Τα συμβατικά εμβόλια
Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ιατρικής μέχρι σήμερα είναι τα εμβόλια. Τα εμβόλια αποτελούν τον σημαντικότερο και ίσως και μοναδικό τρόπο ανοσοποίησης των οργανισμών. Τα εμβόλια από την στιγμή που έγιναν για πρώτη φορά μέχρι και σήμερα έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ. Η εξέλιξή των εμβολίων έχει να κάνει με την ποιότητα, την ασφάλεια και την ειδικότητά τους. Τα παραδοσιακά εμβόλια χρησιμοποιούν κυρίως κεκαθαρμένα συστατικά ενός μολυσματικού οργανισμού. Ο οργανισμός αυτός μπορεί να είναι ιός, βακτήριο κλπ. Στα εμβόλια χρησιμοποιούνται και νεκροί ή εξασθενημένοι μικροοργανισμοί. Τέτοιου είδους εμβόλια έχουν καταφέρει να παράσχουν προστασία απέναντι σε ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα, η ευλογιά, ο κοκκύτης, ο τυφοειδής πυρετός και η διφθερίτιδα.
Η βάση των εμβολίων DNA
Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλές άλλες ασθένειες που προκαλούνται από πιο πολύπλοκους οργανισμούς, όπως ο ιός HIV και το βακτήριο της ελονοσίας. Είναι απαραίτητο λοιπόν να κατασκευαστούν καινούρια εμβόλια, τα οποία θα μπορούν να ανοσοποιούν το κοινό απέναντι σε αυτά τα παθογόνα. Γενικά βρισκόμαστε σε πολύ αρχικό επίπεδο ακόμα όσον αφορά την έρευνα σε αυτόν τον τομέα. Παρόλα αυτά οι έρευνες προσανατολίζονται σε συγκεκριμένους άξονες. H πιο πρόσφατη προσέγγιση στην ανοσοποίηση έχει να κάνει με την χρησιμοποίηση DNA. DNA που προέρχεται από το μολυσματικό παθογόνο. Πιο συγκεκριμένα, αυτό το DNA είναι ένα βακτηριακό πλασμίδιο που έχει υποστεί γενετική τροποποίηση. Ως βακτηριακό πλασμίδιο ονομάζουμε ένα μικρό τμήμα DNA το οποίο είναι κυκλικό. Η γενετική τροποποίηση θα εισάγει στο πλασμίδιο το γονίδιο μιας αντιγονικής πρωτεΐνης του παθογόνου.
Ο μηχανισμός των εμβολίων DNA
Το DNA από το εμβόλιο θα εισάγεται στον οργανισμό, θα “μολύνει” συγκεκριμένους κυτταρικούς τύπους και θα μπορεί να πολλαπλασιάζεται χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς των κυττάρων. Ουσιαστικά το μόριο αυτό θα συμπεριφέρεται ως ιός. Μόνο που αυτό δεν είναι μολυσματικό λόγω της πολύ περιορισμένης γενετικής πληροφορίας που φέρουν. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί το ίδιο το κύτταρο να παράγει την αντιγονική πρωτεΐνη, και οι αμυντικοί μηχανισμοί του οργανισμού να εξειδικεύονται πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά σε αυτήν. Η ανοσολογική απόκριση όμως που προκαλείται με αυτήν την διαδικασία δεν είναι αρκετά ξεκάθαρη ακόμα, παρόλο που υπάρχουν πολλές θετικές ενδείξεις. Η μέθοδος των εμβολίων DNA μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλές ιογενείς λοιμώξεις όπως είναι κατά κύριο λόγο το AIDS.
Η σημασία των εμβολίων DNA στην πρόληψη του AIDS
Το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας – AIDS προκαλείται από τον ιό HIV. Ο ιός αυτός σε αντίθεση με πολλούς άλλους μπορεί να μεταλλάσσεται πολύ γρήγορα και να δίνει νέα στελέχη τα οποία προκαλούν την ίδια πάθηση με το αρχικό, είναι όμως πολύ πιο ανθεκτικά στα φάρμακα. Η μεγάλη ποικιλομορφία του HIV είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει ακόμα εμβόλιο. Η χρήση επομένως του γενετικού υλικού του ιού μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματική. Γιατί; Αυτό επειδή το γενετικό υλικό είναι αυτό που υφίσταται μεταλλάξεις και δίνει τα διαφορετικά αντιγόνα.
Επειδή τελευταία έχει δημιουργηθεί μια τάση-μόδα, το αντιεμβολιαστικό “κίνημα”, παρόλο που δεν θα ήθελα να αποπροσανατολίσω την θεματική του άρθρου μου, σας παραπέμπω στο παρακάτω.
Αντιεμβολιαστικό κίνημα: Γιατί είναι άκρως επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία
