Το Λας Βέγκας είναι η πιο φωτεινή και διασκεδαστική πόλη στον κόσμο. Τα διάσημα καζίνο, οι τεράστιες λεωφόροι και τα πολυτελή ξενοδοχεία του, σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση του χρόνου και χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι μέλος μιας παιδικής χαράς ενηλίκων. Κάτω από τα εκατομμύρια νέον λαμπάκια που φωσφορίζουν ρυθμικά, τα φημισμένα σιντριβάνια και τα φαντασμαγορικά σόου, κρύβεται ένας άλλος κόσμος. Ο σκοτεινός κόσμος των τούνελ του Λας Βέγκας, της φτώχειας και των αστέγων.
Μια ολόκληρη κοινωνία ανθρώπων βρίσκεται στους υπονόμους της πόλης, 6 μέτρα κάτω από τη χρυσόσκονη του Λας Βέγκας. Υπολογίζεται ότι σ΄αυτά τα τούνελ 250 χιλιομέτρων, ζουν πια περίπου 2000 άτομα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν παρόμοιες ιστορίες. Ναρκωτικές ουσίες, αλκοόλ, ψυχικές ασθένειες, κακές επιλογές και ατυχίες. Ζώντας πρώτα στους δρόμους και νιώθοντας αποξενωμένοι και αβοήθητοι από το κράτος, βρέθηκαν να συλλέγουν αντικείμενα από τα σκουπίδια και να «διακοσμούν» το δικό τους σπίτι.
Τα τούνελ του Λας Βέγκας και οι άνθρωποι τους
Τα τούνελ του Λας Βέγκας κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1990 και λειτουργούν ως αντιπλημμυρικό σύστημα για την πόλη και τις γύρω περιοχές. Μπορεί να είναι σκοτεινά και υγρά, αλλά τα προτιμούν οι άστεγοι ώστε να προστατεύονται το καλοκαίρι από τον αφόρητο ήλιο της ερήμου και τις υψηλές θερμοκρασίες και για να κρατιούνται ζεστοί όταν ο υδράργυρος πέφτει το χειμώνα στους 1–3 °C.
Ο Ρόμπερτ Μπάνγκχαρτ, πρώην άστεγος και εξαρτημένος από ηρωίνη και κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη, ζούσε για χρόνια στα τούνελ του Λας Βέγκας. Επιβίωσε από απόπειρα δολοφονίας και έκανε 60 υποτροπές πριν σταθεί ξανά στα πόδια του. Σήμερα εργάζεται στην οργάνωση Shine a Light, βοηθώντας άλλους άστεγους να βρουν το δρόμο τους. Του ήταν πολύ δύσκολο να επιστρέψει στην «πραγματική ζωή», έπρεπε να μάθει ξανά να κοιμάται σε κρεβάτι και να πληρώνει λογαριασμούς.
Ο Στήβεν και η Κάθριν έχουν δημιουργήσει το δικό τους «σπιτικό» 6 μέτρα κάτω από τη γη, με πράγματα που άφησαν άλλοι στους κάδους της πόλης ως σκουπίδια. Ο Στήβεν, οδηγήθηκε στους υπονόμους όταν έχασε την δουλειά και το σπίτι του, λόγω της εξάρτησής του από την ηρωίνη. Μετά από χρόνια στα τούνελ, έχουν μάθει να τυλίγουν προσεκτικά τα πάντα με νάιλον, καθώς τα νερά που καταλήγουν στους υπονόμους μουσκεύουν συχνά τα πάντα και έτσι είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρηθούν.
Ο «Captain», όπως αποκαλεί τον εαυτό του, ζει στα τούνελ από το 2015. Πολύ συχνά σε κάποια σημεία των τούνελ μαζεύεται νερό από τα λύματα των ξενοδοχείων. Πολλοί έχουν πάθει σοβαρή μόλυνση και γι’ αυτό όπως εξηγεί ο Captain, «τα καλά παπούτσια και οι κάλτσες είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα μέσα στα τούνελ». Επιπλέον, υπάρχει πάντα κάποιος νεοφερμένος που βρίσκεται στην είσοδο και προειδοποιεί τους κατοίκους με ειδική σφυρίχτρα όταν αρχίζει να πλημμυρίζει το τούνελ, μιας που στο βάθος που είναι δεν θα μπορούσαν να το ακούσουν με άλλο τρόπο.
