Η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Καϊντάν» (1904) είναι ο πιο γνωστός τόμος του ελληνικής καταγωγής Λευκάδιου Χερν και ταυτόχρονα μια από τις πιο γνωστές συλλογές ιστοριών με φαντάσματα από την Ιαπωνία όλων των εποχών. Ο όρος καϊντάν περιγράφει ολόκληρο το είδος όπου ανήκουν οι υπερφυσικές αυτές ιστορίες, οι περισσότερες από τις οποίες εμπεριέχουν φαντάσματα ή μυθικά πλάσματα και είναι γραμμένες κατά την περίοδο Έντο (1603-1867). Ο Λευκάδιος Χερν γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1850, μεγάλωσε στην Ιρλανδία και την Αγγλία, ύστερα μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έπειτα από μια σύντομη παραμονή στη Μαρτινίκα, πήγε στην Ιαπωνία όπου και εγκαταστάθηκε ως το τέλος της ζωής του. Για τους Ιάπωνες, ο Χερν έχει μείνει στην ιστορία ως ο «ξένος» που κατανόησε σε βάθος την ιαπωνική κουλτούρα.
Οι ιστορίες φαντασμάτων κατέχουν σημαντική θέση στη μυθολογία των ασιατικών λαών. Στην Ιαπωνία, οι ιστορίες καϊντάν προέρχονται από μια «συνομιλία» μεταξύ της ιαπωνικής λαογραφίας, του Βουδισμού και της Σίντο. Τα φαντάσματα έχουν συνήθως δαιμονικά ή εκδικητικά χαρακτηριστικά και στις ιστορίες αυτές είναι έντονος ο δυϊσμός μεταξύ καλού και κακού. Αυτό έχει σχέση με το φεουδαρχικό καθεστώς της κοινωνίας την εποχή που γράφτηκαν, αλλά και με τη λαϊκή «δίψα» για δικαιοσύνη. Το 1808, το κράτος ψήφισε νόμο που απαγόρευε τις ιστορίες καϊντάν.
Ο Λευκάδιος Χερν μεταφράζει πολλές φορές κατά γράμμα τις παραδοσιακές αυτές ιστορίες, αλλά φαίνεται να έχει έντονα στο νου του την αρνητική επιρροή της Δύσης επάνω στην ιαπωνική κουλτούρα. Αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην ιστορία «Χόραϊ», όπου η ομώνυμη χώρα από τη μυθολογία, ένας τόπος στον οποίο κυριαρχεί η ομόνοια και η σύμπνοια, λόγω της ατμόσφαιράς της που αποτελείται από εκατομμύρια ψυχές, αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει τη μαγεία της εξαιτίας κάποιων ανέμων που έρχονται από τη Δύση.
Πολλές από τις ιστορίες που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή του Χερν είναι αξιοσημείωτες. Στην «Ιστορία του Νίμι-Νάσι-Χόιτσι» περιγράφεται η εμπειρία του χαρακτήρα, όταν αυτός βλέπει τα φαντάσματα των πεσόντων της ναυμαχίας της Νταν-Νο-Ούρα, ενώ στη «Διπλωματία» ένας σαμουράι θανατώνει έναν παραβάτη του νόμου και για να ξεφύγει από την εκδίκηση του κομμένου του κεφαλιού, τον ξεγελάει και τον βάζει να ορκιστεί πως μπορεί να επιστέψει από τον κόσμο των νεκρών, αλλά όχι ότι θα πάρει εκδίκηση για τον άδικο χαμό του. Στην ιστορία «Τζικινίκι», ένας ερημίτης φανερώνεται σε έναν ιερέα ως ένα ανθρωποφάγο στοιχειό και στη «Μούτζινα», ένας περαστικός βλέπει το κενό από χαρακτηριστικά πρόσωπο ενός δαιμονίου. Στην ιστορία «Ρόκουρο-Κούμπι», ένας μοναχός πέφτει θύμα των ομώνυμων μυθικών πλασμάτων, που μπορούν να τεντώσουν τους λαιμούς τους σε μεγάλο μήκος και τρέφονται από ανθρώπινο αίμα και στη «Γιούκι-Όννα» η «γυναίκα του χιονιού» ερωτεύεται ένα θνητό και τον παρακολουθεί σε όλη του τη ζωή, ώστε εκείνος να μην αποκαλύψει ποτέ το μυστικό της.
Δείτε το trailer της ταινίας εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=YadApPG8W7Q
Η επιρροή των ιστοριών του Λευκάδιου Χερν έχει αφήσει το σημάδι της και στον κινηματογράφο. Από το «Καϊντάν» (1964) του Μασάκι Κομπαγιάσι και το «Κουρονέκο» (1968) του Κανετό Σιντό, ως το «Ringu» (1999) και το «Ju-On» (2002), η φήμη των ιστοριών με φαντάσματα έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και η απήχησή τους έχει αποδειχτεί αειθαλής. Η συλλογή «Καϊντάν» είναι μια από τις καλύτερες για να έρθει κανείς σε μια πρώτη επαφή με τον πλούσιο αυτό μυθολογικό κόσμο από τη μακρινή Ιαπωνία.
