Η ψυχοπαθολογία σημείωσε μεγάλη επιτυχία όσον αφορά στην αιτιολογία των νευρικών ασθενειών. Εδραιώθηκε η αντίληψη, η οποία ισχύει μέχρι και σήμερα, σύμφωνα με την οποία οι νευρικές, νοσηρές εκδηλώσεις οφείλονται σε ψυχικές διαταραχές. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με γνώμονα τον ψυχισμό του ατόμου-ασθενή. Σπουδαίοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο Freud, ο Charcot και ο Janet, πραγματοποίησαν πειράματα αξιοποιώντας την τεχνική της ύπνωσης και της υποβολής προκειμένου να αποδείξουν την ”αστάθεια” του νευρικού συμπτώματος καθώς και τη δυνατότητα επηρεασμού του μέσω της ψυχικής οδού. Ο ψυχικός διχασμός που βιώνει το άτομο, μέσω της κατάλληλης θεραπείας, μπορεί να αποτελέσει παρελθόν.
Κατά τη θεραπεία, αποκαλύπτονταν σταδιακά παλιές τάσεις και πόθοι του ασθενούς, που ομοίαζαν στις διάφορες μορφές της νεύρωσης. Αυτό το συμπέρασμα εξήγαγαν πολλοί ερευνητές, που εργάζονταν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον. Παρόλα αυτά, χρησιμοποιούσαν όλοι την ίδια ψυχαναλυτική μέθοδο. Ο Freud προσπάθησε να ανακαλύψει την προέλευση της νεύρωσης , ανάγοντάς την σε μια μεταβολή του σεξουαλικού ενστίκτου και σε μια ιδιοσυγκρασία της ζωής του. Ωστόσο, η εν λόγω θεωρία αμφισβητείται καθώς δε συνδέεται με την ψυχοθεραπευτική μέθοδο.
Ο φαινομενικός επαμφοτερισμός που κατά βάθος αντιστοιχεί σε μια φυγή παρατηρείται ως ένα σημείο και στα παιδιά και στους ενηλίκους. ‘Όμως κωλύει την πραγμάτωση ενός σκοπού και συνακόλουθα τη λήψη αποφάσεων. Ως εκ τούτου, δε δύναται το άτομο να λάβει αποφάσεις για το μέλλον και κυριεύεται από αισθήματα άγχους και αμφιβολίας. Σε άλλες περιπτώσεις, το άτομο, στην προσπάθειά του να καταπνίξει τέτοιου είδους συναισθήματα, στρέφεται προς την επιτυχία. Επιδιώκοντας να κερδίζει σε όποιον τομέα και αν ασχολείται, διαβλέπει παντού απειλές, συνωμοσίες, αδικίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναλαμβάνει τον ρόλο του σωτήρα-ήρωα για να αποκαταστήσει την κοινωνική τάξη (Δον Κιχώτης) χωρίς να ”εισπράττει” αντάλλαγμα, ικανοποίηση (Δον Ζουάν).
Ο όρος «ερμαφροδιτισμός» επινοήθηκε από τον γενετιστή Goldschmidt το 1917. Η πρόοδος της ιατρικής κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα επέτρεψε χειρουργικές και ορμονικές παρεμβάσεις ώστε να αλλάξει η ανατομία των διαφυλικών ανθρώπων.
Η δραστηριότητα ενός τέτοιου ατόμου στερείται ισορροπίας. Η διπλή φύση του ψυχισμού του (ερμαφροδιτισμός) βρίσκεται βαθιά ριζωμένη μέσα του λόγω των ανδρικών και των γυναικείων χαρακτηριστικών που παρουσιάζονται. Σε αυτό το σημείο κρίνεται απαραίτητη η επέμβαση της συγκριτικής ατομικής ψυχολογίας ώστε να αναλύσει το φαινόμενο. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εξασφαλιστεί στη διάνοια, η κυριαρχία πάνω σε αυτές τις αποκλίνουσες παρορμήσεις, που μέχρι πρότινος δεν είχαν κατανοηθεί επαρκώς.
Από πολύ νωρίς επιβάλλεται στη διάνοια του παιδιού η εκτίμηση εκείνων των αξιών που εδράζονται στη ψυχή του λαού. Προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης επιβάλλοντας παράλληλα στο άτομο τον διαχωρισμό των μορφών της κοινωνικής ζωής, σε δύο όψεις, την αρσενική και τη θηλυκή. Έτσι, λοιπόν εμφανίζονται στο παιδί σαν αρσενικά γνωρίσματα, η δύναμη, η δραστηριότητα, η επιβολή, ενώ τα αντίθετά τους θεωρούνται θηλυκά. Σύμφωνα με αυτά , το παιδί γεννιέται, μεγαλώνει και δρα πάνω στη βάση μιας σφαλερής αξιολόγησης που τροφοδοτείται από την κοινωνική μας ζωή. Ο ψυχικός ερμαφροδιτισμός στηρίζεται διαλεκτικά στον εσωτερικό μας επαμφοτερισμό. Αναπτύσσει έναν δυναμισμό που με τη σειρά του ενισχύει την αρρενωπή διαμαρτυρία και έχει ως απώτερο σκοπό την αναζήτηση λύσεων .
Η δυσκολία να επιβληθεί σε αυτόν τον ψυχικό διχασμό μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Μονάχα χάρη στο τέχνασμα του νευρωτικού συμπτώματος που συμβάλλει καθοριστικά είναι εφικτό να υπάρξει ψυχική ισορροπία. Η ενέργεια και οι προσπάθειες που καταβάλλει ο ασθενής συχνά αποτυγχάνουν. Παρόλα αυτά η συγκριτική ατομική ψυχολογία μπορεί να φωτίσει τις διεργασίες που πραγματοποιούνται στο ασυνείδητο και να διορθώσει τις σφαλερές αναπτύξεις. Αρκετές από τις έννοιες που αναφέρθηκαν παραπάνω έχουν διατυπωθεί και με τον όρο : σύμπλεγμα του ευνουχισμού.
Βιβλιογραφία:
https://el.sainte-anastasie.org/articles/
http://www.ygeiaonline.gr/
Συγκριτική ατομική ψυχολογία Adler Alfred
