πηγή εικόνας:https://elculture.gr/pali-psao-giorgos-lazogkas-gelleri-lola-nikolaou/
Μεταμοντέρνα Τέχνη:O Πλουραλισμός στην Ελλάδα (1980-1999)
Η εξέλιξη της δυτικής τέχνης από την αφαίρεση προς μία μορφή τέχνης περισσότερο εγκεφαλικής και ελεύθερης από τις δεσμεύσεις των υλικών και της τεχνικής ήταν το αποτέλεσμα μιας κορεσμένης μορφολογικά εικαστικής δημιουργίας, αλλά και μιας πολιτικοποιημένης ιδεολογικά κοινωνίας, αφού πλέον είχαν δοκιμαστεί όλες οι τάσεις του μοντερνισμού που είχε διανύσει ήδη την δεκαετία του 1970, ανοίγοντας το μονοπάτι για τον μεταμοντερνισμό και τις καλλιτεχνικές του τάσεις που κυριάρχησαν την δεκαετία του 198ο και έπειτα. Ήδη από την αρχή της δεκαετίας αρκετοί Έλληνες καλλιτέχνες αρχίζουν και ασπάζονται το ρεύμα του πλουραλισμού, το οποίο καθαρά εναντιώνεται στο κίνημα του μινιμαλισμού που θεωρήθηκε ακραία μορφή αφαίρεσης ενώ συνάμα το διακατείχε ο απόλυτος ορθολογισμός στη φόρμα δίνοντας περισσότερη έμφαση στη πλαστική και στα τρισδιάστατα αντικείμενα.
Οι καλλιτέχνες άρχισαν να νιώθουν την ανάγκη να αποτυπώνουν στα έργα τους πιο πολλά από όσα χωρούσε η ίδια η τέχνη. Αρκετές μορφές τέχνης αναδείχθηκαν μέσα από το κίνημα του πλουραλισμού και του μεταμοντερνισμού αντίστοιχα, ενώ ακρετοί εκπρόσωποι φρόντισαν να αποτυπώσουν όλες τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα τους πάνω στα έργα τους.
Γεώργιος Λαζόγκας (1945-2022)
Ο Γιώργος Λαζόγκας ήδη από την προηγούμενη δεκαετία είχε δεχτεί επιρροές και από το κίνημα του μινιμαλισμού, ωστόσο σταδιακά άρχισε να χαρακτηρίζεται για την πολλαπλή του καλλιτεχνική έρευνα( έτοιμα αντικείμενα, κολάζ, χωροπλαστικές σχέσεις κ.α.). Χάρη στη σχεδιαστική του ευχέρεια κατάφερε να αναδειχθεί μέσα από το ρεύμα του ντανταϊσμού, της ποπ αρτ και άλλων μοντέρνων και μεταμοντέρνων κινημάτων. Μετέπειτα προσπάθησε να ενώσει όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσε στα έργα του, ενώ παράλληλα αποτύπωσε την έννοια του “παλίμψηστου” που στη ζωγραφική ερμηνεύεται ως <<γραφές-ίχνη>>, και ως καταγραφή μίας διαδικασίας με γνώμονα την πολλαπλή πρόσθεση στοιχείων μαζί με μία αφαίρεση που δεν λείπει βέβαια από το έργο. Ζωγράφιζε σε χαρτί ή και σε σεντόνι αφού εκεί ο χώρος ήταν άπλετος και έτσι συνδύαζε όλες του τις γνώσεις για το περιβάλλον, το χώρο και την ιστορία για να συνθέσει τις μεταγενέστερες επιτυχίες του.
(1)Έργο του Γ.Λαζόγκα/πηγή εικόνας:https://www.lifo.gr/now/entertainment/pethane-o-zografos-giorgos-lazogkas
(2)πηγή εικόνας:https://www.newsit.gr/ellada/pethane-o-zografos-giorgos-lazogkas-edine-maxi-me-ton-karkino/3557874/
Δημήτρης Αληθεινός/Παναγιωτόπουλος(1945-…)
Την εικαστική του δράση στο περιβάλλον (τέχνη της γης) ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Δημήτρης Αληθεινός/Παναγιωτόπουλος ο οποίος χαρακτηρίζεται για το νέο, φρέσκο και πρωτοποριακό του ύφος στο ρεύμα του πλουραλισμού. Η ανησυχία του, η αγάπη του για παρατήρηση του χώρου, του χρόνου, των αισθήσεων ήταν αυτά που τον οδήγησαν στο να επέμβει στον αστικό χώρο με μία βαθιά οπτική των πραγμάτων, τα οποία πάντα συνδυάζονταν από μία ψυχολογική χροιά. Ο ίδιος νιώθει ζωγράφος αλλά τα έργα του έχουν μία πολυμορφία και δεν αρκείται ούτε στα όρια της ζωγραφικής και της γλυπτικής, αλλά χρησιμοποιεί την μουσική και την κίνηση, φέρνοντας σε άπταιστη αρμονία τον χώρο με τον χρόνο. Την δεκαετία του 1980 και 1990 συμμετείχε σε κάποιες διεθνείς εκθέσεις όπως το 1981 στη Θεσσαλονίκη, το 1984 στην Αττική, το 1987 στο Πεκίνο, το 1994 στο Νεπάλ και το 1997 στη Βενετία. Η συμπεριφορά του είναι διεθνής και ο ίδιος είναι ένας <<κοινωνικός>> καλλιτέχνης, που έχει μετατρέψει τις ιδέες του και τα βαθιά του συναισθήματα σε τέχνη μέσα από πληθώρα υλικών,συνδιάζοντας όπως και ο Γ.Λαζόγκας τις τεχνικές και εμπειρίες του.
Έργο του Δ.Παναγιωτόπουλου(1)/πηγή εικόνας:https://www.culturenow.gr/dimitris-alitheinos-gia-to-katheti-yparxei-orismenos-kairos-ekthesi-sti-roma-gallery/
(2)πηγή εικόνας:https://www.lifo.gr/arxeio/dimitris
ΠΗΓΕΣ:
Παπανικολάου Μιλτιάδης,Η Ελληνική Τέχνη του 20ου αιώνα,Ζωγραφική-Γλυπτική, Εκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ, Θεσσαλονίκη 2006.
