Ιστορία κατάλληλη για γερά στομάχια είναι το μυθιστόρημα “Η Κασσάνδρα και ο λύκος” της Μαργαρίτας Καραπάνου. Ήδη, από τις πρώτες του σελίδες, ο αναγνώστης – κυρίως εκείνος που για πρώτη φορά διαβάζει έργο της – αναπτύσσει αρνητικά αισθήματα, τα οποία κυμαίνονται από την αποκρουστικότητα μέχρι την απέχθεια. Ωστόσο, όσο η αφήγηση προχωράει, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τη γραφή της Καραπάνου αλλά και με το χαρακτήρα και τα καμώματα της ηρωίδας της, της μικρής Κασσάνδρας.
Η Κασσάνδρα – τι όνομα για γυναίκα!- είναι ένα μικρό κοριτσάκι που ζει σε ένα αστικό περιβάλλον ανέσεων, σε κάποια μεγάλη πόλη. Ζει με τη γιαγιά και τον παππού της, την υπηρέτρια, τον μπάτλερ, ενώ στο σπιτικό τους μπαίνουν και βγαίνουν πρόσωπα του στενού ή ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος. Ως εδώ, δεν προκύπτει τίποτα το εξαιρετικό ή ασυνήθιστο. Όμως, η συμπεριφορά και οι σκέψεις της μικρής καθιστούν την ιστορία κατάλληλη για γερά στομάχια.
Η Κασσάνδρα άλλοτε συμπεριφέρεται ως παιδί και άλλες στιγμές σαν ενήλικη. Παίζει με παιδιά της ηλικίας της, αλλά η στάση της απέναντι τους είναι ιδιόμορφη. Τα περισσότερα παιχνίδια περιλαμβάνουν σεξουαλικά υπονοούμενα ή τρομαχτικές σκηνές που κάνουν τους συνομηλίκους της να φεύγουν τρομαγμένοι. Η Κασσάνδρα δείχνει απέναντι τους μία περιπαιχτική διάθεση που φτάνει ως την εκδίκηση και το σαδισμό, συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν σε ένα μικρό κοριτσάκι.
Αλλά, και άλλες συμπεριφορές της μικρής καθιστούν την ιστορία κατάλληλη για γερά στομάχια: Όταν ταλαιπωρεί και βασανίζει ένα μικρό γατάκι που της το έχει προσφέρει προσωρινά η γιαγιά της, για να την εκδικηθεί που θέλει να της το πάρει πίσω. Όταν οι επαφές της με αρκετούς ενηλίκους, αλλά και με φίλες, της εμπεριέχουν σαφή σεξουαλικά υπονοούμενα. Όταν η ίδια φέρεται να έχει σεξουαλικού τύπου σχέσεις – οι οποίες από τη συγγραφέα περιγράφονται με τρόπο μεταφορικό – με γνωστούς της. Γενικά, η συμπεριφορά της μικρής Κασσάνδρας είναι αλλοπρόσαλλη και μη αναμενόμενη, με όποιον και αν συναναστρέφεται, από τους γονείς της μέχρι τους φίλους και τις φίλες της.
Αυτή η ιστορία κατάλληλη για γερά στομάχια υπήρξε το πρώτο έργο της Μαργαρίτας Καραπάνου. Περιγράφει με ειλικρίνεια, αμεσότητα και σκληρότητα σκέψεις και πράξεις ενός κοριτσιού που δεν είναι όσο αθώο θα περιμέναμε. Κάποια από τα γεγονότα θα μπορούσαν να προέρχονται, έστω αλλαγμένα, από τις προσωπικές της εμπειρίες και την παιδική της ηλικία. Αυτή η συσχέτιση αποκτάει περιεχόμενο, αν κάποιος διαβάσει τη βιογραφία της συγγραφέως, η οποία, παρεμπιπτόντως υπήρξε κόρη της συγγραφέως Μαργαρίτας Λυμπεράκη.
Αν και ιδιαίτερα ιδιόμορφο, αυτό το σύντομο μυθιστόρημα της Καραπάνου γνώρισε μεγάλη αναγνώριση και επιτυχία. Αινιγματικό, πρωτοποριακό, αντισυμβατικό, “η Κασσάνδρα και ο λύκος” καθιέρωσε την Καραπάνου στην νέα ελληνική λογοτεχνία.
