“Πέερ Γκυντ” του Ίψεν στο Εθνικό Θέατρο

 

“Να σου είναι αρκετός ο εαυτός σου
Για όλους τους άλλους να ‘σαι πάντοτε κλειστός
Τίποτε άλλο δεν έχεις στο μυαλό σου
Αυτό θα είναι ο μόνος σου σκοπός.”

 Όρκος του Πέερ στα ξωτικά

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει το αριστούργημα του Χένρικ Ιψεν “Πέερ Γκυντ”, στην Κεντρική Σκηνή, σε νέα μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα και σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη. Ο τελευταίος έχει αναλάβει τον ομώνυμο ρόλο και μαζί με ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών στήνουν μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία.

Advertisements

Ο Πέερ Γκυντ, το δραματικό ποίημα του  Ίψεν, γραμμένο το 1867 κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ιταλία, είναι εμπνευσμένο και διαποτισμένο από τα λαϊκά Νορβηγικά παραμύθια (ο ίδιος ο Πέερ Γκυντ άλλωστε είναι κι ήρωας λαϊκού παραμυθιού).

Ο Πέερ Γκυντ παλεύει με το όνειρο και τον πειρασμό επιμένοντας με το πείσμα μικρού παιδιού να ζήσει τη ζωή του «ως αυτοκράτωρ του εαυτού του» μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι σε όλη του τη ζωή υποκρινόταν ότι είναι κάποιος άλλος. Μετά από την οδυνηρή συνειδητοποίηση της ματαιότητας της περιπλάνησης του, βρίσκει την αναγνώριση στην αγκαλιά της ιδανικής συντρόφου, της γυναίκας που τον αγάπησε για αυτό που ήταν και που τον περίμενε ως το τέλος.

Ο ίδιος ο Ίψεν προόριζε το δραματικό αυτό ποίημα για ανάγνωση και όχι για σκηνική παρουσίαση όμως τελικά ενέδωσε στις πιέσεις να το προσαρμόσει για το θέατρο (δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του) και το έργο αναγνωρίστηκε ως αριστούργημα της σκανδιναβικής λογοτεχνίας.

Το Εθνικό Θέατρο παρουσίασε τον Πέερ Γκυντ το 1935 (σκηνοθεσία Δημήτρης Ροντήρης και  Αλέξης Μινωτής στον ομώνυμο ρόλο) και το 2002 (σκηνοθεσία Βασίλης Νικολαϊδης και  Λάζαρος Γεωργακόπουλος στον ομώνυμο ρόλο).

Περισσότερα για το έργο…

«Μπορεί να σας ενδιαφέρει να γνωρίζετε ότι ο Πέερ Γκυντ ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Έζησε στο Γκούντμπραντσνταλεν, κατά πάσα πιθανότητα στο τέλος του προηγούμενου ή στις αρχές αυτού του αιώνα», έγραφε ο Ίψεν στον εκδότη του το 1867.

Αν ο Πέερ Γκυντ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, τότε ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος. Ψεύτης ή ονειροπόλος. Προκάλεσε τη ζωή ή τη φοβήθηκε πολύ. Επεδίωξε το ακατόρθωτο ή απέφυγε το κάθε τι. Αψήφησε την πραγματικότητα ή προσπάθησε να της ξεφύγει. Κυνήγησε την τύχη ή κυριεύτηκε από πόθους χιμαιρικούς. Ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου ή περιπλανήθηκε σε τόπους νοερούς. Αναζήτησε τον εαυτό του ή δραπέτευσε από αυτόν. Υπήρξε «αρκετός στον εαυτό του», ώστε να τον ξεχωρίσει η Ιστορία, ή παρέμεινε ένα απλό και ταπεινό της «κουμπί», όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.

Το  δραματικό έργο του Ίψεν, το οποίο εμπνεύστηκε από νορβηγικά παραμύθια και θρύλους, είναι ένα έργο ρομαντικό αλλά απόλυτα σύγχρονο, για την αδιέξοδη Οδύσσεια του δυτικού ανθρώπου, για τα όνειρα και την πορεία προς την πραγματοποίησή τους. Ή μήπως την απομυθοποίησή τους;