“Η χώρα του χιονιού”, το μυθιστόρημα του Ιάπωνα συγγραφέα Γιασουνάρι Καουμπάτα, είναι ένα κλασικό έργο της ιαπωνικής λογοτεχνίας και διακρίθηκε ανάμεσα στα τρία μυθιστορήματα που αναφέρθηκαν από την επιτροπή απονομής των βραβείων Νόμπελ το 1968, όταν απονεμήθηκε στον Καουμπάτα το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Γιώργο Λεωτσάκο και κυκλοφόρησε το 2006 από τις εκδόσεις Κέδρος.
Η χώρα του χιονιού μας περιγράφει μια σκληρή ιστορία έρωτα ανάμεσα σε έναν αργόσχολο διανοούμενο αστό (Σιμαμούρα) του Τόκιο και μια ταπεινή γκέισα (Κομάκο) από την επαρχία της βορειοδυτικής Ιαπωνίας. Αν και οι πραγματικές ονομασίες των τόπων δεν αναφέρονται μέσα στο βιβλίο, το μυθιστόρημα διαδραματίζεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή θερμών πηγών της επαρχίας Νίιγκατα και, συγκεκριμένα, στη μικρή πόλη Γιουζάουα.
Ο ήρωας της ιστορίας κάνει το ταξίδι του με το τρένο και από την πρώτη φράση του μυθιστορήματος έχουν μόλις διασχίσει ένα τούνελ και βρίσκονται ξαφνικά στη χώρα του χιονιού.
Αυτή η περιοχή είναι γνωστή ως “η άλλη όψη της Ιαπωνίας”, την οποία διατρέχουν κρύοι και άγριοι άνεμοι προερχόμενοι από τη Σιβηρία. Μετατοπιζόμαστε, λοιπόν, από την πρωτεύουσα στον παράξενο και άγριο κόσμο των βουνών, από έναν κόσμο σε έναν άλλο κόσμο, σε μια διάσταση εξωπραγματική που εισάγεται από την πρώτη σελίδα με καθρεφτίσματα, μακρινά φώτα και μάτια που λάμπουν επάνω σε τζάμια σχηματίζοντας διπλοτυπίες με το νυχτερινό τοπίο.
Σε αυτή την απομονωμένη θερμή πηγή του βουνού, με το χιόνι να καλύπτει κάθε επιφάνεια, ο Σιμαμούρα συναντά την Κομάκο, η οποία του δίνεται πλήρως και χωρίς τύψεις, παρόλο που γνωρίζει ότι το πάθος τους δε μπορεί να διαρκέσει και ότι η υπόθεση μπορεί να έχει μόνο μία κατάληξη. Καταγράφοντας την πορεία αυτού του καταδικασμένου ρομαντισμού, ο Καβαμπάτα δημιούργησε μια ιστορία για τους αιώνες, ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα πυκνό σε υπονοούμενα και εξυψωτικό στη θλίψη του.
Η “Χώρα του χιονιού” είναι ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του Καουαμπάτα (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1968) καθώς και ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα της ιαπωνικής λογοτεχνίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο συγγραφέας
Ο Γιασουνάρι Καουαμπάτα (1899-1972) ήταν Ιάπωνας μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε στην Όσακα σε οικογένεια γιατρών. Έμεινε νωρίς ορφανός και έχασε όλους τους κοντινούς συγγενείς του ενώ ήταν ακόμη σε νεαρή ηλικία. Σπούδασε λογοτεχνία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Εμφανίστηκε στον λογοτεχνικό κόσμο με τη Χορεύτρια από το Ίζου (1926), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο και άλλα μυθιστορήματα και νουβέλες σε συνέχειες. Το 1935 έγραψε μια πρώτη εκδοχή της Χώρας του χιονιού, που ολοκληρώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα. Μεσολάβησαν και ακολούθησαν πολλά άλλα γνωστά του μυθιστορήματα : Η λίμνη, Ο ήχος του βουνού, Οι κοιμισμένες καλλονές, Ομορφιά και θλίψη, Ο δάσκαλος του Γκο. Ίδρυσε μαζί με τον συγγραφέα Ριίτσι Γιοκομίτσου το περιοδικό Μπούνγκεϊ Τζίνταϊ (Εποχή τέχνης και κουλτούρας), που αντλούσε μεγάλο μέρος της αισθητικής του από ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα όπως το νταντά και ο εξπρεσιονισμός. Η επιρροή τους στα μυθιστορήματα του Καουαμπάτα μπορεί να φανεί στις απότομες μεταβάσεις μεταξύ ξεχωριστών, σύντομων, λυρικών επεισοδίων, σε εικόνες που συχνά προκαλούν έκπληξη, καθώς και στην αντιπαράθεση του ωραίου και του άσχημου. Αυτές οι ίδιες ιδιότητες, ωστόσο, υπάρχουν και στην ιαπωνική πεζογραφία του 17ου αιώνα, καθώς και στην ποίηση renga του 15ου αιώνα. Σε αυτή την τελευταία φαίνεται να πλησιάζει η μυθοπλασία του στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Το 1968 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 16 Απριλίου 1972, αυτοκτόνησε
