Το καλλιτεχνικό κίνημα της ποπ αρτ (Pop Art) εμφανίστηκε για πρώτη φορά την δεκαετία του ’50, ενώ ξεκίνησε από την Βρετανία και την Αμερική. Το κίνημα της ποπ αρτ υπάρχει ακόμη και στις μέρες μας.
Η ποπ αρτ γεννήθηκε λίγα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από κάποιους νεαρούς καλλιτέχνες. Αρχικά, αν δίναμε τον ορισμό της θα ήταν ο εξής: ποπ αρτ είναι η τέχνη που προκύπτει μέσα από διάφορες επαναστατικές προσεγγίσεις, οι οποίες αμφισβητούν τις παραδοσιακές απόψεις για την τέχνη γενικά.
Σύμφωνα λοιπόν με τον παραπάνω ορισμό, η τέχνη της ποπ αρτ είχε άμεση σχέση με την αμφισβήτηση, γενικά, που υπήρχε στις τέχνες και οι καλλιτέχνες της προσπάθησαν να αποδώσουν το χαρακτηριστικό της ποπ κουλτούρας που έχει σχέση με την «υλιστική» αντίληψη. Θεωρούσαν ότι η τέχνη είναι μέρος του καταναλωτισμού, ο οποίος ήταν μέρος του φυσικού κόσμου.
Μέσα από διάφορες αμφισβητήσεις περί τέχνης αλλά και πολλές «εξεγέρσεις», το καλλιτεχνικό κίνημα της ποπ αρτ εγκαινιάστηκε και ονομάστηκε από τον Βρετανό κριτικό τέχνης Lawrence Alloway, το 1958 ως «The arts and the Mass Media».
Οι διασημότεροι καλλιτέχνες όπως Andy Warhol και James Rosequist ξεκίνησαν τις καριέρες τους στον εμπορικό τομέα. Συγκεκριμένα, ο Warhol δημιούργησε εικόνες για διαφημιστικούς σκοπούς, οι οποίοι προέκυπταν από την αντίληψη ότι τα mass media και ο καταναλωτισμός έχουν τη δύναμη να ανάγουν την υλιστική εικόνα σε τέχνη.
Το καλλιτεχνικό κίνημα της ποπ αρτ διέφερε μεταξύ των χωρών στις οποίες εμφανίστηκε (Βρετανία, Αμερική). Στη Βρετανία η εικόνα (η τέχνη δηλαδή που παρήγαγαν) είχε έναν τόνο του χιούμορ αλλά και της παρωδίας, ενώ στην Αμερική η Pop Art ήταν σοβαρή και δραματική – προϊόν του «marketing» (στο οποίο οι Αμερικανοί υποβάλλονται καθημερινά).
Οι καλλιτέχνες λοιπόν της ποπ αρτ δεν επηρεάστηκαν μόνο από τον υλισμό – καταναλωτισμό, αλλά και (σε μεγάλο βαθμό) από τον Dada- Σουρεαλισμό. Επίσης πολλοί καλλιτέχνες στάθηκαν εμπνευστές της ποπ αρτ όπως ο Rene Maggrite και Salvador Dali. Η αισθητική της Pop Art βασίζεται σε ζωηρά και εντυπωσιακά χρώματα, τα οποία ανήκουν στην πρωτογενή ομάδα. Ενώ η σύνθεση της βασίζεται σε αντιθέσεις, οι οποίες προκύπτουν από την τοποθέτηση διάφορων στοιχείων δίπλα- δίπλα.
Γενικά ο στόχος των καλλιτεχνών της ποπ αρτ ήταν να συνδυαστούν απροσδόκητες εικόνες με αντικείμενα. Με αποτέλεσμα η αντίληψη του θεατή να έρχεται σε επαφή με μια δυναμική οπτικά εμπειρία.
Πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών αποτελούσαν τα πρόσωπα διασημοτήτων, όπως η Merilyn Monroe και ο Elvis Presley. ενώ τα υλικά της παραγωγής των εικόνων που δημιουργούσαν ήταν τα καθημερινά καταναλωτικά προϊόντα, όπως τα κουτιά σούπας Cambell και τα μπουκάλια γνωστών αναψυκτικών. Στόχος της τεχνικής των καλλιτεχνικού κινήματος της ποπ αρτ ήταν να αποδειχθεί ότι η καταναλωτική κουλτούρα είχε πέσει στην αφάνεια αλλά και να προκληθεί η επανεξέταση των σύγχρονων αξιών.
Φυσικά η κληρονομιά και η επιρροή της Ποπ Αρτ έχουν αδιαμφισβήτητα αφήσει την ανεξίτηλη σφραγίδα του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος στον κόσμο της τέχνης σήμερα. Στοιχεία της ποπ αρτ δηλαδή μπορούν να βρεθούν στην σύγχρονη τέχνη, τον γραφιστικό σχεδιασμό, τη μόδα και τη διαφήμιση.
Τέλος τα εικαστικά έργα του καλλιτεχνικού κινήματος της ποπ αρτ διαμόρφωσαν μια σχέση διερεύνησης μεταξύ τέχνης και μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Πηγές
Parasitidis, . (2023). Τι είναι το κίνημα Pοp Art; Ανακτήθηκε από https://gallerypopart.gr/2023/05/25/kinima-pop-art/. (τελευταία πρόσβαση 27-5-2025)
Χελιώτη, Α. (2020). Pop Art: Ποια είναι η ιστορία του καλλιτεχνικού κινήματος; Ανακτήθηκε από https://www.athensvoice.gr/politismos/eikastika/659168/pop-art-poia-einai-i-istoria-toy-kallitehnikoy-kinimatos/. (τελευταία πρόσβαση 27-5-2025)
