Ήρθε αυτή η μέρα και φέτος. Ανοίγω τις κούτες, βγάζω τα στολίδια, το δέντρο και τα εκατομμύρια λαμπάκια που στολίζουν κάθε χρόνο το σπίτι μου. Έχω βάλει χριστουγεννιάτικα τραγούδια και έχω καλέσει φίλους στο σπίτι να στολίσουμε μαζί. Όπως κάθε χρόνο.
Τους κοιτάω για λίγο. Γελάνε, πειράζονται και τραγουδάνε. “Περίεργο” σκέφτομαι. Όλοι, αν τους ρωτήσεις, είχαν μια δύσκολη μέρα στη δουλειά. Φορτισμένη και έντονη. Όλοι, αν τους ρωτήσεις, είναι φορτωμένοι με άγχος και υποχρεώσεις, που δεν ξέρουν αν θα καταφέρουν να φέρουν εις πέρας. Κι όμως, αυτή τη στιγμή, αν τους δεις, δε θα το καταλάβεις.
Αναρωτιέμαι, τι κάνει τους ανθρώπους τόσο χαρούμενους τα Χριστούγεννα. Αναρωτιέμαι, αν αυτή η “μαγεία” των Χριστουγέννων είναι ικανή να μας κάνει για κάποιες μέρες, κάπως περίεργα χαρούμενους. Χωρίς αφορμή.
Αναρωτιέμαι, τι αλλάζει τα Χριστούγεννα και τι συναισθήματα μας προκαλούν.
Όσο το σκέφτομαι, καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Τα Χριστούγεννα λειτουργούν για εμάς τους ανθρώπους, σαν διάλειμμα και μια ευκαιρία να φέρουμε σε ισορροπία την -κατά τα άλλα- χαοτική καθημερινότητά μας. Είναι οι 15 μέρες, που κάπως μόνη της καλύπτεται η βαθιά ανάγκη μας για ισορροπία, η ανάγκη μας για ιεροτελεστίες και τελετουργικά στη ζωή μας.
Τα τραπέζια με τους φίλους και την οικογένεια μας, η επαφή με ανθρώπους που χάνεται τις υπόλοιπες μέρες. Τα τραγούδια, η διαδικασία του στολισμού, τα θετικά -γεμάτα καλοσύνη- σχόλια και πιο βαθιά, ένα πρόγραμμα “υποχρεώσεων”, που ενώ δεν το έχουμε προσπαθήσει, τοποθετείτε μόνο του τέλεια. Ξέρουμε τι “πρέπει” να κάνουμε, πώς και πότε. Η διαδικασία, αν το σκεφτείς και ανατρέξεις σε όλα τα Χριστούγεννα της ζωής σου, είναι πάνω κάτω η ίδια. Γνωρίζεις πώς θα γιορτάσεις και πού. Γνωρίζεις ποιους θα δεις, τι θα πεις, ακόμα και το τι θα φας. Έχουν όλα μια συμμετρία που μας κρατάει σε μια ηρεμία, χωρίς άγχος.
Και από την άλλη μεριά, είναι η τέλεια εποχή για να “αδειάσουμε”. Το τέλος του έτους και η αρχή του επόμενου, μας γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα για μια καλύτερη χρονιά. Αξιολογούμε τη ζωή μας, τις πράξεις μας, τα συναισθήματα μας. Παίρνουμε λίγο χρόνο να παρατηρήσουμε τη ζωή μας απ’ έξω -σαν άγνωστοι- και να δώσουμε “συγχαρητήρια” στον εαυτό μας για αυτά που καταφέραμε, και ένα γλυκό “δεν πειράζει, προσπάθησες όσο μπορούσες” για εκείνα που δεν καταφέραμε. Ξεχωρίζουμε όσα είχαν πραγματική σημασία και αφήνουμε στην άκρη -με δυσκολία- όσα ξέρουμε, αλλά μας είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε, πως δεν είχαν και τόση σημασία τελικά.
Τα Χριστούγεννα είναι η τέλεια εποχή για να μηδενίσουμε, και να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Αν με ρωτήσεις, λοιπόν, τα Χριστούγεννα κάνουν τους ανθρώπους αισθητά πιο ήρεμους. Ξέρουν πως ο χρόνος θα κλείσει με μια γλυκύτητα που τους λείπει. Ξέρουν πως είναι έτοιμοι να αφήσουν πίσω τους ότι τους δυσκόλεψε και να περάσουν στην επόμενη χρονιά με όσα αξίζουν να μείνουν. Κι αν για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά, κι αν αλλάζουν οι προτεραιότητες και τα “θέλω”, το συναίσθημα είναι ίδιο για όλους. Τα Χριστούγεννα υπάρχει μια ισορροπημένη, χωρίς άγχος, ευτυχία.
