Συχνά, η άμβλυνση συναισθημάτων συνδέεται με το απρόσφορο συναίσθημα. Επίσης πολλοί είναι οι επιστήμονες που την συμπεριλαμβάνουν στα συμπτώματα της σχιζοφρένειας. Σύμφωνα με τις μελέτες, οι ασθενείς συχνά εμφανίζουν «απροσφορότητα». Αυτό σημαίνει ότι το συναίσθημα τους δεν είναι συμβατό με όσα σκέφτονται ή λένε. Τα άτομα που πάσχουν από σχιζοειδή διαταραχή της προσωπικότητας παρουσιάζουν «επίπεδο» ή «αμβλύ» συναίσθημα.
Σε γενικό πλαίσιο, με τον όρο ”άμβλυνση των συναισθημάτων” δηλώνεται η σοβαρή μείωση της συναισθηματικής εκφραστικότητας του ατόμου. Με βάση τον νόμο της αντίθεσης, η συγκίνηση είναι εκείνη που υπερισχύει σε ένταση από όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα. Ιδίως όταν συνοδεύεται από παραστάσεις και σκέψεις φορτισμένες με αρνητικά συναισθήματα. Ακόμη και όταν έχουν προηγηθεί συναισθήματα της ίδιας διάστασης, η συγκίνηση κυριαρχεί.
Πώς εφαρμόζεται ο νόμος της αντίθεσης στην καθημερινή μας ζωή:
Ένα παράδειγμα με το οποίο πολλοί θα ταυτιστούμε είναι το παρακάτω. Έπειτα από μια σοβαρή ασθένεια ή μια περιπέτεια, αναπολώντας τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε και τους κινδύνους που διατρέξαμε αισθανόμαστε μια έντονη χαρά. Φαίνεται, λοιπόν, πως εκτιμούμε με περίσσεια θετικού συναισθήματος την υγεία που τώρα απολαμβάνουμε. Η αντίθεση στο συγκεκριμένο παράδειγμα είναι εύληπτη. Υπό κανονικές συνθήκες όταν θυμόμαστε ένα δυσάρεστο γεγονός θα πρέπει να μας κατακλύζουν αρνητικά συναισθήματα όπως φόβος ή άγχος για το αν αυτό θα επαναληφθεί στο μέλλον Όμως, βάσει του νόμου της αντίθεσης βιώνουμε έντονα συναισθήματα. Επί παραδείγματι, χαρά που βρισκόμαστε υγιείς και δυνατοί, σωματικά και ψυχικά, ευγνωμοσύνη για όλα όσα ζήσαμε και για όσα μάθαμε μέσα από αυτά.Ακολουθώντας την ίδια λογική ο ξενιτεμένος και μοναχικός άνθρωπος ενίοτε νιώθει πίκρα όταν αντικρίζει την ευτυχία εκείνων που εορτάζουν κάποιο χαρμόσυνο γεγονός, μαζί με την οικογένειά τους και τους ανθρώπους που αγαπούν. Και σε αυτήν την περίπτωση η αντίθεση είναι εμφανής.
Ο νόμος άμβλυνσης συναισθημάτων μπορεί να σχετιστεί με όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως και να ερμηνευτεί και ως εξής. Όταν το άτομο κατ’ επανάληψη βιώνει τα ίδια συναισθήματα από γεγονότα της ζωής του που έχουν καταλήξει να γίνουν στερεότυπα, η συγκίνησή του αμβλύνεται. Ουσιαστικά, χάνει την ένταση που μέχρι πρότινος αποτελούσε την ειδοποιό διαφορά μεταξύ της συγκίνησης και των υπόλοιπων συναισθημάτων. Επομένως, το άτομο δείχνει να αδιαφορεί στα επαναλαμβανόμενα ερεθίσματα που πλέον δεν τον συγκινούν.
Πώς συνδέεται η άμβλυνση συναισθημάτων με τον κορεσμό:
Όπως γίνεται αντιληπτό, η άμβλυνση συναισθημάτων δεν οφείλεται εξ’ ολοκλήρου στην εξοικείωση μας με τα συχνά και απαράλλαχτα επαναλαμβανόμενα βιώματα που δεν τα προσέχουμε πια γιατί έχουν πάψει να μας ενδιαφέρουν. Η βαθύτερη αιτία της θα πρέπει να αναζητηθεί σε ένα αρχέγονο συναίσθημα μας, αυτό της πληρότητας. Όταν το άτομο έχει καταφέρει να ικανοποιήσει όλες εκείνες τις ανάγκες που είχε θέσει ως προτεραιότητα αισθάνεται κενός. Στην πραγματικότητα, είχε επιδοθεί σε ένα αέναο κυνήγι της ύλης διατηρώντας την ψευδαίσθηση πως έτσι θα αισθανθεί ολοκλήρωση σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάτι τέτοιο, ωστόσο δεν συνέβη. Και για αυτό, ο κορεσμός κουράζει τον οργανισμό σε σωματικό αλλά και σε πνευματικό επίπεδο. Το άτομο δεν έχει την ίδια διάθεση και την ίδια ενέργεια για δράση. Αντιθέτως, γίνεται ένα παθητικό ον, αναίσθητο απέναντι σε οποιοδήποτε ερέθισμα που παλαιότερα μπορούσε να τον διεγείρει.
Πηγές :
https://www.iatronet.gr/
