H ζωή είναι ένα απρόοπτο ταξίδι. Δε ξέρεις ποτέ τι πρόκειται να συμβεί μέχρι να είναι πολύ αργά. Κάτι τέτοιο βίωσε και η Natascha Kampusch. Ένα δεκάχρονο κορίτσι από την Αυστρία, που απήχθει και κρατήθηκε αιχμάλωτη για παραπάνω από οχτώ χρόνια. Για 3.096 μέρες η Natascha έζησε σε ένα κελί, στο υπόγειο του απαγωγέα της.
Η Natascha Kampusch γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1988 στη Βιέννη. Οι γονείς της βρισκόταν σε διάσταση καθ’ όλη της παιδικής της ηλικία, με εκείνη να ζει με τη μητέρα της, Brigitta Sirny. Ωστόσο, πήγαινε συχνά διακοπές στο σπίτι του πατέρα της. Η οικογενειακή της κατάσταση δε χαρακτηρίστηκε καλή από τις αρχές και τέθηκε σε αμφισβήτηση κατά πόσο ήταν καλύτερη από αυτή της αιχμαλωσίας της. Δήλωση που εξόργισε τη μητέρα της.
Η ζωή της Natascha, όμως, θα αλλάξει στις 2 Μαρτίου του 1998. Το κορίτσι θα φύγει για το σχολείο της. Στη τσάντα της, τα βιβλία της και το διαβατήριο της, μιας και είχε γυρίσει από τις διακοπές της με τον πατέρα της στην Ουγγαρία. Δε θα φτάσει, όμως, ποτέ.
Η αστυνομία κινητοποιείται αμέσως. Μοναδική μάρτυρας μια δωδεκάχρονη μαθήτρια, που είδε δυο άνδρες να αρπάζουν τη Natascha μέσα από ένα άσπρο βανάκι. Η ίδια η Natascha Kampusch θα αναφέρει μόνο έναν άνδρα, τον απαγωγέα της. Η αστυνομία θα εξετάσει 776 βαν, ανάμεσα τους και του απαγωγέα της. Εκείνος δηλώνει, πως ήταν στο σπίτι του όλη μέρα. Δε θα μπορούσε να είναι ύποπτος, καθώς μένει μισή ώρα μακριά, στη πόλη Strasshof an der Nordbahn. Χρησιμοποιεί το βαν του, μονάχα, για να μεταφέρει οικοδομικά υλικά στο σπίτι του.
Η αστυνομία πείθεται. Στρέφεται στην παιδική πορνογραφία και στο εμπόριο οργάνων. Ψάχνει στα αεροδρόμια της χώρας και ερευνά ξανά τον Γάλλο δολοφόνο, Michel Fourniret. Δε θα υποπτευθεί ξανά τον άνδρα ονόματι Wolfgang Přiklopil. Εκείνος είναι ένας απλώς τεχνικός τηλεπικοινωνιών. Τσέχικης καταγωγής, αλλά μοναχογιός μεγαλωμένος στην Αυστρία. Γεννήθηκε στις 14 Μαΐου του 1962 και είχε μια βαρετή ζωή. Δεν είχε, όμως, και βαρετές επιθυμίες. Ήθελε να δει πως είναι να έχεις έναν αιχμάλωτο. Αποφασίζει να απαγάγει την Natascha, όταν την είδε να περπατά στο δρόμο. Σκοπός του ήταν να την παρουσιάσει ως κόρη του με την αδελφή ενός συνεργάτη του και κάποια στιγμή να φύγουν για την Τσεχία, όπου θα ξεκινούσαν μια νέα ζωή.
Κατά την αιχμαλωσία της, η Natascha κρατήθηκε σε ένα μικρό κελί 5 τετραγωνικών, κάτω από το γκαράζ του Přiklopil. Η είσοδος ήταν κρυμμένη πίσω από ένα ντουλάπι, με την πόρτα να είναι από σκυρόδεμα και ενισχυμένη με χάλυβα. Δεν είχε παράθυρα και διέθετε καλή ηχομόνωση. Τους πρώτους έξι μήνες της αιχμαλωσίας της, δεν της επέτρεπε να βγει από το κελί, ενώ τα πρώτα χρόνια δεν της επέτρεπε να βγει τη νύχτα από το κελί. Αργότερα, όσο περνούσε ο καιρός η Natascha έμενε περισσότερο στο επάνω μέρος του σπιτιού, αλλά κάθε βράδυ στέλνονταν πίσω στο κελί για να κοιμηθεί, καθώς και ενώ ο Přiklopil ήταν στη δουλειά.
Σιγά σιγά, ο Přiklopil την άφηνε να βγαίνει περισσότερο έξω, αλλά μόνο μέχρι τον κήπο. Ένας συνέταιρος του, μάλιστα, ανέφερε πως η Natascha φαινόταν χαλαρή και ευδιάθετη, όταν εκείνος είχε επισκεφτεί το σπίτι τους. Μόνο όταν έγινε 18, ο Přiklopil την άφησε να φύγει από το σπίτι, υπό την συνοδεία του πάντα και με την απειλή πως θα την σκότωνε, αν έκανε τον παραμικρό θόρυβο. Οι δυο τους είχαν επισκεφτεί και ένα τουριστικό θέρετρο στη Βιέννη, αλλά η Natascha δήλωσε πως δεν μπορούσε να ξεφύγει τότε.