Οι περισσότεροι κάτοικοι των τούνελ είναι άνδρες μεταξύ 35 έως 50 ετών. Φυσικά υπάρχουν και γυναίκες και παιδιά, τα οποία τα κρύβουν οι γονείς τους από τις αρχές, γιατί φοβούνται μη τους τα πάρουν. Πολλοί από τους αστέγους ψάχνουν τα φρουτάκια στα καζίνο, μήπως βρουν ξεχασμένα κέρματα. Άλλοι ζητιανεύουν ή ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων οτιδήποτε μπορεί να έχει αξία. Κάποιοι διατηρούν μια αξιοπρεπή εργασία, που όμως δεν αρκεί για τη μίσθωση ενοικίου.
«The Neon People»
Το 2024 ο Jean-Baptiste Thoret σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «The Neon People», καταγράφοντας τη ζωή των ανθρώπων των τούνελ. Ο ίδιος μαζί με τον τεχνικό του, πέρασε 2-3 μήνες στα τούνελ πριν την έναρξη των γυρισμάτων. Χρειαζόταν χρόνος για να γνωριστούν με τους αστέγους, για να τους εμπιστευτούν, αλλά και για να επεξεργαστούν τους χώρους των γυρισμάτων. Για να εντοπίσει τις εισόδους στις σήραγγες, ο Thoret, περπατούσε επί εβδομάδες. «Ισχύει ο νόμος της ζούγκλας, είσαι τελείως μόνος σου. Το 95% των ανθρώπων που μπαίνουν εκεί δεν επιβιώνουν» τόνισε. Όταν βρέθηκε μέσα ένιωσε σαν να μην υπήρχε χρόνος.
«Έκανα να δω την Brandi McKusick τέσσερις εβδομάδες και μου φάνηκε σαν να είχαν περάσει έξι χρόνια από πάνω της».
Αύξηση αστέγων
Τα τελευταία χρόνια στο Λας Βέγκας παρατηρείται έκρηξη πληθυσμού. Αυτό έχει συμβάλλει στην αύξηση των τιμών κατοικίας. Το μέσο ενοίκιο στη νότια Νεβάδα αυξήθηκε κατά 20% από το 2022 έως το 2023, όπως αναφέρει μια έκθεση της κομητείας Clark — υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο. Πολύς κόσμος δυσκολεύεται να επιβιώσει, πόσο μάλλον να βρει κατοικία. Στις ΗΠΑ σημειώθηκε αύξηση κατά 18,1% των αστέγων το 2024.
770.000 καταμετρήθηκαν ως άστεγοι στην Αμερική, χωρίς να υπολογίζονται μέσα σε αυτούς, όσοι μένουν σε φίλους ή συγγενείς επειδή δεν έχουν δικό τους σπίτι. Κάτι πολύ ανησυχητικό είναι η αύξηση των οικογενειακών αστέγων κατά 40%. Ενώ το 2024, φαίνεται πως 150.000 παιδιά έμειναν άστεγα, σε μια νύχτα μέσα.
Πηγές άρθρου:
Γεραιουδάκης, Α. (2025), The Neon People: Το ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει την άλλη πλευρά του Λας Βέγκας. Ανακτήθηκε από ethnos.gr. (τελευταία πρόσβαση 03/09/2025)
Signer, D. (2024), The misery in the underground of America’s glitzy metropolis. Ανακτήθηκε από nzz.ch. (τελευταία πρόσβαση 03/09/2025)
Hart, A. (2024), Caseworkers Coax Homeless People out of Las Vegas’ Tunnels for Treatment. Ανακτήθηκε από californiahealthline.org. (τελευταία πρόσβαση 03/09/2025)
Οι άστεγοι στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 18%, καθώς η στέγαση παραμένει απρόσιτη για πολλούς. (2024). Ανακτήθηκε από lifo.gr. (τελευταία πρόσβαση 03/09/2025)
Αθανασίου, Κ. (2010), Η κοινωνία των τούνελ κάτω από τα καζίνο του Λας Βέγκας. Ανακτήθηκε από protothema.gr. (τελευταία πρόσβαση 03/09/2025)
