Δεν είναι λίγες οι φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον χρόνο στην καθημερινότητά μας. Είναι σαν να μην μας φτάνει. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως εάν η ημέρα είχε παραπάνω από 24 ώρες ίσως και να προλάβαιναν να ολοκληρώσουν όλες τους τις εργασίες. Βρισκόμαστε στην δουλεία μας, πηγαίνουμε για ψώνια, συναντάμε σε ένα καφέ φίλους που έχουμε να δούμε πολύ καιρό, περιμένουμε στη στάση του λεωφορείου και κοιτάζουμε επίμονα το ρολόι μας. Νομίζουμε πως αν εστιάσουμε το βλέμμα μας εκεί μπορεί να ”παγώσουμε” το χρόνο. Σαν να προσπαθούμε να καθυστερήσουμε το λεπτοδείκτη. Τι μας συμβαίνει και συνεχώς βιαζόμαστε ;
Time urgency ή επείγουσα ανάγκη εύρεσης χρόνου:
Η αίσθηση ότι δεν έχουμε αρκετό χρόνο περιγράφεται από τους ειδικούς με τον όρο «επείγουσα ανάγκη για χρόνο» (“time urgency”). Όπως αναφέρουν το «time urgency» περιλαμβάνει «μια συντριπτική και συνεχή αίσθηση επείγοντος, εξαιτίας της οποίας το άτομο αισθάνεται χρονικά πιεσμένο ή περιορισμένο. Έτσι τείνει να εκτελεί κάθε εργασία πιο γρήγορα, με την οποιαδήποτε καθυστέρηση να προκαλεί απογοήτευση».
Το time urgency έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία μας :
Τα άτομα που είναι υπερβολικά προσανατολισμένα στο χρόνο φαίνεται πως εμφανίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιαγγειακών και άλλων προβλημάτων υγείας από ό,τι οι υπόλοιποι. Άτομα που αισθάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα time urgency έχουν διπλάσιες πιθανότητες να παρουσιάσουν υψηλή αρτηριακή πίεση -ακόμη και εκείνοι στα 30 τους, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Northwestern.Είναι ευκόλως εννοούμενο πως η επείγουσα ανάγκη για χρόνο δεν ευνοεί την αντιμετώπιση του άγχους. Αντιθέτως, ευνοεί την γιγάντωση του. Το σώμα μας βιώνει υψηλά επίπεδα άγχους που συχνά σωματοποιούνται. Εκτός όμως από το προφανή το time urgency είναι υπεύθυνο και για αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και σκέψεις.
Το time urgency & ο επαγγελματικός στίβος :
Συχνά στον επαγγελματικό τομέα ερχόμαστε αντιμέτωποι με χρονοδιαγράμματα, προθεσμίες και deadlines. Αισθανόμαστε πίεση ώστε να είμαστε αποδοτικοί και να φέρουμε εις πέρας με επιτυχία όσα μας έχουν ανατεθεί. Εδώ ακριβώς είναι και το σημείο που χρειαζόμαστε λίγο ακόμη χρόνο για να ολοκληρώσουμε με καλύτερο τρόπο τα σχέδια μας. Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι πως το άτομο που βιώνει έντονα το time urgency θέτει στον εαυτό του αυστηρά χρονικά όρια. Σπεύδει να δώσει ακριβείς ημερομηνίες χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο. Ως εκ τούτου, καταλήγει να κάνει πολλές δραστηριότητες την ίδια χρονική περίοδο υπό μεγάλη πίεση που συχνά έχει επιδιώξει.
Η εν λόγω πρακτική στερεί από το ίδιο το άτομο την χαρά της δημιουργίας. Η παραγωγική διαδικασία δεν είναι πλέον ευχάριστη και δημιουργική απλώς διεκπεραιωτική. Με τον καιρό, το άτομο δεν απολαμβάνει τις δραστηριότητές του. Αισθάνεται σαν μια μηχανή που σε ορισμένα χρόνο παραδίδει τα tasks που τις έχουν αναθέσει. Αποξενώνεται από τη εργασία του και μηχανοποιεί πλήρως τις κινήσεις του.
Multi-tasking & time urgency: ένας αναποτελεσματικός συνδυασμός
Οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε πολλές δραστηριότητες ταυτόχρονα. Είμαστε δεμένοι με το ρολόι και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τα προλάβουμε όλα. Όμως, κάνοντας τα πράγματα πολύ γρήγορα ή κάνοντας πάρα πολλά ταυτόχρονα, μειώνουμε σημαντικά την αποτελεσματικότητά μας. Ερευνητές στο Missouri Western State University διαπίστωσαν ότι το time urgency προκαλεί περισσότερα λάθη. Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που τα άτομα αποπροσανατολίζονται, ξεχνώντας τις εργασίες που πρέπει να κάνουν. Άλλα ευρήματα, από τον Siegfried Streufert,καθηγητή επιστημονικών συμπεριφορών στο Κολέγιο Ιατρικής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Pennsylvania, έδειξε ότι η σύνθετη λήψη αποφάσεων και ο σχεδιασμός «διαλύθηκαν» σε υψηλά επίπεδα βιασύνης. Το άγχος που προκαλείται από την επείγουσα ανάγκη του χρόνου περιορίζει τον εγκέφαλό μας. Συνακόλουθα, το άγχος μειώνει την αντιληπτή κρίση και δεν μας επιτρέπει να εστιάσουμε σε σημαντικά δεδομένα.
“Παραβλέπετε αυτό που πραγματικά προσπαθείτε να πετύχετε”, λέει ο Robert Trumble, καθηγητής διαχείρισης και διευθυντής του Κέντρου Εργατικών Σπουδών της Βιρτζίνια στο Πανεπιστήμιο της Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια. “Υπάρχει μια βιασύνη στην κρίση, στην οποία το επείγον έχει προτεραιότητα έναντι του σημαντικού.
Πώς μπορούμε να μην είμαστε τόσο βιαστικοί;
Το να πιέζεις τον εαυτό σου να πληροί πάντα την προθεσμία, να είσαι πάντα on time, ακόμη και αν δεν απαιτείται προκαλεί τεράστιο άγχος στο μυαλό και το σώμα. Οι άνθρωποι που δρουν με γνώμονα το χρόνο συχνά φοβούνται να απορριφθούν ή να μην γίνουν αποδεκτοί για το ποιοι είναι. Όπως και με την τελειομανία, η αποδέσμευση είναι το κλειδί για την επιτυχία σας. Εάν δεν μπορείτε να τηρήσετε την προθεσμία, αφήστε το και κάντε το καλύτερο δυνατό . Η βασική αρχή του time urgency είναι η ανάγκη ελέγχου του χρόνου. Κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται και ο χρόνος εν τέλει ελέγχει τις δράσεις μας. Η βιασύνη είναι, στην πραγματικότητα, μια αλλοιωμένη κατάσταση. Κάνουμε πράγματα στο βιαστικό μυαλό μας που υπό άλλες συνθήκες δεν θα σκεφτόμασταν.
Οι άνθρωποι με γνώμονα το χρόνο ζουν στο μέλλον και όχι στο παρόν. Σπάνια παρατηρούν τα τριαντάφυλλα στο δρόμο της ζωής, αφού τα μάτια τους είναι πάντα στο στόχο. Κατά συνέπεια, βρίσκονται σε μια μόνιμη αγχώδη κατάσταση. Δεν είναι ακατόρθωτο να προσανατολίζεστε σε στόχους και να έχετε την κατάλληλη αίσθηση του χρόνου. Η ισορροπία όμως είναι η χρυσή τομή.
Πηγές:
- The Speed Trap of Time Urgency από τον Joe Robinson, Entrepreneur ανακτήθηκε από τον ιστότοπο https://www.worktolive.info (Τελευταία πρόσβαση: 1/11/2020 στις 13:06)
- Hurry up! The role of supervisors’ time urgency and self‐perceived status for autocratic leadership and subordinates’ well‐being από Roman Briker Frank Walter Michael S. Cole ανακτήθηκε από τον ιστότοπο https://onlinelibrary.wiley.com (Τελευταία πρόσβαση: 1/11/2020 στις 13:07)
- Always In a Rush? Maybe It’s Time Urgency By Michael Ashworth, Ph.D. ανακτήθηκε από τον ιστότοπο https://psychcentral.com (Τελευταία πρόσβαση: 1/11/2020 στις 13:08)
