιοφυία, μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ο παίκτης που αγαπούν να μισούν. Έξι φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, 37 τίτλοι, έπαθλα 30 εκατομμυρίων λιρών και συνεχίζει. Έκανε maximum break , δηλαδή 147 πόντους, σε χρόνο ρεκόρ. Μόλις 5 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα, χρόνος που κάποιοι παίκτες χρειάζονται για να αποφασίσουν το παίξιμο μιας μπάλας. Τα έβαλε με την ομοσπονδία, αμφισβητεί τους κανόνες του snooker (ειδικά το miss), παράτησε αγώνες στη μέση κι έφυγε, τα έβαλε με τους προσωπικούς του δαίμονες άλλοτε κερδίζοντάς τους, άλλοτε όχι και το κυριότερο όλων εκφράζεται, μορφάζει, μιλάει και γίνεται viral. Το επιθετικό του παιχνίδι κάνει τα πλήθη που τον παρακολουθούν από το σπίτι να πανηγυρίζουν τις κόκκινες μπάλες, όπως τα γκολ στο μουντιάλ (σ.σ το κοινό στους αγώνες παραμένει σιωπηλό με μικρές εξάρσεις πανηγυρισμών να κατευνάζονται από το διαιτητή) αλλά ακόμα και οι ανορθόδοξες αμυντικές τακτικές του σπάνε καρδιές.
Αν θες να παρακολουθήσεις το παιχνίδι του Ronnie χρειάζεσαι ηρεμιστικά. Είτε τον αγαπάς είτε τον μισείς. Και προς Θεού… Ποτέ δε στοιχηματίζεις σε αυτόν. Είναι σίγουρο πως θα χάσεις τα λεφτά σου. Ο Ronnie Sullivan είναι ακόμα στις επάλξεις, τι κι αν έκλεισε τα 45, κερδίζει και χάνει με το ίδιο πάθος, παίζει με τους δικούς του όρους και δίνει λάμψη σε ένα άθλημα που πολλοί αναρωτιούνται πως θα είναι μετά την απόσυρσή του. Αλαζόνας ή όχι, το snooker θα ήταν εθνικό άθλημα και όχι παγκόσμιο χωρίς αυτόν.
Το snooker, λοιπόν, δεν είναι μπιλιάρδο. Ναι έχει μπάλες, στέκα, τραπέζι, τσόχα και τεμπεσίρι αλλά θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την τρούφα. Ιδιαίτερη, ακριβή, διαφορετική από τα άλλα μανιτάρια. Μία κατηγορία από μόνη της. Αλλά αλήθεια, ποιος αποκαλεί την τρούφα μανιτάρι και το snooker μπιλιάρδο;
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο:
Σνούκερ: Μπιλιάρδο ή κάτι παραπάνω; Αντλήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/Snooker (τελευταία πρόσβαση 22/2/2021)
https://www.sportingfree.com/sports/richest-snooker-players/ (τελευταία πρόσβαση 22/2/2021)