Κάθε πρωί έπαιρναν πρωινό μαζί. Ο Přiklopil της έδινε βιβλία και η ίδια μορφώθηκε. Αργότερα, της επέτρεπε να βλέπει μαγνητοσκοπημένες εκπομπές, που εκείνος ενέκρινε, και να ακούει εκπαιδευτικό ραδιόφωνο. Δεν αισθάνθηκε πως έχασε κάτι σημαντικό από τη ζωή της, απλά ήταν σίγουρη πως δε γεννήθηκε για να είναι αιχμάλωτη. Η ζωή της καταστρέφονταν καθημερινώς και ζούσε μέσα στην απελπισία. Δεν ήξερε καν πώς την αναζητούσαν. Η ίδια, κάποια στιγμή, προσπάθησε να δραπετεύσει πηδώντας έξω από το αυτοκίνητο τους.
Ο Přiklopil την έδερνε και την άφηνε να λιμοκτονήσει, ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει ή ακόμη και να περπατήσει. Την είχε προειδοποιήσει πως οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού ήταν παγιδευμένα με εκρηκτικά. Ισχυρίζονταν πως κρατούσε όπλο μαζί του και ότι θα σκότωνε την ίδια και τους γείτονες, εάν προσπαθούσε να δραπετεύσει. Εκείνη είχε φτάσει στο σημείο να φανταστεί πως του έκοβε το κεφάλι με ένα τσεκούρι. Στην αρχή, προσπάθησε να κάνει θόρυβο, ρίχνοντας μπουκάλια με νερό στους τοίχους, ενώ πολλές φορές είχε προσπαθήσει να προσελκύσει την προσοχή των περαστικών, αλλά μάταια.
Η ευκαιρία ήρθε στις 23 Αυγούστου του 2006. Στις 12:53 μ.μ. η Natascha καθάριζε το αυτοκίνητο του Přiklopil, όταν χτύπησε το τηλέφωνο του. Εκείνος απομακρύνθηκε για να ακούει καλύτερα. Η Natascha αφήνει την ηλεκτρική σκούπα ανοιχτή και το βάζει στα πόδια, με τον ήχο να καλύπτει κάθε της βήμα. Πηδά από φράχτη σε φράχτη. Ζητά από περαστικούς να καλέσουν την αστυνομία, μα κανείς δεν της δίνει σημασία. Τελικά, αρχίζει να χτυπά τις πόρτες. Μετά από περίπου πέντε λεπτά, χτύπησε το παράθυρο ενός 71χρονου γείτονα, γνωστού ως Inge T, λέγοντας «Είμαι η Natascha Kampusch». Εκείνος καλεί την αστυνομία και η Natascha μεταφέρεται στο αστυνομικό τμήμα της πόλης Deutsch-Wagram.
Θα την αναγνωρίσουν από μια ουλή στο σώμα της και από εξετάσεις DNA. Ήταν σε καλή σωματική υγεία, αν και ζύγιζε 48 κιλά (δύο κιλά πάνω από όταν απήχθει) και είχε ψηλώσει μόλις 15 πόντους. Όσο για τον Přiklopil, εκείνος κατάλαβε την απουσία της μόνο όταν τελείωσε το τηλεφώνημα του. Αποφασισμένος να μην τον πιάσουν, πηδά στις ράγες του τρένου και αυτοκτονεί.
Στην αυτοβιογραφία της, η Natascha συμπονεί τον απαγωγέα της και δηλώνει πως «αισθάνεται όλο και περισσότερο λύπη γι ‘αυτόν – είναι μια φτωχή ψυχή». Πολλοί θεωρούν πως πάσχει από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και εκείνη εξοργίζεται. Θεωρεί πως είναι ασέβεια γι’ αυτήν που δεν της επιτρέπουν να περιγράφει και να αναλύει τη σύνθετη σχέση που είχε με τον απαγωγέα της, με τα δικά της λόγια. Η Natascha, επίσης, κληρονόμησε το σπίτι του Přiklopil, το οποίο επισκέπτεται συχνά και φροντίζει.
Πολλά βιβλία, εκπομπές και ντοκιμαντέρ έχουν γραφτεί για την ιστορία της, με την Natascha να δωρίζει τα έσοδα στις γυναίκες της Αφρικής, του Μεξικού και σε όποια άλλη μπορεί να βοηθήσει. Από το 2009, εκπροσωπεί τα δικαιώματα των ζώων για την PETA στην Αυστρία. Παλεύει για την απελευθέρωση τους από ζωολογικούς κήπους λέγοντας:
Τα ζώα θα έφευγαν, αν μπορούσαν, όπως έκανα και εγώ. Μια ζωή στην αιχμαλωσία είναι μια ζωή γεμάτη στέρηση! Εξαρτάται από τα κοινωνικά, νοήμονα και θαυμάσια πλάσματα, αν πρέπει να απελευθερωθούν από τις αλυσίδες και τα κλουβιά τους, όπου οι άσπλαχνοι τα κρατούν.
ΠΗΓΕΣ:
Kidnap victim Natascha Kampusch: ‘When it’s quiet and I’m by myself – then the flashbacks come’. Ανακτήθηκε από telegraph.co.uk/women/life/kidnap-victim-natascha-kampusch-quiet-flashbacks-come/
Crimes that shocked the world: Wolfgang Priklopil’s abduction of an innocent 10-year-old girl. Ανακτήθηκε από ifedeathprizes.com/real-life-crime/the-abduction-of-natascha-kampusch-by-wolfgang-priklopil-12632
