Το 2017 ήταν αδιαμφισβήτητα μια πολύ καλή χρονιά για την μικρή οθόνη με καινούργιες σειρές να εμφανίζονται καθημερινά και το Netflix να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Το “Tabula Rasa” αποτελεί μια βέλγικη σειρά που ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε μέσα σε 9 επεισόδια, υπάρχουν φήμες για ύπαρξη δεύτερου κύκλου, αν και δεν χρειάζεται κατά την άποψή μου. Η σειρά απέκτησε παγκόσμια αναγνώριση μέσα από το Netflix που προβλήθηκε τον Μάρτιο του 2018.
Μια γυναίκα που έχει πρόσφατα χάσει την μνήμη της, η Annemie, βρίσκεται σε θέση κλειδί στην εξαφάνιση του Thomas De Geest. Τον τελευταίο καιρό η Annemie μένει σε μια ψυχιατρική κλινική καθώς εξαιτίας της κατάστασής της θεωρείται επικίνδυνη για τον εαυτό της και τους άλλους. Εκεί αρχίζει να την επισκέπτεται ο επιθεωρητής Jacques που προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρει την λύση αυτής της εξαφάνισης και την πιέζει για να αποκτήσει πληροφορίες, η ψυχιατρός της δόκτωρ Mommaerts, ο σύζυγος, η μητέρα και αρκετοί συγκενείς της. Ακόμη, ξεκινάει μια καινούργια φιλία με έναν ψυχικά διαταραγμένο άνδρα που βρίσκεται στην κλινική καθώς είναι πυρομανής.
Η ιστορία χωρίζεται σε δυο μέρη, τα γεγονότα του παρελθόντος που ξεκινάν τρεις μήνες πριν την εξαφάνιση του Thomas και το τώρα με την Annemie να επεξεργάζεται τις σκέψεις, τις αναμνήσεις και τους γύρω της.
Πρέπει να την δεις γιατί:
- Τα πρώτα επεισόδια της σειράς κινούνται με αρκετά αργούς ρυθμούς καταφέρνουν όμως να μεταδώσουν την ψυχολογία της πρωταγωνίστριας, το αίσθημα της πίεσης και το αρνητικό κλίμα που επικρατεί.
- Είναι πολύ προσεγμένη σκηνογραφικά, κάθε σημείο του σπιτιού μοιάζει ρεαλιστικό. Από τις ζωγραφιές και τα ρούχα, μέχρι το ψυχιατρείο και του εξωτερικούς χώρους, όλα είναι άρτια.
- Οι ανατροπές. Κανείς δεν μπορεί να ορίσει πραγματικά την αλήθεια στην συγκεκριμένη σειρά. Η Annemie είναι μια μπερδεμένη γυναίκα, η μνήμη της την έχει εγκαταλείψει και οποιαδήποτε πληροφορία μεταδίδει μπορεί να είναι απλά ένα ψέμα. Αυτή η συνθήκη βοηθάει τους σεναριογράφους να στήσουν τις ανατροπές τους με ιδιαίτερη ευκολία, βάζοντας τον θεατή να αναρωτιέται ακόμη και για το προφανές.
- Η Veerle Baetens ερμηνεύει έναν από τους δυσκολότερους ρόλους με απόλυτη φυσικότητα και καταφέρνει να κάνει τον θεατή να νιώσει κομμάτι αυτής της πολύπλοκης ιστορίας.
- Τα εφέ που χρησιμοποιούνται δεν έχουν τόσο το στοιχείο του εντυπωσιασμού, έχουν όμορφη διακριτική αισθητική και συμβάλλουν ουσιαστικά στην πλοκή.
- Υπάρχει ο “καλός” και ο “κακός” χαρακτήρας, όμως τα πάντα φαίνονται ρευστά, με τον ρόλο που “παίζει” ο καθένας να μην γίνεται αντιληπτός μέχρι το τέλος της σειράς ( όπως και στην ζωή άλλωστε).
Αν λοιπόν ψάχνεις για ένα καλό ψυχολογικό θρίλερ το “Tabula Rasa” αποτελεί την καλύτερη επιλογή, θα σε διχάσει ως προς τις επιλογές της πρωταγωνίστριας, θα σε εντυπωσιάσει με τις συνεχείς ανατροπές και την καθαρή απόδοση των έντονων συναισθημάτων και θα σου δείξει έναν διαφορετικό δρόμο για κάθε γεγονός. Σίγουρα δεν είναι μια σειρά για εύκολη και ευχάριστη θέαση, θέλει αντοχή, αφού σκηνοθετικά μεταδίδεται έντονα η κατάθλιψη του κεντρικού χαρακτήρα και η πίεση όλων όσων βρίσκονται γύρω της, ακόμη θεωρείται αργή σε σχέση με τις νεότερες σειρές παρά τις ανατροπές που την χαρακτηρίζουν. Όμως αξίζει κάθε λεπτό.
