Οι ιοί και το γενετικό τους προφίλ (Μέρος Β’)

Όπως αναφέρθηκε και στο προηγούμενο άρθρο μέσα στο ιόσωμα βρίσκονται τα ένζυμα που είναι υπεύθυνα για τη διαδικασία της μόλυνσης αλλά και της αντιγραφής.

Όσον αφορά τα ιοσώματα, αυτά παραμένουν μεταβολικώς αδρανή όταν βρίσκονται έξω από το ξενιστικό κύτταρο. Στα ιοσώματα μερικών ιών όμως περιέχονται ένζυμα που είναι απαραίτητα για τη διαδικασία της μόλυνσης. Ορισμένα από αυτά τα ένζυμα απαιτούνται σε πολύ πρώιμες φάσεις της μόλυνσης. Για παράδειγμα, τα ιοσώματα ορισμένων ιών που μολύνουν βακτήρια περιέχουν το ένζυμο λυσοζύμη. Τα ιοσώματα με τη βοήθεια της λυσοζύμης ανοίγουν  μια μικρή οπή στο βακτηριακό τοίχωμα, μέσα από την οποία ενύεται στο βακτήριο το νουκλεϊκό οξύ. Σε μεταγενέστερες φάσεις της μόλυνσης παράγονται μεγάλες ποσότητες λυσοζύμης, προκαλώντας τη λύση του ξενιστικού κυττάρου και την απελευθέρωση των ιοσωμάτων.

Για τη διαδικασία της αντιγραφής μερικοί ιοί περιέχουν δικές τους πολυμεράσες νουκλεϊκών οξέων για να μεταγράψουν το νουκλεϊκό τους οξύ σε mRNA. Χωρίς να χρησιμοποιούν όμως τα ένζυμα του ξενιστικού κυττάρου. Για παράδειγμα, οι ρετροϊοί είναι RNA-ιοί που πολλαπλασιάζονται στο εσωτερικό του ξενιστή υπό μορφή ενδιάμεσων μορίων DNA. Αυτοί οι ιοί περιέχουν ένα ειδικό ένζυμο, την αντίστροφη μεταγραφάση. Μια πολυμεράση του DNA εξαρτώμενη από RNA, η οποία μεταγράφει την πληροφορία του εισαχθέντος RNA σε ένα ενδιάμεσο μόριο DNA. Άλλοι ιοί περιέχουν ένζυμα που βοηθούν στην απελευθέρωση του ιού από το ξενιστικό κύτταρο στο οποίο παρήχθησαν. Σε αυτήν την ομάδα ενζύμων ανήκουν και οι νευραμινιδάσες, οι οποίες διασπούν τους γλυκοζιτικούς δεσμούς των γλυκοπρωτεϊνών και των γλυκολιπιδίων στον συνδετικό ιστό των ζωικών κυττάρων, υποβοηθώντας έτσι στην απελευθέρωση του ιού.

Μετά την αντιγραφή του ιού το κύριο ζητούμενο είναι ο πολλαπλασιασμός του.

Ο ιός θα πρέπει να ωθήσει το ζωντανό κύτταρο του ξενιστή στη σύνθεση όλων των απαραίτητων συστατικών για την παραγωγή πρόσθετων ιοσωμάτων. Αυτά τα συστατικά πρέπει κατόπιν να συγκροτηθούν σωστά. Έτσι ώστε όταν τα νέα ιοσώματα απελευθερωθούν από το κύτταρο να είναι σε θέση να μολύνουν άλλα κύτταρα. Ενδεικτικά στους βακτηριοφάγους η διαδικασία πολλαπλασιασμού χωρίζεται σε 5 στάδια.

1. Προσκόλληση του ιοσώματος σε ένα δεκτικό κύτταρο ξενιστή.
2. Διείσδυση του ιοσώματος ή του νουκλεϊκού του οξέος στο εσωτερικό του κυττάρου.
3. Σύνθεση νουκλεϊκού οξέος και πρωτεϊνών. Στην αρχική φάση της μόλυνσης ο ιός επαναπροσανατολίζει τον μεταβολισμό του κυττάρου, ώστε αυτό να συνθέτει το νέο νουκλεϊκό οξύ και τις πρωτεΐνες του ιού. Στα τελευταία στάδια της μόλυνσης συντίθενται οι δομικές πρωτεΐνες που συνιστούν τις υπομονάδες του ιικού περιβλήματος.
4. Συγκρότηση των δομικών υπομονάδων και ‘’συσκευασία’’ του νουκλεϊκού οξέος στα νέα ιοσώματα.
5. Απελευθέρωση ώριμων ιοσωμάτων από το κύτταρο.

   

    

   Πηγή

   Advertising

   
   
   Advertisements

   

   https://courses.lumenlearning.com/microbiology/chapter/the-viral-life-cycle/