Η συνταξιοδότηση μοιάζει για πολλούς με «θάνατο», με διακοπή της πορείας τους. Ως γεγονός, συνδέεται συχνά και με την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης, ιδιαίτερα σε άτομα που ρέπουν προς αυτήν. Κάτι τέτοιο μπορεί να δικαιολογηθεί λόγω κληρονομικότητας, παλαιότερου ιστορικού, μειωμένης αυτοεκτίμησης και πολλών άλλων. Ας μην ξεχνάμε πως η εργασία διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό της ταυτότητας του καθενός και της ψυχολογικής του ευεξίας. Πολλοί είναι εκείνοι που προσδιορίζουν τον εαυτό τους μέσα από τη δουλειά τους.
Η συνταξιοδότηση δεν είναι αναγκαστικά κάτι κακό ούτε όμως και κάτι εύκολο. Είναι μια μεγάλη μεταβολή στη ζωή του ανθρώπου, η οποία απαιτεί μια μεγάλη ικανότητα προσαρμογής.
Στην εργασία μας, έχοντας αποκτήσει έναν συγκεκριμένο ρόλο, αισθανόμαστε χρήσιμοι και παραγωγικοί. Η δουλειά αδιαμφισβήτητα προσφέρει τα συστατικά που ενισχύουν την ευτυχία. Οι κοινωνικές διασυνδέσεις, η σταθερή ρουτίνα, το κίνητρο για διαρκή βελτίωση αποτελούν μερικά από αυτά. Καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της ζωής μας. Για αυτό και άλλωστε συνιστά ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας. Μετά όμως τη συνταξιοδότηση τι συμβαίνει;
Όσο πιο ευχαριστημένοι ήμασταν από το εργασιακό μας περιβάλλον, τόσο δυσκολότερο είναι να αποδεχτούμε την ”απώλεια” από αυτήν την ωραία μας συνήθεια. Ως εκ τούτου, αρκετοί αισθάνονται σαν να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Μην έχοντας κάτι να κρατήσει το ενδιαφέρον τους, πολλοί νιώθουν αποδυναμωμένοι και ανίκανοι. Η άρνησή τους μπορεί να φτάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε τελικά να δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις. Η εμπειρία μπορεί να γίνει ακόμη πιο επίπονη όταν κάποιος ήταν αποδοτικός και έχαιρε εκτίμησης στον επαγγελματικό τομέα. Ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκείνων που αφοσιώθηκαν ολοκληρωτικά στην εργασία τους παραμελώντας τις προσωπικές τους σχέσεις.
Η συνταξιοδότηση μπορεί να τους εναποθέσει ενοχές, επειδή νομίζουν πως δεν έχουν πετύχει όλα όσα θα ήθελαν ή ανάλωσαν πολύ χρόνο δουλεύοντας. Την ίδια στιγμή, η μοναξιά και ο φόβος κυριαρχούν στον ψυχισμό των συνταξιούχων. Η έλλειψη ανθρώπινης αλληλεπίδρασης και προκλήσεων, που διατηρούσαν το άτομο σε εγρήγορση, πιθανώς να προοικονομούν προβλήματα σε διανοητικό και σωματικό επίπεδο.
Ένας επιπλέον παράγοντας είναι η αλλαγή των συνθηκών στο σπίτι μετά τη συνταξιοδότηση, ειδικά στα ζευγάρια. Όταν ένας από τους δύο ή και οι δύο συνήθιζαν να λείπουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας και τώρα περνούν πολύ χρόνο μαζί μέσα στο σπίτι, ενδέχεται να ανακύψουν ζητήματα. Μια τέτοια αλλαγή μπορεί να κάνει το ζευγάρι να νιώθει σαν να μη γνωρίζεται ή να συνειδητοποιήσει ότι οι προσωπικότητες και τα hobbies του είναι τελείως διαφορετικά, έως ότου επανέλθει η ισορροπία με τις επικρατούσες συνθήκες .
Η συνταξιοδότηση είναι ένας ισχυρός ψυχοπιεστικός παράγοντας στη ζωή ενός ανθρώπου. Αποτελεί μία ισχυρή απώλεια, με πρακτικές και συμβολικές διαστάσεις.
Η σύνταξη αποτελεί μια υπενθύμιση ότι ο χρόνος περνά. Λογικά θα ξυπνήσει φοβίες για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα ή άγχος και κατάθλιψη για τα οικονομικά. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε πάντα είναι πως κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν, η συνταξιοδότηση δεν είναι παρά μία νέα αρχή με νέες ευκαιρίες και εμπειρίες. Για αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να εντοπίσει το άτομο όλες τις ασχολίες που το γεμίζουν συναισθηματικά και ταυτοχρόνως το ξεκουράζουν σωματικά. Κάνοντας πράγματα που κρατούν ενεργό το μυαλό και το σώμα, το άτομο παραμένει δραστήριο και γεμάτο όρεξη. Ακόμη, η ενίσχυση των διαπροσωπικών σχέσεων και της φιλίας είναι εξαιρετικές ευκαιρίες για να αξιοποιηθεί δημιουργικά ο ελεύθερος χρόνος. Τέλος, οργανώνοντας την καθημερινότητα και θέτοντας νέους στόχους, το άτομο βάζει πρόγραμμα ώστε να μην αισθάνεται αποκομμένο μέλος της κοινωνίας αλλά ενεργό κομμάτι αυτής.
Πηγές:
https://www.tanea.gr/
https://www.ourwallet.gr/
