Η Αμαλία Νινιράκη γεννήθηκε και ζει στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην δια βίου μάθηση και επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση.
Η Αμαλία Νινιράκη με τη πένα της δίνει ζωή στους ήρωές της χάρη στις μοναδικές συγγραφικές της ικανότητες. Εισχωρεί αβίαστα και φυσικά στον ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου και φέρνει τον αναγνώστη μπροστά στον καθρέφτη του.
Η Αμαλία Νινιράκη είναι μητέρα τριών παιδιών. Από το 1995 είναι ιδιοκτήτρια φροντιστηρίου μέσης εκπαίδευσης και από το 2009 δραστηριοποιείται στην εκπαίδευση ενηλίκων. Αν και ήταν από μικρή λάτρης της λογοτεχνίας,η Αμαλία Νινιράκη, άρχισε να γράφει το 2007, όταν ξεκίνησε να παρακολουθεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής με τον συγγραφέα Λευτέρη Γιαννακουδάκη. Μαθηματικά, δοξασίες, φιλία, έρωτας, θάνατος είναι τα συστατικά των ιστοριών της, με το σκηνικό στις περισσότερες από αυτές να είναι η Κρήτη των αρχών του εικοστού αιώνα. Διηγήματά της έχουν βραβευτεί σε παγκρήτιους διαγωνισμούς.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
«Μπλεγμένοι κύκλοι», μιλήστε μας για το βιβλίο σας.
Οι «Μπλεγμένοι κύκλοι» είναι η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα. Το βιβλίο αποτελείται από 14 διηγήματα που εκτείνονται χρονικά από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας και έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι όλα τους διαδραματίζονται στην Κρήτη.
Κρήτη. Ένας όμορφος τόπος. Τι εκφράζει για την Αμαλία Νινιράκη;
Η Κρήτη είναι ο τόπος που γεννήθηκα και ζω. Εδώ βρίσκονται οι ρίζες μου και σε αυτόν έλαβα τις αξίες που κουβαλώ σαν άνθρωπος. Είναι ένας τόπος αντιθέσεων, ευλογημένος λόγω κλίματος και γεωγραφικής θέσης, με ανθρώπους με έντονο το αίσθημα της φιλοξενίας και του φιλότιμου, αλλά και με τα υψηλότερα ποσοστά γυναικείας κακοποίησης, ένα ζήτημα που υπάρχει στις περισσότερες ιστορίες μου.
Πιστεύετε ότι η μοίρα είναι αυτή που καθορίζει τις ζωές μας ή οι ίδιοι επιλέγουμε τη ζωή μας;
Πιστεύω ότι η μοίρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις ζωές μας, αλλά εξίσου σημαντικό ρόλο παίζουν και οι επιλογές μας. Δεν το επέλεξε ο Αρίφ να γεννηθεί στο Πακιστάν, ούτε ο Άρης να γεννηθεί από τους γονείς που γεννήθηκε και να γίνει στην συνέχεια ρατσιστής. Σας μιλώ για τους δύο ήρωες από το διήγημα Άρης και Αρίφ. Από την άλλη όμως, η Ειρήνη επέλεξε να βρεθεί στα Χανιά και να είναι το τρίτο πρόσωπο σε μία κακοποιητική σχέση. Αναφέρομαι στην Ειρήνη από το τελευταίο διήγημα με τίτλο «Χρυσοί αριθμοί».
Πόσο καιρό κράτησε η προετοιμασία και η έρευνα που κάνατε ώσπου ν’ αρχίσετε να γράφετε το συγκεκριμένο βιβλίο;
Τολμώ να πω ότι είμαι συγγραφέας διακοπών. Ξεκίνησα να γράφω μετά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής με τον συγγραφέα Λευτέρη Γιαννακουδάκη. Κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και δεκαπενταύγουστο έγραφα και από μία ιστορία, οπότε υπολογίστε πόσα χρόνια χρειάστηκαν για την ολοκλήρωσή του.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας διήγημα;
Το αγαπημένο μου διήγημα είναι το Παντάμ Παντάμ , ίσως γιατί υπάρχει σε αυτό μεγαλύτερη ταύτιση με την ζωή μου. Ο Μανόλης ονειρεύεται και προσπαθεί όλη του την ζωή για να πετύχει τον στόχο του που είναι το ταξίδι στο αγαπημένο του Παρίσι, το οποίο είναι και για μένα η αγαπημένη μου πόλη και τελικά αποδεικνύεται το Καβαφικό συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά το ταξίδι για να φτάσεις εκεί.
