Η Μάρω Βαμβουνάκη μας χαρίζει το “Η μοναξιά είναι από χώμα”, ένα βαθιά εξομολογητικό και ποιητικό κείμενο, που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η αγαπημένη συγγραφέας 900.000 αναγνωστών, υπογράφει ένα έργο που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας, αφού ψηλαφεί μια κατάσταση που οι περισσότεροι έχουμε βιώσει, την ερωτική απογοήτευση.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αποτελούμενο από 18 επιστολές, γραμμένες από τον ανώνυμο κεντρικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος της συγγραφέως, επιστολές με παραλήπτη τη γυναίκα εκείνη που αποτέλεσε σημείο σταθμό για την πορεία του, καθώς το σφοδρό αίσθημα του έρωτα που γεννήθηκε μέσα του για εκείνη, εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά ισοπεδώνοντας σχεδόν τα πάντα στο πέρασμα της. Για να καταφέρει να σωθεί ο ήρωας της Βαμβουνάκη, επιλέγει οικειοθελώς την απομόνωση, και, συγκεκριμένα, την αποκέντρωση, μετακομίζοντας σε ένα μακρινό νησί. Εκεί θα προσπαθήσει να καταπολεμήσει τα συναισθήματα του. Να λυτρωθεί απ’ το αβάσταχτο βάρος που επιφέρει ο έρωτας, καθώς και να επουλώσει τις πληγές που φέρνει ο χωρισμός.
Η Μάρω Βαμβουνάκη, λοιπόν, δημιουργεί ένα σύντομο και σφιχτοδεμένο μυθιστόρημα, μικρό σε όγκο, όσον αφορά τον αριθμό των σελίδων, τεράστιο, ωστόσο, σε εσωτερικό βάθος, κι αυτό γιατί μέσα από τον ήρωα που επινοεί και μας συστήνει μέσα απ’ τις επιστολές του ίδιου καταφέρνει να δημιουργήσει σκέψεις και να προβληματίσει τον αναγνώστη για μία πληθώρα διαχρονικών ζητημάτων, που σχετίζονται με τον άνθρωπο και τον απασχολούν εφ’ όρου ζωής.
Παρά το μικρό του μέγεθος, δεν κυλάει εύκολα. Υπάρχουν στιγμές που ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει την ανάγκη να κάνει ένα “διάλειμμα” από το βιβλίο ώστε να μπορέσει να συνειδητοποιήσει το τεράστιο βάρος των συναισθημάτων που περιγράφονται μέσα σε αυτό. Ο ανώνυμος αφηγητής καθοδηγείται φανερά και αποκλειστικά από την παραφορά των όσων νιώθει και μέσα από αυτή παραλογίζεται, καταστρέφεται, αρρωσταίνει και επιθυμεί το αδιανόητο.
Οι 18 ανεπίδοτες επιστολές του προς τη γυναίκα που αγαπά, ποθεί, μισεί, ζηλεύει, κατέκτησε και διεκδικεί με τον καθ’ όλα δικό του τρόπο, γίνονται ποίηση μέσα από την πένα της Βαμβουνάκη που αποδίδει όλα αυτά τα συναισθήματα ήρεμα αλλά, ταυτόχρονα, και με τόση ένταση που αναπόφευκτα σε ταράζει.
Ωστόσο, θα ήθελα να αναφέρω το γεγονός πως δεν πρόκειται για ρομαντικό ανάγνωσμα. Είναι τόση η συντριβή του ήρωά μας και τόσο υποφέρει από αυτό που ο ίδιος προκαλεί στον εαυτό του, που δεν σου αφήνει περιθώρια για τέτοιους χαρακτηρισμούς. Αν, όμως, εκείνο το τεράστιο, αναπάντητο “γιατί” που βασανίζει τους ανθρώπους μπορούσε να πάρει τη μορφή βιβλίου, θα ήταν αδιαμφισβήτητα αυτό.
Η συγγραφέας
Η Μάρω Βαμβουνάκη γεννήθηκε στα Χανιά το 1948 όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Όταν ήταν εννέα χρόνων, η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά και αργότερα Ψυχολογία. Από το 1972 και για 11 χρόνια έζησε στη Ρόδο όπου εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα [2]. Το έργο της Μάρως Βαμβουνάκη ξεκίνησε με πλειάδα μυθιστορηματικών βιβλίων. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ένα άνοιγμα προς έργα γύρω από την Ψυχολογία, όπως τα «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» και «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης».
![«Η δεσμοφύλακας», [φωτο: Ρίτα Μπαούση]](https://maxmag.gr/buweeboh/2025/06/1751013895701-1.jpg)