Ποια η βάση για να ξεκινήσετε να γράφετε ένα διήγημα;
Η βάση για να γράψω μια ιστορία είναι γεγονότα που βιώνω και ιστορίες που ακούω στην καθημερινότητά μου, τα οποία μου προξενούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Για παράδειγμα πριν από χρόνια σε ένα οικογενειακό τραπέζι μία συμπεθέρα μου μας μίλησε για τα τελώνια, ένα είδος στοιχειωμένων μορφών που σύμφωνα με θρύλους της Κρήτης γίνονται τα αβάφτιστα παιδιά, όταν πεθάνουν. Θυμάμαι στο άκουσμα τους να ανατριχιάζω και μόλις βρήκα χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο έγραψα το ομώνυμο διήγημα που διαδραματίζεται στις αρχές του εικοστού αιώνα. Με τον ίδιο τρόπο γεννήθηκε και το διήγημα «Ο Άρης και ο Αρίφ». Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μέρα που ένας από τους μαθητές μου είπε ότι μαζί με φίλους του έπαιξαν μπουνιές σε έναν Πακιστανό που τους στραβοκοίταξε και του έβγαλαν τα δόντια. Ο Πακιστανός αυτός έγινε ο Αρίφ και ο πρώην μαθητής μου έγινε ο Άρης, ο οποίος σταδιακά παίρνει την μορφή του πρώτου μετά που τον σκοτώνει και μέσα από αυτήν την μεταμόρφωση νιώθει και αισθάνεται όπως ο Πακιστανός που σκότωσε.
Παράλληλα με τη συγγραφή εργάζεστε κι ως μαθηματικός. Μιλήστε μας για την καθημερινότητά σας;
Η διδασκαλία μαθηματικών είναι μία από τις πολλές καθημερινές μου δραστηριότητες. Είμαι ιδιοκτήτρια δύο φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης και ενός Κέντρου Δια Βίου μάθησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι μαθηματικοί τελικά ασχολούνται και με λέξεις εκτός από τους αριθμούς;
Φυσικά. Υπάρχουν πολλοί λογοτέχνες που είναι μαθηματικοί και μην παραμερίζουμε το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάστατοι και το γεγονός ότι κάποιος ασχολείται με ένα αντικείμενο δεν αποκλείει να ασχολείται και μ’ ένα άλλο.
Είναι η διαδικασία της συγγραφής μια διαισθητική διεργασία, εμποτισμένη από τις εμπειρίες του συγγραφέα;
Αδιαμφισβήτητα η διαδικασία της συγγραφής είναι μια διαισθητική διεργασία, αλλά ταυτόχρονα και εσωτερική ανάγκη για έκφραση του συγγραφέα εμποτισμένη με τα βιώματα και τις εμπειρίες του.
Τα βιβλία σας, ο δρόμος ως την έκδοση, αυτή η πορεία τι αφήνει στη καρδιά σας;
Προς το παρόν έχει εκδοθεί μόνο ένα βιβλίο μου. Η έκδοση του από τις εκδόσεις «Πνοή» μου αφήνει ένα αίσθημα ικανοποίησης που τελικά οι ιστορίες μου τυπώθηκαν, διαβάζονται και αρέσουν στους αναγνώστες, σύμφωνα με την ανατροφοδοτήσεις που λαμβάνω.
Ζούμε σε μια εποχή που η λογοτεχνία διαθέτει μια μεγάλη «γκάμα» συγγραφέων. Ποια είναι η άποψη σας γι’ αυτό;
Η μεγάλη «γκάμα» συγγραφέων δεν αντιστοιχεί δυστυχώς ούτε με την ποιότητα αλλά ούτε και με την διαχρονικότητα.
Με ποια βιβλία μεγαλώσατε και ποια είναι τα αγαπημένα βιβλία της ζωής σας;
Είχα την τύχη στο χωριό που γεννήθηκα, στην Αγία Βαρβάρα Ηρακλείου, να υπάρχει μία δανειστική βιβλιοθήκη. Έτσι μεγάλωσα με βιβλία κλασσικών, όπως την «Ανάσταση» και την «Άννα Καρένινα» του Τολστόι και το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι. Αγαπημένα βιβλία της ζωής μου είναι: «Μαντάμ Μποβαρύ» του Φλομπέρ, «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας» του Μάρκες, «Το άλικο γράμμα» του Χόθορν, «Η τριλογία της Μασσαλίας »του Ιζζό και «Οι Αδερφοφάδες» του Καζαντζάκη.
Αμαλία Νινιράκη οπισθόφυλλο
Ο πρόωρος θάνατος ενός αβάφτιστου παιδιού, το δίλημμα ενός καλοσυνάτου χωρικού, η επίσκεψη μιας ζητιάνας, ένα ρόδι και μια γάτα. Η φωνή της Εντίθ Πιαφ, οι τύψεις ενός καλόγερου, ένα σεξουαλικό έγκλημα, οι υπολογισμοί δύο φοιτητών μαθηματικών. Μια επίσκεψη στην ψαραγορά, ένας αστυνομικός, μια ιδιωτική παραλία και το μυστικό που μπορεί να κρύβουν οι χρυσοί αριθμοί.
Δεκατέσσερις ιστορίες που διαδραματίζονται στην Κρήτη, ξεκινούν από τις αρχές του εικοστού αιώνα, εκτείνονται ως το σήμερα και μπλέκονται μεταξύ τους όπως η μοίρα των ηρώων τους.
Ευχαριστούμε για το φωτογραφικό υλικό την κυρία Αμαλία Νινιράκη
